YOU AND ME

Hoofdstuk 1

Sophie, 7.00 uur.

Ja hoor, de wekker. Ik blijf even liggen, totdat ik besef dat ik over een uur weg moet. Naar school. Vandaag begint school weer na zes heerlijke weken vakantie. Nou ja, ik zie tenminste mijn vrienden weer. Dat is wel leuk.

Ik sta op een trek mijn kleding aan. Ik doe een lichtblauw kort broekje aan, met daarop een simpel wit shirtje. Mijn moeder roept naar me: 'Sophie! Ben je al uit bed?' Ik zucht, ze denkt dat ik niet zelf kan nadenken. 'Ja mam, allang! Ik ben al aangekleed hoor!'

'Kom je eten dan, je bent al klaar toch?' Wow, vandaag is ze wel heel chagrijnig zeg. 'Ik kom al!'

Als ik beneden kom, maak ik een boterham voor mezelf. 'Zeggen we geen goedemorgen meer?' 'Mama, je bent chagrijnig, ga naar bed. Ik roep Rose wel.'

'Dankjewel. Sorry van net, maar je vader is er nog steeds niet,'huilt ze.

'Mama! Zet hem van je af! Hij komt niet meer thuis!'

Er blinken tranen in haar ogen. 'Mam,' zeg ik vermoeid, 'ga naar bed.' Ze sloft de trap op.

'Rosie! Het ontbijt staat klaar!'

'Ik kom!' Een paar seconden later staat mijn kleine zusje van 13 voor mijn neus. Ik knuffel haar. 'Hallo kleintje, hoe gaat ie?' 'Goed, ik heb best wel veel zin in school!' Ik lach. 'Zeker om wiskunde, hè?' Rose háát wiskunde. 'Neehee! Ik heb zin om iedereen weer te zien, jij niet dan?' zegt ze vrolijk. Ik knik, want ze heeft gelijk, het is super om iedereen weer te zien.

O shit! Het is half acht ineens! 'Kom Rose, we gaan eten.' 'Lekker!'

Als mijn zusje en ik op school aankomen, is het al heel druk. 'Doei! Tot vanmiddag!' Mijn zusje zwaait. Ik zwaai terug en loop naar mijn vrienden.

We zitten op ons vaste plekje. Onder de boom. Ik klets met Sascha, Julian en Alex. En nee! We hebben niets met elkaar! We zijn al vrienden sinds de eerste. Sascha heeft op het moment (morgen weer met iemand anders) met Olivier. Ze is echt een player. Echt elke week iemand anders. Ik ben niet zo. Ik wacht tot ik iemand echt leuk vind. Eigenlijk zijn Julian en Alex ook pure players. Alleen ik ben niet zo.

De bel gaat, we hebben mentoruur. 'Hoera,' zegt Sascha niet echt enthousiast. Ik heb er wel zin in. Onze mentor is zó leuk! Ze heet Marieke Dijkstra en ze is altijd vrolijk. 'Kom op jongens,' zeg ik vrolijk, 'beter dan economie.'

(A/N)

Wauw, ik schrijf een boek! Nu is het echt, het eerste hoofdstuk staat online. Sorry, ik heb er een hekel aan als mensen het zeggen, maar ik ga het ook doen. Als je dit boek leuk vindt, wil je plz stemmen of reageren of volgen? Dat is een gaaf gevoel. Alvast bedankt! Emma

~473 woorden