Με λένε Γεωργία,θα πάω Β' Λυκείου και ζω την καθημερινή , βαρετή ρουτίνα του καλοκαιριού.
Τα μαλλιά μου είναι ίσια προς σπαστά και έχω ενα πρόβλημα με τα μάτια μου. Εξαιτίας των χρωμάτων που παίρνουν, εκδηλώνονται και τα συναισθήματα μου.
π.χ. όταν...
Πετάγομαι φοβισμένη από το κρεβάτι ακούγοντας τον χαρακτηριστικό ήχο του κινητού μου. Έχω μήνυμα! Είναι φυσιολογικό να τρομάξω αφού εχθές είχα την φαεινή ιδέα να δω με την θεότρελη κολλητή μου , Δήμητρα, το evil dead (θρίλερ). Το δεύτερο μήνυμα δεν άργησε να έρθει διακόπτοντας τις σκέψεις μου. Παίρνω το κινητό μου από δίπλα και καθώς το ανοίγω βλέπω ότι μου έστειλε μήνυμα ο Στέφανος. Δεν έχω τον αριθμό του αλλά μόνο αυτός θα μου έστελνε ένα τέτοιο μήνυμα, το οποίο έλεγε:
"Ποιός την χάρη σου τυχερούλα... ;) στις 12:30 θα περάσω να σε πάρω. Από: Το όνειρο κάθε κοριτσιού."
Ενώ το δεύτερο μήνυμα πάλι από τον Στέφανο έλεγε:
"Αν με στήσεις.... Θα το μετανιώσεις!;))".
Το αγνόησα και αυτό ενώ πλέον κατέβαινα στην κουζίνα για να φάω πρωινό! Μπαίνοντας στην κουζίνα αντίκρισα τους γονείς μου να πίνουν άνετοι τον καφέ τους με τους γονείς του Στεφάνου. Πριν αναρωτηθείτε τι σχέση έχουν οι γονείς του Στεφάνου μαζί με τους δικούς μου να σας ενημερώσω ότι έχουν μία εταιρία μαζί την οποία διευθύνουν και οι δύο οικογένειες.
"Τι γίνετε εδώ?"
Ρώτησα καχύποπτα.
"Τίποτα γλυκιά μου ! Απλά προετοιμαζόμαστε για το ταξίδι "
Απάντησε η μαμά μου λες και έλεγε το αυτονόητο.
"Όπα όπα...κάτσε! Τι λες? Ποιό ταξίδι?"
Και τότε ήταν η στιγμή που παρατήρησα τις βαλίτσες τους λίγο πιο δίπλα? Μα τι στο καλό?
"Ααα ξεχάσαμε να σε ενημερώσουμε! Έγινε κάτι απρόοπτο και σε λίγες ώρες πετάμε για το εξωτερικό. Δεν ξέρω για πόσο θα λεiψουμε αλλά λογικά θα κάτσουμε 2-3 μήνες."
"Και εγω μόνη μου θα μείνω;"
Ρώτησα τρομαγμένη αφού από ότι καταλάβατε δεν τα πάω καλά με τα θρίλερ και αυτόν τον καιρό έχω δει αρκετά.
"Οχι βέβαια κορίτσι μου ειναι δυνατόν να σε αφήσουμε τόσες μέρες μόνη σου;"
Πετάγεται στην συζητήσει και ο μπαμπάς μου. Τον λόγο τον παίρνει η μαμά του Στεφάνου
"Ναι, σκεφτήκαμε ότι αφού θα είναι και ο Στέφανος μόνος του να πας να μείνεις σπίτι μας για να κάνει παρέα ο ένας στον άλλον."
Ολοκλήρωσε και γούρλωσα τα μάτια μου.
"Τι?? ΟΧΙ!"
Δήλωσα χωρίς δεύτερη σκέψη. Ναι όμως αν δεν πάω στον Στέφανο θα μείνω μόνη μου? Μα δεν γίνετε αυτό! Φοβάμαι.
"Δεν έχουμε άλλη επιλογή κορίτσι μου"
Πετάχτηκε και ο πατέρας του Στεφάνου. Μα καλά πόσοι ίδιοι παίζει να είναι? Αναστέναξα βαθυά λέγοντας:
"Ας περάσω και αυτό το βασανιστήριο. Ποσό χάλια μπορεί να είναι? Εξάλλου είναι για μερικούς μήνες μόνο!"
Προσπαθούσα να πείσω περισσότερο τον εαυτό μου. Ανέβηκα στο δωμάτιο μου και άρχισα να φτιάχνω την βαλίτσα μου. Αφού τελείωσα και με αυτό, ντύθηκα (φωτο⬇)
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Και κατέβηκα κάτω. Το σπίτι ήταν άδειο οπότε υπέθεσα πως θα είχανε ήδη φύγει. Ακούστηκε η κόρνα ενός αυτοκινήτου και παίρνοντας τα πράγματα μου βγήκα έξω για να δω αν είναι ο Στέφανος. Πφφ:/... αυτός ήταν. Αφού έβαλα την βαλίτσα στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου μπήκα μέσα και έκατσα στην θέση του συνοδηγού, πετώντας του ένα ξερό γεια!
"Και εγώ χαίρομαι που σε βλέπω"
Μου απάντησε ειρωνικά κερδίζοντας ένα ψεύτικο και ειρωνικό χαμόγελο από εμένα. Δεν θα έχουμε καλά ξεμπερδέματα με αυτόν. Το νιώθω!!
(...)
Φτάσαμε σπίτι του και καθώς μπαίναμε μέσα μου είπε:
"Εσύ θα κοιμάσαι στο δωμάτιο μου"
"Και εσύ που θα κοιμάσαι?? "
Τον ρώτησα ξαφνιασμένη.
"Μαζί σου!"
Μου απάντησε πονηρά κλείνοντας μου το μάτι.
"Τι?? Αποκλείεται!"
Είπα με σιγουριά και καθώς άφησε ένα χαχανιτό μου συνέχισε:
"Άραξε! Ένα αστείο ήτανε! Στο δωμάτιο των γονιών μου θα κοιμάμαι εγώ."
Μόλις το άκουσα ανακουφίστικα κάπως και τον ακολούθησα μέχρι το δωμάτιο του. Αφού ανεβήκαμε τις σκάλες και μπήκαμε στο δωμάτιο του.... Ωραίο είναι.
"Λοιπόν σε αφήνω να τακτοποιηθείς και εγώ σε λίγο θα φύγω"
Τέλεια!! Θα μείνω μόνη μου σε ένα ξένο σπίτι....
"Οκ"
Λέω και φεύγει αδιάφορα!
❤💫
Γειααα σαααςς...λοιπον αυτη ειναι η πρώτη μ ιστορια και ελπίζω να σας αρεσει
