Hepsinin hayatları normal. Yani anime ile tek aynı yönleri karakterleri.
____Yuu___
Çok heyecanlıyım. Bundan sonra Mika ile aynı evde yaşayacağız! Aslında Mika şehir dışına öğrenim görmek için gitmişti. Ve 4 sene sonra sonunda geri dönüyordu! Eve son bir kez daha baktım. 8 kez evi temizlenmiştim. O gittiğinden beri Hep yanlız yaşıyordum. Acaba şu an nasıl görünüyor. Sonuçta 4 yıl boyunca sadece telefonda konuşmuştuk.
*Ding*Dong*
Heyecanla kapıya koştum. Kendime son bir kez bakıp kapıyı açtım. Bu Mika mı? Oha çok yakışıklı olmuş!
"M-Mika?"
"Merhaba Yuu-chan" dedi tatlı bir bakış atarak. Bir dakika! Ona büyülenmiş bakışlar atıyorum! Kahretsin! Kızaran yüzümü saklamak için onun elindeki valizleri alıp içeri taşıdım.
"Sarılmayacak mısın? 4 yıldır görüşmüyoruz?"
"Seni çok özledim..." dedim fısıdayarak. Bir anda Mika bana sarıldı. Aniden olduğu için ayağım kaydı ve koltuğun üstüne düştük. Gülmeye başladık. Bir dakika şu anda çok yanlış bir pozisyon da duruyoruz. Tişörtüm karnıma kadar açık ve Mika üstümde oturuyor.
"Bende seni çok özledim." Dedi kulağıma fısıldayarak.
Yüzüm kesin Domatese döndü! Mika'nın yüzüne bakmamaya çalıştım çünkü o mavi elmas gibi gözlerin içinde kayboluyorum...
"Kulaklarına kadar kızardın... çok tatlısın Yuu-chan."
"Kes sesini" dedim utangaç bir ses tonuyla. Aslında ona üstünden kalkmasını söyleyebilirim ama şu anda çok rahatım. Yavaşça bana yaklaştı ve dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Hayal mi görüyorum yoksa Mika beni öpüyor mu?! Bende karşılık verdim. Bir süre öpüştük.
"Bu senin ilk öpücüğün müydü? " dedi
"evet"
"Afedersin ben öyle aniden-"
Sözünü kesip onu öpmeye başladım. Ilk biraz şaşırdı ama sonra o da karşılık verdi.
"Merhaba Yuu. Kapı açık kalmış bende sen ve yeni ev arkadaşına yemek getir- ahhh pardon bölmek istemiştim. " dedi Yoichi poşeti yere bırakıp yavaştan uzaklaştı.
Utançla birbirimizden ayrıldık.
"Ah kahretsin umarım sınıftakilere anlatmaz..." dedim.
"Boşver onları. Devam Etmek istermisin? " dedi utangaç bir ses tonuyla. Yüzü kızarmıştı.
"Sende çok Şirinsin" dedim. Öpüşmeye devam ettik.
_Sabah_
gözlerimi acip etrafa baktım. Çıplak bir biçimde yatakta yatıyordum. Mika da aynı şekilde. Dün olanları hatırlayıp kızardım. Sadece öpüşmüştük gerçi. heryerimde Mika'nın yaptığı izler vardı. Bir yandan gurur duyuyordum ama bir yandan bunlarla okula gidemem. Neyse artık tüm gün saklamam gerekecek...
