Chemical Reaction

Part 50 - It's Just a Dream II

Ang Katuloy...
Tinakbo ko sa hospital si Siobhan sakaling buhay pa to. "Sir hanggang dito nalang po kayo." Sabi ng doktor at sinara na yung pinto. Panginoon iligtas niyo po ang asawa't anak ko. Makalipas ang ilang minuto, lumabas ang doktor na nakasimangot at mistulang nabagsakan ng langit at lupa. "Kumusta po ang aking asawa?" Agad kong tinanong. "I'm sorry but we did our best to save the life of your child and your wife." Paliwanag niya. "A-ano pong ibig niyong sabihin?" Tanong ko naman. "I'm sorry. Pero wala na sila." Sabi niya at pinapasok niya ako kung nasaan si Siobhan. "No!!! No!!! No!!!" Sigaw ko habang umiiyak...

"Nooooo!!!" Sigaw ko bigla. "Ha? Anong No?" Tanong naman ni Siobhan. Nanaginip ako. "Siobhan." At niyakap ko siya. "Teka nga! Anong nangyari? Kanina pa ako dito, ginigising kita." Sabi niya at humiwalay siya sa yakap. "Nanaginip ako na namatay ka. Di ko tanggap." Sabi ko. Hindi siya nakapagsalita at hinalikan niya ako...

Siobhan's POV
Lintek! Ang ingay nito kanina, sigaw ng sigaw ng NO! Nanaginip man to ng masama. "Diba may pasok ka ngayon?" Tanong ko sakanya nang humiwalay kami sa aming matamis na halikan. "Ayaw kong pumasok. Gusto ko na nandito lang ako sa tabi mo. Kahit ngayon lang." Sagot niya. Okay, wlang pipigil sayo. "Andali lang, magluluto lang ako." Sabi ko, tatayo na sana ako nangbigla niya akong hilain pabalik. "No. You stay. I'll cook our food." Sabi niya. Whaaa!! "Okay. I'll follow you downstairs." Sabi ko at lumabas na kami. Nang matapos siyang magluto, kumain na kami. Habang kumakain kami, nagkwekwentuhan kami. Iniba ko yung usapan. "Ano ba yung napanaginipan mo?" Tanong ko. "Ano kasi, may kumuha sayo tapos nang pumunta ako sa lugar na sinabi niya pupuntahan ko, nakita kong nakatutok yung baril sa may ulo mo. Utos niya na magpakamatay ako, gagawin daw yun para mapakawalan ka. Tatalon na sana ako nang bigla ko siyang hinagisan ng kahoy sa may paanan niya. Nang tumakbo ka papunta saakin, bigla ka niyang binaril. Sinugod kita agad sa hospital pero huli na ang lahat." Sabi niya habang nakatingin sa may plato niya. "Andrew, look at me." Sabi ko, ayaw niya lumingon oh! "Okay. Andrew, I love you. I'll never leave you alone. I marry you because I adore you. I'll never leave you." Sabi ko naman habang hinawakan ko yung kamay niya. "I love you too." Sagot niya. "Kaya kalimutan mo na yang panaginip mo. Dahil never yang mangyayari." Sabi ko and I give him a quick kiss in the lips...