O ne büyük güç, Olmamış gibi davranman, Tenine değmemiş gibi dimdik yürümenin,zararsız hallerinin bendeki perişanlığı. .. ben ki, senin adını görünce bir esnaf tabelasında, bir sokak duvarında, bir bar girişinde oturur sabahlarım orada. Cümle içinde geçerken adın, Krizini yönetemem kalbimin. Sesim dağılır, Düşerim en dibe kadar, Kaza değil intihar. Ukalaca bir hal belirir dudağımın kenarında. . Belirsizlesirim. En önce kendimi kandırmaya çalışırım, başka insanlarla konuşurum, "Artık dusunemezsin ki onu, İçinden arindirdin, barındırdığın duygulara ihanet ettin" derim...
Ama çözüm mü bu, hayır... Rahatladığım hissi gider bulur en acımasız düşmanı, pişmanlığı...
Saat sekizi bilmem kaç geciyorken olur vakit gün doğumu, Gece güneşin dogumuna gebe kalır, Umutlar gün ışığında dağıtılır derdi bir amca...
Açarım ellerimi, ama dua eder gibi, ama yalvarır gibi...
Mum dibine ışık vermez ki dersin sonra güneşin en yakıcı yerine bakıp. ..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sonra mumu alırsın avuçlarının arasına, yanarsin,yakarsin, yanilirsin yanilgisin,yanansin,yakilansin peki ne için. ..
İşığın dibe vurdugunu görmek için. Sahi bir başka deyişle ömrümün sonrasındaki belirecek siluet, Yanar mı ki benim için... Üzgünüm, Sana ona verdigim kadar emek vermeyeceğim.
