~ SİYAHIMM ~

*Kaza*

MEDYA: Ilgın'ın bugünkü hali

Ben şok!!
Kerem ve Demir sınıfa girmişti. Aynı anda.. Demir "Hocam bişey söylemem lazım" deyince hoca onaylayıp Demir'in söylemesi gereken şeyi bekliyordu ve tabiki bende bekliyordum. Ne oldu acaba. Kerem'i işaret  ederek "Arkadaşlar bu Kerem Sezer" dediğinde "Eee bunu biliyoruz" diye konuya daldım. Demir  "Ilgın'ın kardeşi" deyince ağzım aralanmıştı. Oha! Olamaz. Kalmıştım öylece. Şaşkınlıktan konuşamıyordum. Benim kardeşim mi vardı. Ve ben bilmiyordum. Gözlerimi 2 saniye kapatıp tekrar ettikten sonra "S-saçmalama" diyebilmiştim sadece. Sonra Kerem "Evet abla senin kardeşinim ve babamız aynı kişi" dediğinde beynim idrak etmeye çalışıyordu. Hiç bir sorunum yok birde şimdi bu var diye geçirdim içimden. O şerefsiz adam annemi aldatmıştı. Bunu bilmeli diye düşünüp hemen sıramdan kalkıp Kerem'in kolundan tuttuğum gibi arabaya sürükledim. Bindiğimizde hemen eve doğru sürdüm. Eve geldiğimizde kapıya tekme yumruk ne biliyorsam vuruyordum. Ve kapı açıldı..

Anne "Bu Kerem Sezer. Bil bakalım kim" dediğimde annem şok geçiriyordu. Sende mi biliyordun yoksa! Kerem'in yüzüne boş boş bakıyordu. "S-sen burda n-napiyosun" dedi Kerem'e. Her şeyden haberi var mıydı bu kadının umarım bilmiyorsundur anne.. "Anne bu adam seni aldattı ve sen daha..."sinirden bağırıyordum. Ne bok yiyeceğim lan ben. Kafam karıştı. Annem "Biliyorum o Kerem. Babanın diğer çocuğu" dediğinde yıkılmıştım resmen. Haberi vardı. Susmuş muydu. Neden boşanmadın haysiyetsiz. "Sen bunu biliyordun ve sustun öyle mi" diye bağırdım en gür ve korkutucu çıkan karıncalı sesimle. "Bu kadar mı düşüksün anne sen! Bu kadar mı gurursuzsun. Adam seni aldatıyor sen gelmiş burda saçmalayıp duruyorsun. Bi kendine gel anne saf ayağına yatma konuş" diye bağırdım. Annem Ahhh be susma lan işte susma. O şerefsizin yanında susma lan konuş.. "Ahhh" bağırıyordum. İçeri girip bütün vazolari ne varsa kırdım. Sinirimi böyle çıkarmalıydım. "Olamaz" diye bağırırken beni korkmuş şekilde izliyorlardı. Umrumda değil lan artık. "Hiç kimse UMRUMDA DEĞİL. Ne halt ediyorsanız edin" diye son kez bağırıp eve bi göz attığımda  ortalığı yıkmıştım. "Sakın bidaha karşıma çıkma Kerem.. Ve sende" dedim annemi işaret ederek. Kapıyı sertçe çarpıp arabama ilerledim. Neydi la benim bu derdim. Varya bu kadın, şerefsizin beni sattığını da biliyodur. Sıçtığımın işi. Susuyor lan. Yıllarca konuşan kadın susuyor o şerefsizin önünde. Gurursuz.. Herşeye bi bok demeyi bilir. Susmuş.. Kendime yediremiyordum. Ya Demir. Beni 2.kez rezil etti. Dengesiz pislik. Herkesin içinde beni bitirmeye meraklı. Öküz.

Hemen okula sürdüm. Öyle ise böyle. Bundan sonra saf Ilgın yok amk.

Sınıfa hayvan gibi girip "Arkadaşlar size önemli bişey söylemem gerekiyor. " deyip "Demir arkadaşımızın kardeşi bu sınıfta" diye devam edince uğultu başladı. Demir'e bakmıyordum. "Aslı.. Kardeşi Aslı" deyip "Ve Demir'in biricik kardeşi öz kardeşi Sürtük ASLI Demir'e aşık" diye tamamladım. Herkes kendini bi bok sanıyor. Tamda oldukları gibi bir BOK. Sonra hiç bişey söylemeden kapıyı yine hayvan gibi çarpıp sınıftan çıktım. "Demir'i nasıl sevdim lan ben" diye bağırıyordum kendi kendime artık sesim kısılmıştı bağırmaktan. Takmadan hemen  arabaya atladım. O kadar hızlı sürüyordum ki. Acısını gazdan çıkardım. Şerefsizler kimsin lan sen dengesiz UKALA. Sinirden daha da fazla basmaya başlamıştım. Gözüm dönmüştü. Ve artık hiç bi bok hissetmiyordum. Gözüm bir anda kararmıştı.
Bi an frene basmak istedim ama yapamadım. Ayağıma kramp girmişti. Basmaya çalıştım ama yapamadım 160 da gidiyordum. Duramayacaktım. Allah'ım yardım et. Yolun sonu gibiydi artık makaslar atıyordum. Duramıyordum. Lütfen dur dur dur. Yalvarırım dur. Yapacak çok şey var. Ahhh lanet olsun. Önden tır geliyordu. Aman Allahım yarım et. Yakındık. Ve gerisi yok..

***KEREM'DEN***
Abla nolur sen güçlüsün bize geri gel diyebilmiştim sadece. Kaza yapmıştı hepsi benim suçumdu. Onu bulmamalıydım. Hayatını mahvetmiştim. Ölme abla nolur ölme diye bağırdım bi anda annem irkilmişti. "Gelip Ilgın'ı bulmamalıydın Kerem" dediğinde "Biliyorum hepsi benim suçum özür dilerim" diye yalvaran gözlerle anneme bakıyorum. "Ordan sen bulma diye taşınmıştık ve sen gelip bizi burda buldun" diye sitem etmişti. "Böyle olsun istemezdim. Gerçekten.." dedim sadece ve gözlerimi yumup derin nefesler aldım. Tam o sırada ameliyathane'nin kapısı açıldı ve ablam sedye ile çıkmıştı. Hemen sedyeye tutundum. Ve "Abla biz burdayız korkma aç gözlerini" demiştim. O sırada yoğun bakıma almışlardı. Doktor "Ablanız güçlü biri. Durumu iyi. Uyanmasını bekleyeceğiz" dediğinde "Yarabbim şükürler olsun." demiştim. Yoğun bakımın camına ellerimi koymuştum. Her yerinde bişeyler bağlıydı. Ablam sevmezdi ki böyle. Annemde yanımdaydı. Birlikte dua ediyorduk. O Demir şerefsizi yoktu. Gelmeye yüzü yok zaten. Gerçi bizim ne işimiz varsa burda...