Secret // ziam

two

"Ne yapmayı planlıyorsun?"

Niall, yatağımda biraz daha geriledi ve bağdaş kurup sırtını duvara yasladı. Okul çıkışındaki olaydan sonra evime çağırmıştım.
Ne yapacağım konusunda hiçbir fikrim yoktu. Belki bunu içimde tutar, ölene dek bir sır olarak saklardım. Ya da eşcinsel olduğunu öğrendiğimi,  kendisine onu sevdiğimi söylerdim. Ne zaman bu ikisini karşılaştırsam içimden bir ses önüme deli gibi ilk seçeneği sunuyordu. Büyük ihtimal mantıklı olan o idi. Eğer ona onu sevdiğimi söylersem çok kötü şeyler  olabilirdi.

"Düşündüğün ne? Anlat fikrimi söyleyeyim,"

Derin bir nefes aldım. Düşündüğüm şeyler hiç de akıllıca bir şeye benzemiyordu.

"Sence Zayn'e söylemeli miyim Niall?"

Kaşlarını çattı,
"Saçmalıyorsun. Onu gördüğünü veya sevdiğini söylersen ya dayak yersin ya da yalancı olduğunu sanar, alay konusu olursun. Bir şey bilmiyormuş gibi yapsak?"

Benim de zorlandığım bu ya zaten...

"Bilmiyorum. O kadar da kolay şey değil bu Niall. Yani düşünsene, uzun süredir birine hayransın, seviyorsun ama onun kendi cinsiyetinden hoşlanmadığını bildiğin için üzülüyorsun. Sonra bir bakıyorsun ki karşında bir erkekle öpüşüyor,"

Kafasını sallayıp ayağa kalktı.
"Sana hak veriyorum fakat kötü bir şey olmaması için unutmalısın. İyi geceler."
Omzuma dokunup odamdan çıktı. Cidden saat çok geç olmuştu. Uyumam gerekiyordu. Yarın ne yapacağımı bilmiyordum ve bunu okulda düşünebilirdim.

-

Dün, Zayn'in yanında gördüğüm çocuğu görünce istemsizce tedirgin oldum. Ondan önce birkaç dakikalığına da olsa bir şey düşünmemiştim ama artık beynim bulanıyordu.
Koridorda beklemeden sınıfıma girdim ve rastgele bir yere oturdum. Dersimi iyi dinleyebileceğimden pek emin değildim doğrusu.

-

"Düşündün mü?"

Niall'ın direkt konuya girmesiyle neyden bahsettiğini anladım. Benden beş dakika sonra dersten çıkmıştı ve gelir gelmez bunu söylemişti. Eminim o da benim yerime bir şeyler bulmaya çalışmıştı. Aramızda kimin sorunu olursa olsun doğru yolu arar, herhangi birimizle paylaşırdı fakat hiç dediği yapılmazdı çünkü dediği şeyler genellikle akıllıca değil, delice bir şey oluyordu.

"Bunu zaten dünden beri yapıyorum," dedim nefesimi verip.
"...ve en ağırlıkta olan tarafım; kimseye konuyu anlatmayıp unutmaya çalışmak, oluyor."

Gülümseyip elini omzuma atmasıyla suratıma yumruk yemem aynı an da olmuştu. Olayın ne olduğu kavrayamadan vücudumu yerden kaldırmaya çalıştım ama üzerimdeki ağırlıktan dolayı bunu yapamıyordum. Neler olduğunu anlamaya çalışırken, üzerimdeki kişinin o olduğunu gördüm. Hem korkudan, hem heyecandan, hem de az önce dudağıma yediğimin üzerine bir kez daha suratıma gelen yumruğun acısından titriyordum.

"Sen olduğunu biliyorum!"

Ne?

Altından kalkmaya çalıştım, yapamadım. Öğrenmişti. Nereden olduğunu bilmesem de öğrenmişti. Şimdi tam anlamıyla sıçmıştım.

"Adi herif!"

Saçımı çekiştirip yerden kaldırırken bırakacağını umuyordum, beni duvara fırlatacağını değil. Vücudumun her yeri yanıyor ve ağrıyordu. Kesinlikle beni öldürecekti.

"Zayn, dur! Yemin ederim yanlışlıkla gördüm! Bilerek değildi!"

Ellerini yakamdan çekip suratıma baktı. Hızlı nefes alış-verişim konuşmamı zorlamıştı ama o anlamış gibi gözüküyordu.

"Sen ne görmesinden bahsediyorsun? Paramı ver," deyip elini uzatınca ne demek istediğini anlamadım. Ne parası?

"Zayn, ne parası? Ben..."

"Kapa çeneni ve bana çaldığın elli dolarımı geri ver,"

Ani gelen rahatlama ile az önce kendimi ayırdığım duvara sırtımı tekrar yasladım. Parasını falan çalmamıştım, ama dün beni görmemesi... Bu mükemmel bir şeydi.

"Senin paranı çalmadım,"

Elini tekrar kaldırınca yan tarafımızdan gelen gülme sesleri onu durdurdu. Suratıma savuracağı yumruğu gerisin geri indirip arkadaşlarına bakmaya başladı.
"Cidden mi? Yapacağınız şakayı önceden söyleseydiniz ben yine gelir birini dövebilirdim,"
Hepsi gülmeye devam ederken bana döndü ve bu az da olsa titrememe yol açtı. Sinirliyken bile o kadar mükemmeldi ki...

"Suçladığım için üzgünüm," dedi ve elini suratımda vurduğu yerlerde gezdirip içimi eritirken devam etti.
"Bunları yaptığım için de."
Bir anlığına olsun gülümsedi ve arkadaşlarının yanından geçip gitti. Belki de, tek başına olsaydı daha iyi birisi olabilirdi. Neler yaşadığını bilmiyordum ama kesinlikle onlarsız daha da mükemmel bir kişiliği olduğuna emindim.

"Dostum, onu o kadar çekmeye çalıştım ama kalkmadı. Seni öldürecek sandım. Ödüm koptu!"

Niall'ın yanıma gelip konuşmasıyla güldüm. Gerilen dudağımdan dolayı acıyan yara, gülmemi durdurmuştu. Yüzümü buruşturup elimin dudağıma götürdüm. Bunun izi bir-iki ay geçmeyebilirdi. Galiba suratımda Zayn'e dair bir iz bulunmuş oluyordu, değil mi?

°°°°°