Benim Suçum Neydi ?

BÖLÜM 6

Sabah çok erken bir saat'te kalktım tekrardan uyuyamayacağı mı bildiğim için üzerime bir sabahlık giyip aşağı indim bahçedeki salıncağı görmemle oraya doğru ilerledim. Yavaş yavaş sallanmaya başladım bir şeyler düşündüğümde hep böyle yaparım
Birden salıncak hızlanınca küçük çaplı bir çığlık attım arkama baktığımda beni sallayanın Araf olduğunu gördüm
Araf; sallanmayı beceremediğin için yardım edim dedim
Ay ne tatlı gülüyor
Aren; sen öyle san sallana biliyorum sadece yavaş sallanmak istedim
Dil çıkarıp önüme döndüm bir anada daha da hızlı sallanmaya başladı
Aren; a....aaa tamam tamam yavaşla düşücem.
Aksine daha da hızlandı sabahlık bacaklarımı kapatmaya yetmiyordu bacaklarımı kapatmaya çalışırken kendimi yerde buldum dizim acıyordu utanmasam alıyacam Araf yanıma gelip kucağına aldı beni bir şey demeden salonadaki koltuğa oturtup eza çantası ile geldi pamuğa birşeyler döktü korku dolu gözlerle ona baktım canımı yakacaktı o şey küçük ken de sevmezdim.
Araf; özür dilerim benim suçum şimdi biraz canını yakacak ama mikrobunu alıcak
Usulca kafamı saladım ne yapabilirdim'ki
Pamukla dizimi temizledi biraz yaktı ama neyse yara bandı yapıştırdı
*Araf bey kahvaltı hazır efendim.
Hizmetinin seslenmesi ile ona döndüm
Araf; tamam ayşe abla geliyoruz
Eza çantasını kapatıp beni kucağına alıcaktı ki enğel oldum sakat kalmadım. Basit bir yara sadece almasına gerek yok
Aren; gerek yok yüriye bilirim
Ayağa kalktım araf' ın arkasından yemek masasına oturdum kahvaltı da yok yok ikimizde bir şey demeden kahvaltımızı yaptık son lokmamı da yutup sandeleme yaslandım şiştim yahu
Araf; doydum mu ama bir şey yemedin zaten zayıf sın
Araf'ın söylediklerinden sonra bana mı dedi diye düşünmedim değil tamam zayıf ım ama az yemedim be adam
Aren; ne azı araf patlıcam şurada
Araf; tamam o zaman biraz konuşalım sen üzerini değiş biraz dolaşırız hem
Aren; tamam
Odama çıkıp giyinme odasına girdim yüksek bel siyah dizleri yırtık bir pantolon
,Beyaz dar V yaka bir büstiyer giyip ayakkabı dolabından beyaz spor ayakkabıları alıp girdim tekrar odama geçip aynadan saçlarımı düzledim kendinden dalgalı olan saçlarımı düzleştirip salıp bıraktım.
Fazla makyajı sevmediğimden uçuk pembe ruj , eyleynır çekip işimi bitirdim telefonumu pantolonumun arka cebine koyup aşağı indim. Araf beni salonda bekliyordu beni görünce bir süzdü sonra gülümseyip
Araf; hadi gidelim. dedi
Arkasından malikaneden çıktık kapının önünde ki bmv ye binip yola koyulduk
Araf; sahilde bir kafe var kahve içeriz diye düşündüm nasıl fikir
Aren; süper
Kısa bir yolculuk tan sonra bahsettiği kafeye geldik pencere kenarı bir masaya geçip sipariş verdik kahveleri içerken söze ilk o girdi
Araf; biraz kendinden bahsetmek istermisin ?
Aren; tabi ailemi biliyorsun zaten on yedi yaşında evden kaçtım bunu daha sonra anlatırım bir ev tutum kendi halimde yaşıyordum biraz asosyel olduğum söylenir psikiyatrist'tim bunu da biliyorsun yirmi üç yaşındayım bu kadar biraz da sen bahset kendinden?
Araf; bir kız kardeşim var selin annem suna, babam kadir zaten tanışırsın inşaat şirketim var mimarım mafya olduğum konusuna gelirsek doğru napim bir giresen bir daha çıkamasın 27 yaşındayım bu kadar benden de , buğün ailem le tanıştırıcam seni her şey konuştuğumuz gibi eminim seni sevecekler.
(Saat 20:0
Hazırım beyaz V yaka kalın askılı vücuda oturan dizimin bir karış üstünde tenime uynan bir elbise ten rengi topuklu ayakkabı giydim saçlarımı kendi halinde salık bıraktım makyaj olarak kırmızı ruj, eyleynır çekip maskara sürdüm. Kırmızı mektup çantaya ihtiyaçlarımı koyup aşağı indim Araf merdivenlerin başında beni bekliyor du beni fark ettiğinde donup kaldı yanına vardığımda
Araf; çokkk güzel olmuşsun
Aren; teşekkür ederim
Araf; hadi gidelim
Araf'ın arkasından evden çıktık araca binip kısa sayılacak bir zamanda araf'ın ailesinin kaldığı villaya geldik hoş bir ev harika bir bahçesi var ben bahçeyi incelerken Araf koluma girdi zili çaldı kapıyı açan hizmetçi bizi içeri aldı salona geldiğimizde elili yaşlarında iki çift geç bir kız vardı bir dakkika bu kız inanmıyorum...!