TROY POV.
Marc visited me so early in the morning.
Badtrip talaga ako sa kaibigan kong ito.
Ang aga aga binubulabog ako! Tsk!
Marc: hell dude! Wake up! Samahan mo ako!
Troy; antok pa ako. Get out!
Pagtataboy ko.
Marc: dude, sasama ka ba o hndi?
Troy: mas gusto kong matulog kesa makasama ka. Out!
Marc: okay, bahala ka. Pagsisisihan mo ang hindi mo pagsama sa akin ngayon.
Troy: tsk! Whatever! Go to hell, Marc!
Marc: hahahaha! Actually, I've been there already! Kaya nga andito ako kasi isasama kita sa heaven!
Hindi ko na lang pinatulan ang kalokohan nya.
Maya mayay tahimik na ang paligid. Akala ko nakaalis na ang loko. Gulat na lng ako nang hagisan nya ako ng isang bas0ng tubig!
Troy: wtf dude!! Badtrip ka naman eh!
Tawa lang siya ng tawa!
Marc: get up! Maligo ka na dahil may pupuntahan tayo!
ewan ko ba kung bakit naging kaibigan ko ang baliw na ito!
Naligo na lang ako at lumabas na kami.
Wala ak0ng idea kung saan kami pupunta.
Tsk! Di kasi ako nagtan0ng, antok pa ang diwa ko kahit kaliligo ko lang.
Marc: nandito na tayo!
Then i look around.
HOSPITAL?? WHAT THE FVCK!
Anong gagawin namin dito?
Natawa siya sa reaction ko.
Marc: relax! May dadalawin lng ako.
Oh yeah! Kilala ko kung sino. Ang tiyo nyang Doctor.
Pumasok na kami sa lo0b.
Pinuntahan namin ang tiyo nya. Si Dr. Alex Santorino. Ang assistant nito ang nakausap namin.
Ang sabi ng babaeng assistant nitoy ay nasa room 23 pay ward ito at kasalukuyang sinusuri ang pasyente.
Hindi naman makapaghintay si Marc kaya pinuntahan na lng namin ang Room kung nasaan si Tito Alex.
Nang makita namin ang aming pakay, agad kaming binati ni Tito Alex!
Dr: Marc! Troy! Bakit kayo nandito?
Marc: tito, gusto ko lng iparating sau personally na darating sila papa this week end.
Hinayaan ko lng na mag usap ang dalawa.
Napadako ang tingin ko sa pintuang nakabukas kung saan lumabas si tito alex.
May isang babaeng may benda pa sa ulo.
May mga k0nting gasgas sa mukha na medyo gumagaling na.
Matagal ko siyang tinignan at unti untiy parang pamilyar sya sa akin.
Nakaramdam agad ako ng kaba. Bumibilis ung heartbeat ko lalo na nang magtama ang aming mga mata sa isat isa.
Dr: how are you, Troy?
Hndi ko namalayan na kinakausap ako ni tito alex. Kung hindi pa ako siniko ni Marc ay di ako mapapaling0n sa kanila. Ang mga mata ko kasi ay nasa babaeng nakahiga sa hospital bed sa lo0b ng r00m.
Dr; Mukhang aliw na aliw ka sa pasyente ko, Troy.
Troy: ah, para kasing kilala ko siya Tito.
Kahit si marc ay napatingin na din sa pasyente. At nagulat ito.
