EPILOGUE

172 6 6
                                    

Thank you for reading this short story! Hello na din sa mga Taeyong stans like me ^^ Sobrang nag enjoy ako sa pag susulat nito, pano ba naman kasi nakikilig ako eh! Haha. Anyway, sorry for the errors and sa mga mali ko sa chapters.

Thank you again NCT fans ^^

---------------------------------------------------------------

"Mah--el kito?"

"You're not japanese Taeyong. It's Mahal Kita."

"Ah, mahar kita"

"Ma-hal! Hal!"

"Mahal.. Kita?"

"You got it right. Anyway but why i love you is your first question for you tagalog lesson?"

"Because that's the first words i want to say to her. when i come back."

[BELLA]

Paglingon ko sakanya ay lumapit ang lakad nya at nakatingin siya sakin. Sobrang hindi ko mapaliwanag yung nararamdaman ko.

Hindi naman ako nananaginip diba?

Napaatras ako ng malapit na siya sakin

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

Napaatras ako ng malapit na siya sakin. Sobrang lapit nya na nagpapalakas ng tibok ng puso ko. Dumadami na rin ang medias at nag kukuha ng picture samin.

"Bella.."

Hindi ko alam kung bakit nung tinawag nya ang pangalan ko ay nag init agad ang mata ko. I'm about to cry.

Alam nya parin pangalan ko. Kilala nya parin ako, natatandaan nya pa ako.

"Mahal.. kita. Mahal kita."

halos manginig ako sa narinig ko. Hindi pa ako nakakarecover sa pagkagulat ko na nasa harap ko siya, pati sa sinabi nya lalong lumala. Halos ma out balance ako kung hindi nya ako sinalo.

Nagising ako sa pag hawak nya sa bewang ko.


Airport--Media...

"Taeyong.. We need to get out here."

Hindi pa siya nakakasagot ay hinila ko na siya. Tumutulo ang luha ko pero nakangiti ako. Ang weird ko ba? Ang saya ko alng talaga siguro.

Buti nalang nasakin ang susi ng kotse. Binuksan ko yun at sumakay kami, nilagay nya ang maleta nya sa likod at sumakay na.

Pinaandar ko na ang kotse.

Sorry Wade, babalikan nalang kita.

Sa hindi kalayuan may park dito. Hindi naman sya ganun makikilala dahil malawak yon.

Habang nag dadrive ako ay hindi ako nagsasalita, gnun din naman sya eh. Puro lang siya titig, totoo yun. Kaya nga naiilang ako kaya binilsan ko mag drive.

Pag dating dun ay sumunod naman siya sakin.

"You are safe here." ngumiti ako sakanya pagkaharap ko.

Unexpected Love from Lee TaeyongTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon