"Mommy! Please wag ka nang umalis. Please!" I'm trying my best not to let go of her arms. My tears can't stop from falling.
"Anak please, let go? Babalik naman ako e. And I promise you na babawiin kita sa kanya." Umiiyak na tugon ni mommy habang inaalis ang pagkahawak ko sa braso nya.
"No ma! No!" Umiiling kong sabi. Lumuhod na ako sa harapan nya na syang ikinaiyak nya ng todo "Isama mo nalang ako mommy please. Ayokong maiwan kay daddy! And promise hindi ako mangu-" Agad namang pinutol ni Mommy ang sasabihin ko at tinulungan niya akong tumayo.
"No baby. Alam mong sa oras na sinama kita pareho lang tayong mahihirapan at ayokong mahirapan ka." The way she looks at me, alam kong gusto niya kong isama. "It's better if you stay with your dad for a while and I promise na dadating ang panahon na babalik ako dito at kaya na kitang ipaglaban sa kanila." She said with full of determination while looking at my back kung saan naroroon nanonood ang dalawang hayop. "Kaya baby, promise me na you'll stay strong at huwag na huwag kang magpapa-api sa kanila. You have to promise me baby na sa oras na inapi ka niya, lalaban ka, ha?" Sabi niya habang pinupunasan ang mga luha ko.
Dahil alam kong wala na akong magagawa upang pigilan siya, sapilitan naman akong tumango which made her smile a little.
"That's my baby." Pangchi-cheer up nya sakin which isn't enough to make feel better. "So goodbye, for now. I'll miss and I love you always. Bye baby." Puno ng sakit niyang sabi sakin at mahigpit akong niyakap.
"Ang da-drama nyo! Umalis ka na Jacky kung aalis ka! Puro kadramahan" Sabi ng mahaderang kabit ni daddy. Lilingon pa sana ako kaso pinigilan ako ni mommy at umiling.
"Aalis na ko at lagi kang mag-iingat. Lagi mong isipin yung promise ko sayo ha? And I'll do the same." Lalong lumakas ang iyak ko ng unti-unting bumitaw sa yakap sakin si mommy. Unti unti siyang tumalikod sa akin at alam kung sa pag talikod niyang iyon, maraming magbabago.
Nakatulala lang ako sa sasakyang sinakyan ni mommy paalis. Hindi ko alam kung ilang minuto akong nakatayo dito sa labas ng bahay habang patuloy na umiiyak at nakatunganga sa kawalan.
Pumasok lamang ako sa bahay matapos kong maramdaman ang pagkabasa ng katawan dulot ng malakas na ulan. At sa pagpasok ko sa bahay ay labis akong nagsisi kung bakit pa ako pumasok dahil naabutan ko lang naman ang tatay ko at ang kabit nya na masayang nag-uusap at habang ako, heto, nagluluksa sa pag-alis ni mommy.
Nang nakita nila kong nasa pinto ay agad silang tumigil sa harutan at bumaling sa akin.
"O? Tapis na ang kadramahan nyo?" Taas kilay na tanong ni Marie--ang kabit ng tatay ko pagkatapos ay tumawa. I remained silent while looking down. Pinapakalma ko ang sarili ko dahil alam ko na any minute, sasabog na ako sa galit.
"Biruin mo, I still can't believe that your father will choose me over your stupid mother." Tumawa pa ito ng pagak. "Now I feel so beautiful." Umarte pa ito na gandang ganda sa sarili. "Right honey, I'm beautiful?" Bumaling ito kay dad at inantay ang sagot but my dad remained silent and stared at her without any emotions.
Tumawa naman ang malandi at nagsalita. "I know I'm beautiful and sexy and perfect that's why you honey." Tinuro nito si dad. ".....chose me over her." Tumingin ulit ito sakin at ngumiti ng nang-uuyam. "Kaya iha, you should accept the fact that your mother isn't here anymore. Ako na ang magiging mommy kaya kung anong gusto ko ay yun ang susundin mo." Sumeryoso at medyo tumaas pa ang boses sa huling sinabi nito. "Do you understand?! Kaya ano pang iniiyak-iyak mo dyan?! Wala na ang mommy mo and I'm sure, sasama na yun sa ibang lalake kaya kung-"
"Shut up!" Sigaw ko na syang ikinatigil nya at ikinagulat nilang dalawa. "Umalis yung nanay ko ng dahil sa inyong dalawa, nang dahil sa kababuyan nyo! Napaka-kapal ng muka mo!" Pagbaling ko kay Marie at unti-unting lumapit sa kanilang dalawa habang nakaduro. "Alam mong may asawa't anak na ang daddy ko, pinatulan mo parin! Ganyan ka ba talaga kadespera-" Dumagundong ang lakas ng sampal ng tatay ko sa aking pisngi na syang nagpatigil sa akin.
"Don't talk to her in that way Jax. I'm warning you." Buong pagbabanta niyang sabi sa akin na siyang ikinagiti ng sobra ni Marie. Duon na tumulo ang luhang kanina ko pa pinipigilan at tumingin sa kanya ng may hinanakit.
"At ikaw naman daddy, how come na siya ang pinili mo kesa kay mommy? Daddy kung kelan malaki na ako, tsaka ka pa nagloko?! Grabe ka, ngayon kaya mo na kong saktan ng dahil sa babaeng yan?!" Saglit akong tumigil. Pinunasan ko ang nga luha at umayos ng tayo at tumingin sa kanilang dalawa. "Dahil sa ginawa mo daddy, don't expect na kaya pa kitang ituring na tatay ko dahil nung oras na pinili mo sya sa nanay ko, yun ang oras kung saan tinalikuran mo ang responsibilidad mo bilang tatay ko. And don't expect na kaya kong respituhin yang kabit mo." With that, tumalikod na ako pero may nakalimutan akong sabihin kay Marie. Kung kaya't lumingon ako kay Marie.
"By the way..." Tumingin ako dito ng nang-iinsulto. "Marie....you will never be my mom because my mother is MORE beautiful and sexier and she's beyond perfect." Nag-smirk ako dito at nakita ko ang pagpula ng muka nito sa inis. "And one more thing, my mom will never be a mistress and she's not a desperate and a gold digger like you." Matapos yun ay taas noo akong umakyat papunta sa kwarto ko at dun binuhos ang lahat ng sama ng loob.
'Huwag na huwag kang magpapa-api sa kanila.'
Ang mga salitang iyan ang patuloy na tumatakbo sa aking isip.
My mom wants me to be strong pero pano ako magpapakatatag kung wala ang nanay? Wala na kong kakampi. At higit sa lahat, I'm a strong person. I'm weak, physically and emotionally.
Mabilis akong bumigay at wala na kong makakapitan pa dahil umalis na si mommy. Kung si daddy naman, wala na akong maasahan sa kanya dahil na-brainwash na nang malandi yun!
'Huwag na huwag kang magpapa-api sa kanila.'
"I already miss you 'ma." Andito lang ako sa kama, nakahiga at patuloy na umiiyak habang yakap yakap ang picture naming dalawa nung nag-graduate ako ng high school.
"Mommy, you know that I'm weak right? Pero nangako ako sayo na magpapaka-tagtag ako at gagawin ko yun mommy for you and for us. Hinding hindi ako magpapatalo sa Marie na yan!" I said with full of determination as I look at our picture.
"Ang kapal ng mukha nya. Kinumpara nya pa sarili nya sayo e hamak na mas angat ka naman siya sayo. Atleast ikaw mommy, tunay yung boobs at ilong mo kesa sa malanding yun." Para na kong tanga na natawa habang naiyak.
In that way kase gumagaan ang feelings ko. At habang busy ako sa pagkausap sa picture namin ni mommy, narinig ko ang matinis na boses ni Marie na kanina pa yata nakatok sa pinto ko.
"Hoy babae! Tama na yang kaka-mukmok mo dahil hindi na babalik yang nanay mo! Bumaba ka na dyan, tawag ka na nang daddy mo!"
"Whatever bitch." Ganti kong sigaw sa kanya. Hindi na ito nagsalita pero narinig ko ang malakas na kalabog ng pinto ko.
Natawa nalang ako at bumaling sa picture. Ngumiti ako dito.
"See mom. Hindi ako nagpatalo sa kanya." After that I realized na, I can be strong pala. Ngiting tagumpay naman akong bumaba at tumungo sa kusina.
I'm Jax Merick Cid and this is the beginning of my new version, a strong one.
