Kahapon, Ngayon at Bukas (ft. TRANZ)

CHAPTER ONE (Our Childhood Memories)

TRISHIA'S POV

"Taya!" Ansaya naman kasama ng bago kong kalaro! Ranz po yung pangalan niya!

By the way, Im Maria Trishia Natividad Lim. But you can call me Trisha or Trish for short. Bago lang po kami dito sa Village then may bago ding lipat, tatlong kanto from our house. Ka-age ko lang siya. Ranz daw name niya. And that's the only thing I knew about him. Bestfriends kami kasi everyday we're playing in this park.

Ang cute niya. Ang saya niya titigan.

"Ui bata! Taya ka!" Ay natulala pala ako. >…<

Buong maghapon, naglaro lang kami ng naglaro. It's already 4:30 pm and curfew ko yun kay mommy.

"Kuya Ranz uuwi na po ako, baka po kasi pagalitan na po ako ni mommy." I sincerely said to him.

"Ahh ok." Malungkot niyang sabi tapos tumakbo siya.

After ten years....

Finally, nandito na ako sa bahay. nakakapagod! Malapit lang nman yung park sa bahay pero maliit na bata lang po ako. ^_^

"Mommy? Mommy?" nasan kaya si Mommy?

"Ate, si mommy po?" tanong ko kay ate Marol.

"She is in her room baby. Why?"

"Nothing ate."

Ayun, isinuot na lang ulit ni ate ang headset niya kasi nakikinig ata siya ng musics.

I went to Mommy's room to look if she is busy or not.

I saw her sitting in her bed. Facing at the veranda of her room.

"Mommy? what's wrong?" I asked with curiosity.

"Nothing baby. Mommy is fine." I think something is bothering her.

"Mommy I think you're not?" >…<

"Baby, even if I say it to you, you will not fully understand what will I say." Now, my Mommy was crying! :(

I call ate Marol's name but I think she can't hear me. tssssh.

"Baby, promise me that you won't left mommy huh?" What? Di ko maintindihan si Mommy?

"Mommy?" pagkatapos ko sabihin yun, she hugged me very tight, then nakiiyak na lang din ako even without no reason. Ofcourse, I dont wanna see my dear mother crying in front of me and the worst, hindi ko alam kung bakit siya naiyak.

Pagkatapos namin mag-iyakan ni Mommy. She invited me to go downstairs and she invited us to eat dinner.

Pero bakit ganun? Bakit parang walang nangyari. Nakikipagbiruan pa siya samin ni ate. With Respect to her. I think she's WEIRD!

……………

RANZ'S POV

"Ui bata! Taya ka!" Nakatulala siya. Para siyang nakakita ng MUMU. Pero bakit siya nakangiti? Baka naman ANGEL yung nakita niya?..... teka? wala namang angrl dito eh. Wala ding ibang tao dito? Kundi kami lang dalawa at yung aso kong si Potie? Bahala na?!

Wait, ako nga pala si Ranz Kyle. Pero almost lahat ng nakakakilala sakin Ranz ang tawag sakin. Kakalipat lang namin dito sa Village. Luckily, may nakilala akong batang babae and actually, we are close.

Hindi ko napansin ang oras. Hapon na pala?

"Kuya Ranz uuwi na po ako, baka po kasi pagalitan na po ako ni mommy." Uuwi na daw siya? Ayaw ko pa umuwi ng bahay! nakakainis naman oh!

"Ahh ok." tumakbo na lang ako pauwi habang hinihila si Potie. Sana 'di siya nagalit kasi tinakbuhan ko siya.

Malapit lang yung bahay namin sa park kaya 3 minutes lang yung tinakbo ko at nakarating na agad ako sa bahay.

Nakita ko si Mama sa may main door ng bahay na may dalang mga bag. 1 Backpack at 2 Duffle Bag.

Hinahabol ni Seah si Mama tapos si Papa nanonood lang kay Mama habang palayo na siya. Si yaya naman umiiyak.

Nandun lang ako sa may gate, nakatulala at pinapanood lahat ng nangyayari.

Lumapit si Mama sakin, lumuhod siya para maging kalevel niya ang height ko. kiniss niya ang noo ko.

"Sweetheart, take care of your sister. Wag mong papasamain ang loob ni papa huh. Wag kang gagaya kay Mama." then I feel the continous drop of my tears running in my cheeks. Feeling ko kasi alam ko na ang nangyayari. Hindi ito maaari.

Tumayo si Mama pero yumapoako sa hita niya.

"Mama, kapag umalis ka, I will not consider you as my mama, forever!"  I said sarcastically.

"I love you son!" then she push me away then run.

Seah tried to stop her but she is only a little girl that crying and shouting can do.

Sumakay na si Mama sa Taxi at yun na ata ang huling beses ko siyang makikita.

Pumasok na kaming lahat sa bahay. Si Seah iyak lang ng iyak at pinapatahan ni yaya. Si daddy naman umupo sa may bar sa kusina at nag-inom. Ako naman, eto, ikinukulong na ulit si Potie sa kulungan niya.

Pagkatapos ko ikulong si Potie, tumaas na ako sa kwarto ko at natulog na lang kasi wala na din namang magbabasa sakin ng stories. Kasi wala na akong Mama.

***8 years later***

AUTHOR'S POV

Kung akala niyo po is parang ang bilis? Watch out lang guys. It'll be interesting! Happy reading! :')