Melezlerin Aşkı -ASKIDA-

1- Hadi!

Gözümü açtığımda kapkaranlık bir yerdeydim. Kalkmaya çalıştım ama sedye gibi bir şeye zincirlenmiştim. Buraya nasıl getirildiğim hakkında en ufak bir fikrim yoktu. Hatırladığım son şey bizim çocuklarla sarhoş olana kadar içtiğimizdi. Şuan kafam feci şekilde ağrıyordu. Doğrulmaya çalışsamda başaramadım.

Kapı açıldı ve içeriye kırmızı pelerin giymiş bir adam girdi.

"Bu kadar çabuk uyanmanı beklemezdim açıkçası." deyip güldü. Dişleri sapsarıydı ve yarısından çoğu çürümüştü. Yüzümü buruşturdum.

"Sen kimsin? Niye kaçırdın beni?"

"Neden kaçırıldığını gerçekten bilmiyor musun?"

"Bilsem sana sorar mıyım aptal?"

"Tamam güzelim sakin ol sinirlenme hemen. Demek kimin kızı olduğunu bilmiyorsun. Bilseydin bunu bana sormazdın."

"Kimin kızı olduğunu gayet iyi biliyorum. Annem Maria ve babam John seni aptal!" dedim. Kahkaha attı. Gülüşü miğdemi bulandırıyordu.

"Bu senaryoyu kim uydurdu? Hahahahah! Gerçekten çok başarılı. Hiçbirşey bildiğin yok tatlım."

"Ne saçmalıyorsun sen?" diye bağırdım. Boğazım acımıştı.

"Kes sesini. Zaten birazdan gebereceksin."

Bir dolabın içinden çanta çıkardı. İçinden demir sesleri geliyordu. Çantayı açtı ve içinden neşter gibi birşeyler çıkardı.

"Gerçekleri öteki tarafta öğrenirsin." diyip bana yaklaşmaya başladı.

O an bütün gücümü toplayıp elimdeki ve ayağımdaki demirleri kırdım. Kalkıp kaçacaktım ki "NESOYUS MADOPAS!" diye bağırdı.

Lanet olsun kurt büyüsü. Olduğum yerde kaskatı kesildim. Bana donma büyüsü yapmıştı alçak herif. Vampir olmama rağmen kurtlara çok meraklıydım ve büyülerini az çok biliyordum. Beni tekrar sedyeye yatırdı ve tişörtümü kaldırıp karnımı açtı.

"Yapma! Çek ellerimi üzerimden! Bırak beni!"

"Kes sesini yoksa canını daha fazla yakarım."

"Bırak dedim seni hayvan herif. Hayır!"

Neştere benzeyen alet karnıma değdiğinde soğukluğuyla irkildim. Birazdan beni deşecekti psikopat! Buradan kurtulmam lazımdı. Adam pis pis gülerek karnımı keseceği sırada arkadan bir el pelerinli adamı tuttu.

Geriye doğru çekilen pelerinli adam duvara hızlı bir şekilde savruldu. Adam sayamayacağım kadar çok kez pelerinliyi yumrukladıktan sonra ellerini çırpıp ayağa kalktı.

"Her gün sizinle mi uğraşacağım ben?" diyip çıkışa doğru ilerledi. Beni hiç umursamadı gerizekalı.

"Hey!" diye bağırdım. "Bende buradayım."

Tam kapıdan çıkacakken geri döndü. Bana yaklaştı.

"Sen kimsin? Senide mi kaçırdılar?"

"Yok hobi olarak buradayım. Soru mu bu? Tabikide kaçırdılar."

"Senin gibi sıradan bir vampirle ne işleri olur bunların?"

Koşuşturma seslerini duyduğumuzda beni kucağına alıp odadan çıkardı. Onun bir kurt olduğunu kokusundan anlamıştım. Tamam bayağı yakışıklıydı ama kucağında taşımak yerine büyü yapıp beni çözebilir, o yoluma ben yoluma gidebilirdim ama yapmamıştı. Evin içi labirent gibiydi. Lanet olsun bir sürü kapı vardı ve hangisine gireceğimizi bilmiyordum.

"Beni kucağına almak yerine büyü yapsan da çözülsem daha iyi olmaz mı?" dedim.

"Bak seni burada bırakır giderim sinir etme beni."

"Ya şu sözleri söylede çöz beni işte."

Beni yere bıraktı. Hassiktir gerçekten gidiyor mu lan? Yakışıklıığ beni bırakmaa!

"Tamam ya bişey demedim. Bırakma beni."

O sırada sağdan ve soldan iki adam girdi. Adamların seslerini duyduğu için beni bırakmıştı. Bende bırakıp gidecek sandım ah salak kafam. Hepsi birden ona saldırmaya başladı. Ama o hem onları dövüp hemde benimle konuşuyordu. Dövüşürken de yakışıklıydı yahu.

"Bırakmadım seni aptal." Yumruk. "Burada kaçmaya çalışıyoruz." Tekme.

Arkadan birisi bıçak fırlattığında bağırdım.

"Eğil!"

Tam zamanında eğildiğinde bıçak öndeki adamın alnına saplandı ve adam yere yığıldı.

"Aferin."

"Şu lanet sözcükleri söylede bende sana yardım ediyim."

"Unuttum." dedi birine daha yumruk atarken.

"Ne ciddi misin? Ah tanrım."

"Ne olamaz mı?"

"Tamam ben biliyorum sözleri."

Ayakta kalan son adamda yeri boyladığında nefes nefese yanıma çöktü.

"Sen bir vampirsin kurt büyüsünü nerden biliyorsun?"

"Bırak şimdi nerden bildiğimi. Söylediklerimi tekrar edeceksin ve büyü olacak. Tamam mı?"

"PODANE MESOLEUS AVA"

Dediğim anda kendimi çözülmüş olarak buldum. İkimizinde gözleri faltaşı gibi açılmıştı. Kurt büyüsü bende işe yaramıştı. Ama ben bir vampirdim.

"Sen nasıl.."

Bunu bende bilmiyordum. Nasıl yaptığım hakkında hiçbir fikrim yoktu. Ayağa kalktım. Bana hala şaşkın şaşkın bakıyordu.

Arkamızdaki kapıdan 4 adam girip bize doğru gelmeye başladığında bana göz kırptı. Gülümsedim. Aynı anda "Hadi!" diye bağırıp gelen adamlara doğru koştuk. Bize sataştıklarına pişman olacaklardı.