I'm In Love With Mr.Professor

Special Chapter: H & JC

"My goodness, Cameron, I said, get out of the room!" Sigaw ni Haizel. Napakamot na lang ako sa ulo ko at umalis na sa kwarto.

I sighed. I observed that she doesn't want to see me anymore. My phone vibrated so I immediately opened it only to find out my wife asking Bryan to come here.

Seriously? She doesn't want to see me because she prefer to see my brother?! Okay! I'm getting jealous.

Pumunta ako sa tapat ng pinto ng kwarto namin at saka kumatok.

"Haizel, open up." Malumanay kong sabi but I heard a loud response from her.

"Is Bryan there? I wanna see him!" instead of just standing in front of the door, I get the keys and opened it.

I was shocked when I saw Haizel crying. Agad ko siyang pinuntahan.

"Why? What's the problem?"

"I want to see Bryan. I want to see him." I took a deep breath.

"Okay. Wait there." I answered and then I called my brother.

"Oh? Napatawag ka, Kuya? Gusto ba ulit akong makita ni Haizel?"

"I'll make sure that this will be the last time you'll step in my house. Haizel keeps on finding you and she keeps on pushing me away! Do you guys have a secret affair?!" Napasigaw na ako sa sobrang inis kay Bryan.

"What?! You're thinking too much, Kuya. I can't cheat on Kathy!" Depensa niya.

"Yeah, I'll make sure he won't do that especially to my bestfriend." Narinig ko ang boses ni Kathy. Magkasama na naman yung dalawa.

"Okay, cut this now. Bryan, hurry and go here."

"Yep, we're on our way." i ended the call. I went inside our room and I saw Haizel sleeping. Napangiti na lang ako.

"I will never stop understanding you especially in this situation, baby." Hinawakan ko ang tyan niyang malaki na.

"You don't know how happy and excited I am because of him. Hey son, refrain from giving your momma a hard time. In two months, you'll see us personally. I love you, son." Tinignan ko ang natutulog na si Haizel.

"I love you, wife." Sabi ko bago ko siya halikan sa noo.

****

"You've got to be kidding me, Cam?" Natatawang sabi ni Haizel pero bakas sa mukha niya ang saya.

"Are all of these mine?" Nanlalaking mata niyang tanong. Tumango lang ako then I released her from holding her waist.

Agad siyang pumunta sa table at umupo then she started munching the strawberries I got for her. Naglilihi siya sa strawberries. It's weird na Naglilihi pa rin siya hanggang ngayon pero what can I even do? It's for my wife's happiness.

****

"Cam...." tawag sa akin ni Haizel. Tinignan ko siya sandali pero wala naman siyang sinabing kasunod kaya ipinagpatuloy ko ang ginagawa ko.

"Cam..." nang tawagin niya ako muli ay sinarado ko na ang laptop at lumapit sa kaniya.

"What's wrong?" Tanong ko.

"Cam, it hurts." Kumunot ang noo ko. Anong masakit?

"Cam, I think it's time." Nanlaki ang mga mata ko nang maintindihan ko na ang sinabi niya. Shit!

Agad akong pumunta sa garahe at inilabas ang kotse.

"Caaaaammmm!" Nagpanic na ako nang marinig ko ang sigaw ni Haizel. Mabilis ko siyang inalalayan papasok sa kotse. Hindi ko na nga nasarado ang bahay sa pagmamadali. I told her the things she should do and she obeyed it pero mabutas na yata ang tubigan niya kaya mabilis pa sa alas kwatrong pinalipad ko ang kotse.

Nang makarating kami sa hospital ay umiiyak na si Haizel. Agad naman umaksyon ang mga nurse at naiwan ako sa labas. Nanginginig ako nang icall ko ang parents namin pati na rin ang kapatid ko.

Habang naghihintay ay hindi ako mapakali. Palakad lakad lang ako hanggang sa unang dumating sila Bryan.

"How was she?" Bungad sa akin ni Kathy. Hindi ko siya masagot dahil sa kaba.

"Wag masyado kabado, Kuya. She's gonna be alright. They're gonna be alright." I took a deep breath to avoid being nervous but it has no use. Palakad lakad pa rin ako nang dumating ang parents namin. Si Bryan at Kathy na ang nagexplain sa kanila at tulad ng ginawa ni Bryan kanina ay inalis rin nila ang kaba ko pero walang nangyayari.

Nang makalabas ang doctor ay agad akong pumunta sa kaniya.

"Husband?" Tanong ng doctor at tinaas ko ang kamay ko. I can feel the sweat behind my neck. Ngumiti ang doctor at tumingin sa loob bago ulit kami tignan.

"Successful. The baby is healthy and your wife is now resting." Para akong naalisan ng lahat ng hangin dahil sa narinig. Nakahinga ako ng maluwag at doon ko lang nalaman kung gaano ako ka kabado kanina.

"We'll just transfer her to a private ward and you can now visit her. Excuse me." Sabi pa niya bago siya umalis. Napaupo ako at tumulo na ang luha ko.

I'm now a father!

Nang makapasok ako sa room ni Haizel matapos niyang mailipat ng kwarto ay agad ko siyang pinuntahan. She's still sleeping.

Umupo ako sa gilid niya at saka ko hinawakan ang kamay niya at hinalikan. Dahil doon ay nagising siya.

"W-where is he?" Bungad niya sa akin. Ngumiti ako at saka ko siya hinalikan sa lips bago sumagot.

"Dadating na rin siya. Let's just wait for the nurse." Tumango siya kaya ngumiti ako ulit.

"Thank you."

"For what?"

"For giving birth to him. For making me a father." She chuckled that's why I smiled.

"He'll not be here without you. he's a special gift to us. It is God who we should thank for." Ngumiti ako at saka ko siya niyakap. I thanked God then after a while, I saw our baby. Kinarga siya ni Haizel.

"Hello, Cayen." Tawag niya sa anak namin. Yes, We decided to call him Cayen. Para daw unique.

"I'm your mommy." Maingay si Cayen. Ilang minuto lang ay pinasa na sa akin ni Haizel ang anak namin dahil masakit pa ang katawan niya. Nang makita ako ni Cayen ay nagulat ako nang ngumiti siya.

"He smiled at me!" Sigaw ko.

"Really?! How unfair! Why can't you smile to Mommy, Cayen?" Pagtatampo ni Haizel kaya natawa ako.

"I'm your father, Cayen Ezekiel Anderson Austria." Pagbubuo ko sa pangalan niya.

Tinignan ko si Haizel at si Cayen na naglalaro kasama si Bryan. Napangiti ako at tinignan ko si Kathy.

"Soon, you guys will be parents too." I looked at the bump of Kathy's tummy.

"You have no idea how excited Bryan is." Tumawa ako. My brother is definitely excited to become a father. I doubt if not.

"Is it hard to raise a child?" Tanong ni Kathy. Ngumiti ako.

"Yes but he is always our stress-reliever." Tumango tango naman si Kathy. Tinignan ko muli si Cayen. Soon, he'll have his playmate.

Cayen is now 3 years old while Kathy is now carrying my son's cousin for 5 months.

"Bry, Haize, Cayen!" Sigaw ni Kathy. Nagsipuntahan naman sila sa amin. Cayen sat at my lap while Haizel went beside me. Pinunasan ko ang likod ni Cayen at ang noo ni Haizel.

"Let's eat guys." Sabi ni Kathy. Nagsimula na kaming magpicnic at napangiti na lang ako.

I have a family. I didn't expect this. To be a husband to Haizel, to be a father to Cayen and to be an uncle to Kathy's daughter.

I'm happy that I tried to be a professor once. I'm happy that I met Haizel.

I'm happy that after all, we're still together.

And now, I'll make sure that we're forever.