Profesöre fısıldadı genç bayan: "Bir tutam saçmalık olsa fena olmaz." diye. Profesör soluklanıp, içinde saçmalık olan mor labaratuvar tüpünde bulunan; grimsi yapışkan sıvıyı karışıma döktü. Upps biraz fazla kaçtı sanki. Peki ya ne mi oldu? Çılgınlık...
Benim lugatımda bağırmak yoktu. Ben cırlardım. Yatağın üstünden kalkıp, ayağıma terliklerimi geçirdim.
Kapıya doğru koşmaya başladım. Patırtı seslerinden anladığım kadarıyla, İlknur ve Azra da peşim sıra gelmişlerdi.
Kapıyı yavaşça açtım. Elinde tüfeği ile birlikte Hulusi Amca'yı görmeyi planlamıyordum. Hulusi Amca bina yetkilisiydi. Aynı zaman Karadenizliydi.
"Siz napaysunuz gece gece?" dedi pat diye. Şoku ilk atlatan Azra oldu ve konuştu: "Hulusi Amcacığım, bir problem yok. Sohbet ediyorduk. Sanırım fazla ses çıktı. Üzgünüz." dedi.
"He diyeydinuz ya. Azcuk sessiz olun da. Eyi geceler." dedi ve merdivenleri teker teker çıkıp üst kata gitti.
"O silahla gelinir mi ödüm bokuma girdi ameke. Hep senin yüzünden Dilara." dedi İlknur ve şakayla karışık bir ciddiyetle baş parmağını bana doğru salladı.
"O parmağını bir yerine sokarım. Understand?" dedim tek kaşımı kaldırarak.
"Bu günlük bu kadar ekşın yeter. Kapıyı kapatıyorum."dedi ve kapının kulpunu iterek kapıyı kapattı Azra.
İlknur'un odasına gidip çukulata yemeye başladık. Ağzıma iki tane gofret attım. Azra'nın parmağına Nutella sürülünce, hızlı bir hamleyle parmağını ağzının içine soktu. İlknur yüzünü buruşturarak: "Iyy iğrençsiniz keşke ölseniz." dedi.
Azra göz devirdi ve sol bacağının üstündeki cipsden bir avuç aldı, İlknur'un ağzına tıktı. "Çok konuşuyorsun az sus yelloz. Devam edersen o mükemmel ötesi 'D' ile başlayan küfürümü ederim." dedi.
