Artık ne hissettiğimizi bilmez olmuşuz, ne için nefes aldığımızı, neden nefes aldığımızı. Yaşamak için yaşıyoruz galiba ha ? Herkes istediği gibi canımızı yakıyor, birdahaki sıra ne zaman gelicek diye bekler olmuşuz. Bir insan hep mi mutsuz olur? Gidenler hep mi kötü izler bırakmıştır bizde? Ne ara bu hallere geldik? Ama olsun dimi? Biz buna da alışığız sonuçta, yine düştüğümüz yerden kendimiz kalkabileceğiz değil mi ? Her düştüğümüzde bir parça bırakır olmuşuz yığıldığımız yere. Her düştüğümüzde bir sonraki düşüşe eksik çıkmışlığımız var demektir. Ne ACI.
