YOU AND ME

Hoofdstuk 10

Sophie

Dave komt precies op tijd. 'Hey babe,' zegt hij. 'Hey Dave,' zeg ik vrolijk en geef hem een zoen op zijn wang. Hij kijkt verbaasd. 'Vriendenkusje, Dave,' lach ik. Hij lacht met me mee.

'Stap maar achterop babe,' zegt hij terwijl hij op zijn scooter gaat zitten. Ik kom zitten en sla rustig mijn armen om
hem heen. 'Zit je babe?' 'Ja, ik zit. Waar gaan we heen?' Naar de bioscoop. The Conjuring 2.' O nee, horror. Daar kan ik echt niet tegen! 'Babe, als je er niet tegen kan, mag je tegen mij aanleunen hoor.'

'Dave, serieus? Je hebt een horrorfilm uitgekozen, zodat ik tegen je aan zou leunen? Serieus?'

'Uhm, ja, sorry babe, ik zal het nooit meer doen. Volgende keer mag jij kiezen.'

'O, jij gaat ervan uit dat we nog een keer gaan?'

'Eh, ja, als jij tenminste wil,' zegt hij verlegen. Zijn verlegen kant is heel schattig. We stappen af voor de Movies.

'Kom je babe?' 'Dave,' zeg ik terwijl we naar binnen lopen, 'is babe nu mijn vaste koosnaampje van jou?'

'Ja. Als jij dat goed vindt,' zeg hij. 'Weet je, ik vind het goed. Kom, we gaan popcorn kopen!'

Eenmaal in de zaal ben ik niet meer zo dapper. 'Dave, ik kan het écht niet. Ik háát horror!'

'Please babe, probeer het. Oké?'

'Oké.' 'Oké. Kom je?' 'Ja, ik kan het.' 'Hey Soph, ik ben bij je.' 'Jij bent bij me, jij bent bij me, jij bent bij me, jij bent bij me. Trouwens, noem me maar babe, dat klinkt zo lief!' 'Jij bent lief.'

'Jij ook, Dave.' 'Kom op babe. Lets go.'

Ik ga naast Dave zitten. Ik kruip helemaal tegen hem aan. En dan fluistert hij: 'Soph, volgende keer bij mij thuis. Ik heb Netflix. Kan je nog dichterbij me zitten.' Ik hoor hem grijnzen. Ik zucht. De film begint.

Na de film zit ik bijna bij hem op schoot. Zo eng! 'O god. Ik kan echt niet tegen horror, stom hè?'

'Nee hoor babe, iedereen is in sommige dingen minder goed. Jij kan toevallig niet tegen horror. Ik kan niet tegen social media.' Hij lijkt verlegen.

'Maar waarom dan?' 'Kijk babe, mensen doen daar alsof hun leven perfect is terwijl dat niet zo is. Wat een bullshit. Dingen zoals #lifegoals. Zo irritant!'

'Weet je Dave, je hebt gelijk. Niet te geloven dat er achter zo'n gestoord iemand een groot denker kan zitten,' lach ik. 'Maar hé babe, achter elke grote denker zit een gestoord iemand. Tada!'

'Uhm, lieverd, jij bent het precies andersom,' zeg ik vrolijk. 'Dat wel, maar toch! Kom je? Ik breng je naar huis.'

'Hé Dave?' Vraag ik wanneer ik weer achterop zit. 'Ja babe?' 'Het was superleuk!' 'De film ook?'

'Uhm, nee. Die niet. Maar jij wel,' zeg ik terwijl ik mijn armen op zijn middel plaats. 'Thanks Soph, dat is heel lief van je.' 'Zo ben ik Dave, je kent me toch?' 'Zeker weten. Zo ben je,' zegt hij en hij rolt met zijn ogen.

Als we even later bij mij thuis aankomen, zeggen we elkaar vrolijk gedag. Ik geef hem een "vriendschapskusje" op zijn wang. Hij bloost, waardoor ik ook moet blozen. Hij is leuk. 'Hey babe, snel weer een date?' 'Ja graag! Een disco vind ik wel leuk!' Ik knipoog naar hem. 'Ik vind alles leuk, Soph, als het maar met jou is,' zegt hij serieus. 'Dankjewel! Tot morgen!' 'Tot morgen Soph!'

(A/N)

Dave is wel een charmeur, vinden jullie niet? Dat klinkt als een player, of vindt hij Sophie echt leuk? Spanning en sensatie! Wacht eens, dit hoofdstuk is best wel lang, niet? Ik ben gewoon geweldig! Nou, tot hoofdstuk 11 menschen! LY, XOX, Emma

~617 woorden