İnsan ne zaman korkusuz olur ? Ya da neden ? Hiç düşündünüz mü ? Ben söyleyeyim, kaybedecek bir şeyi kalmadığında ve artık hiç kimsenin söylediklerini umursamadığı için. Peki neden umursamaz haline geliriz ki kimsenin sözünü ? İşte bütün konu buradan başlıyor. Ben de buradan başlıyorum.
Öncelikle kendimi tanıtayım, ben Aşk. Kiminizle tanıştığıma çok memnun olmuşumdur birçok kez, kiminizle de tanışmayı hiç istemezdim ama inanın bu benim elimde de değil.
İster kader deyin ister tesadüf yüzyıllardır sizlerin kalplerine girer çıkarım. Bazen beni fark edemezsiniz bazen de ayak seslerimi daha ilk görüşte tanırsınız. Bazen de karıştırırsınız beni başka hislerle. Bazen ben de yerimi nefrete bırakırım.
Siz nefreti tanımazsınız ben iyi tanırım. Çok yakın arkadaşımdır, yerimi hep benden daha fazlasıyla doldurur. Ama benim de pis bir huyum vardır nefretten sonra ben bir daha oraya girmem giremem, huyum kurusun. Gerçi siz de almak istemezsiniz beni tekrar içinize ya neyse bunlar derin mevzular.
Konuşulacak çok şey anlatılacak çok anı akacak çok gözyaşı ve söylenecek daha çok yalan var, şimdilik bu kadar yine görüşeceğiz. Ha az kalsın unutuyordum benimle başınız dertte..
