The TRUTH {on hold}

IKATLONG KABANATA

Maro POV

" polartatis dikamensiton" sabi ni iza

"huh? ano yun?" feeling ko ang mang mang ko na. naniwala ako noon na malakas ako ngunit biglang nawala dahil sa kulang pala ang nalalaman ko

its funny, to think that i'm ruling this academy and realizing just now that i'm worthless.

"hindi tamang isipin mo yan" siya. huh? nababasa na ba ang isip ko?

"kailangan ko ba iyang sagutin?" tanong niya naman. tsk oo nga pala. kaya pala niya

" sorry, its just that" sabi ko

"huwag mo yang iisipin, dahil sa pagkakalam ko. ang taglay mong kakayahan ay nabibilang sa pinakamalalakas" nagliwanaģ naman ang mukha ko sa sinabi niya

"talaga? eh ano ba yong po-poraltis di di. anu nga yon?" tanong ko naman

nakita ko siyang napangiti. doon ko lang napansin na mukha siyang anghel at añg kulay ng mata niya. pareho sa larawan, green na may blue ring sa palibot.

"polartatis dikamensiton o sa madaling salita ay.....*nag iisip*" siya

"portal...aha. dimension portal. ganon na nga" dagdag niya pa. tila natuwa pa siya ng magsalita siya nang english. para siyan bata. ang cute. este. ehem ehem.

"portal? paano ko gagawin yon?" tanong ko

"parang ganito" sabi niya sabay paypay ng kanayang kamay sa kanyang gilid

tapos may lumabas na parang bilog na itim. ito kaya yong sinasabi niya portal

"hah?" walä sa sarili kong tanong

" nood ka nalang" sabi pa niya. tumayo siya at lumapit sa itim na bilog. tinuro sa ang gilid ko naman at humugit siya ng bilog sa hangin gamit ang kanyang hintuturo

may lumabas din na itim na bilog sa tabi ko. pumasok siya doon sa unang itim na ginawa niya ay nagulat ako ng makita siya nandito na sa tabi ko.

"hooh. panu mo yun nagawa?" hindi ko makapaniwalang tanong

"kapangyarihan? ipinapakita ko lang sayo ang iyong kakayahan at para madali kitang maturuan" siya

"so, youre really going to teach me eh?" tanong ko naman habang nakangiti

"ahuh" siya. natawa naman ako sa sagot niya. ginaya niya kasi ang british accent ko.

"hahaha" ako

"oh bakit ka tumatawa? tama naman ah?" nakapout na pang sabi. my god. woman! why so cute

"wala.wala.continue please" nagpipigil ako a pagtawa ngayon

"bago ang lahat ay may hihilingin akong kapalit" sumeryoso naman siya ng magsalita siya

"ano pa ba ang kulang sayo Iza? youre perfect" totoo naman diba?

"alam mo naman na nalalaman ko ang iniisip mo diba?" sh*t. oo nga pala

"ah.heheh sorry" nahihiya kong banggit. so kahit nong sinabihan ko siya cu.. ay wag na pala...

"gusto kong turuan ang inyong estudyante dito. kulang na kulang kayo sa kaalaman kaya naman ay dapat lang na maging handa lahat ng narito" handa? bakit naman.

"para saan?" ako

"alam kong naramdaman mo na humina ang proteksyon dito sa kastilyo. at ang dahilan non ay ang pagising ko".hah? anong koneksyon niya sa proteksyon dito? diba nga the shield is built para talaga sa proteksyon niya?

"mali yan, hindi para sa akin. dahil ang shield na sinasabi niyo ay nagmula sa akin. kapag tuluyan na akong magising mawawala rin ang shield. kaya kailangan niyong maging handa" dagdag niya pa