Na het avond eten ,wat je met iedereen doet, glip ik er tijdens het toetje tussen uit en doe mijn vinger weer in mijn keel. De plees liggen helemaal onder. Ik voel me heel zwak.
'Gaat het?'
Even duizel ik maar er is toch echt een stem achter me. Ik open de hokje van de wc en zie een jongen staan. Wat is hij knap.
'Gaat het?' Vraagt hij weer.
Ik knik. Toch blijft alles draaien.
'Ik ben Thijs, jij Madelief. Toch?'
'Ja... Hoe weet je dat?'
'Het splinterdunne... Oh uhh... Sorry. Ze praten hier over iedereen...'
'OK.... Wat doe jij in de meisjes wc's?'
'Uhh dit is die van de jongens...'
'Nee hoor!'
'Echt waar!' Hij wijst naar een urinoir.
'Oeps.... Wil je het aan niemand vertellen?'
'Okeyy. Ik zie je nog wel!'
Ik loop de jongens wc's uit en ga naar mijn kamer. Ik kijk om me heen of ik mijn beste vriend, maar ook aartsvijand zie, de weegschaal. Nergens! Gauw ga ik naar het sportlokaal, daar staat een weegschaal. Ik ga er op staan: 48,5 kilo. Snel ga ik weer naar mijn kamer en plof op bed.
JE LEEST
Forever Dance
Novela JuvenilMadelief moet van haar danslerares afvallen, maar dat lukt niet goed. Ondanks dat ze na een optreden toch naar een dansschool mag, stopt ze niet met afvallen. Komt dit wel goed?
