Maybe It Is You? ( NashLene, NLex, JaiLene, MiKash, KathNiel, JulNiel )

Chapter 28 - What's Next?

Hi huys! Maraming maraming salamat po sa lahat ng votes and POSITIVE comments nyo! (:

Busy po talaga sa school ee. Kaya wala ng gaanong update.

Sharlene's POV

"Ako po.. Doc.." Sagot naman ng babae sa likod na hinihingal pa..

Mama pala ni Nash..

"Uhm. Kids i think you guys have to go.. This is private---"

"No, doc.. They're part our family too.." Sabi naman ni Tita..

"Osige po.... As of now...... Medyo hindi pa po okay si Nash.. May bali yung paa nya sa pagkabanga sakanya. Sugatan din sya.. Nag X-ray narin kami ng utak nya.. Para tingnan if there's any damage... We'll let you know as soon as possible pag nakita na namin sya ulit.. And gigising narin siguro si Nash in a couple of hours. But for now, puntahan nyo muna sya.. Para kahit papaano... May kasama sya..."

"Thanks Doc." Sabi ni Tita. May mga lungkot sa mga mata nya..

Niyakap ko si Tita.. Wala akong magagawa ngayon.. Hindi ko rin alam kung anong dapat kong gawin..

Pero... Ang alam ko... Kailangan kong magpakatatag.. Kasi yun din yung gagawin ni Nash kung ako yung nasa kalagayan nya..

"We'll get through this, Tita." Bulong ko

"I know we will, baby. We trust Nash.. He's a brave young man.." Sabi ni Tita habang hinalikan yung noo ko..

"Sharlene.." Tumalikod ako.. Si mama pala

"Mare, kamusta?"

"Haaay. Ito naman.. Sabi ng doctor siguro gigising narin daw si Nash mamaya maya.. Pero may bali daw sa paa. Tiaka sugatan din daw.. InXray narin nila yung brain ni Nash.. Kung may damage o wala.." Explain ni Tita habang nangingiyak pa..

"Kaya yan ni Nash, Mare.. Si Nash ata yan.." Niyakap naman ni Mama si Tita..

"Sharlene.. Tita! Gising na po si Nash!" Sabi ni Julia

"Ha? Kala ko ba couple of hours?" Gulat ko

"I told you he's a brave young man!" Nag smile naman si Tita.. Weak smile though.

Nag tatakbo na sila papunta dun sa kwarto ni Nash..

Ako naman.. Nakatayo lang..

"Bebe Shar, ano na? Tara?" Sabi ni Kath

"I don't --... I don't think I want to see him like this.." Sabi ko naman

"You have to be strong though." Add naman ni Julia..

"Oo nga. Ngayon ka kailangan ni Nash ee." Sabat naman ni Daniel

"Ito yung part ng downs nyo.. Kailangan mong ipakita na kaya mo to.." Alexa

"Oo nga.. Ikaw yung isa sa mga taong pag huhugutan ni Nash ng lakas ng loob.." Jairus

"Tama sila Shar." Pamilyar na boses ang narinig ko..

Tumalikod kaming lahat..

"Mika..?" Sabi ni Kath with a puzzled look..

"How'd you know about this?" Tanong ko..

"Ako yung nag dala sakanya sa ospital."

"Wha--?" I don't get it.. How?"

"Nag uusap kami ni Nash. About... About you two.. I was hurt... I can't take it... I can't help myself to.. To hear Nash say goodbye to me.. Once again.. I tried to ran away... Hinabol nya ko.. Tumawid ako.. Di ko alam na may sasakyan pala.. Tinulak ako ni Nash... Pero... Pero sya yung nasagasaan." Umiiyak na sabi ni Mika

I was speechless. I don't know what to say.. Was it her fault? Or my fault?

Napaupo ako habang pumapasok ang at nag eecho yung kwento ni Mika...

"Sharlene..." Alexa

"Gusto ko munang mapagisa.."

Umalis silang lahat.. Naiintindihan naman siguro nila yung situation ko ngayon..

Mahirap.. Mahirap isipin na ayun yong nangyari..

Isa ako sa mga dahilan bakit nandito ngayon si Nash...

"Shar.. Pumunta muna tayo kay Nash." Bumalik si Kath para sabihin yun? Ano ba yan? Nag iisip pa ko ee.

Tumayo lang ako..

Nauna silang lahat..

Nasa likod nila ako.. Kasama ko si Mika..

Hinawakan nya yung kamay ko...

Natatakot ako ee...

Natatakot ako sa magiging reaction nya..

"Hey Nash.. Musta?" Sabi ng barkada

"Okay naman.. Masakit pa yung ulo pati katawan ko. Uhm.. Guys.. Nasan si--" Tumingin sya sakin...

"Andyan pala yung inspiration ko ee. Halika nga.." Napangiti naman ako.

Lalapit na ko... Pero habang binigyan ako ni Nash ng puzzled look..

"Hi? Ako nga pala si Nash.." Wait.. Ano?

"Uhm.. Nash.. Si.. Si Sharlene to.. Yung.. Yung babaeng mahal mo?" Natatawang naiiyak kong sinabi

"I'm sorry? Pero... Isa lang naman ang taong mahal ko ee. Si Mika.." Nanlaki ang mga mata ko..

Si mika pala yung tinitingnan nya.. Hindi ako?

"Nash... Nash please don't do this.. Ako to.. Si Sharlene.. Bestfriend mo.. Yung taong mahal mo. Nash please.." Humahagulhol kong sabi

"Pasensya na ha? Siguro maling tao yung napasukan mo.. Baka kamuka ko lang?"

Tumakbo ako paalis ng silid ni Nash..

Pumunta ako dun sa upuan na inuupuan ko kanina. Umiiyak ako.. Feeling ko katapusan na ng lahat.. Ewan ko ba.. Ano ba? Bakit ba tuwing may magandang mangyayari merong papalit na hampas sakin? BAKIT?!

Maybe things aren't just meant to be.. Maybe this is a sign that i have to stop right here. Maybe Nash and I only exist in fairytales.. It's impossible. However, this fairytale has no happily ever after... :(

---

TO BE CONT.

BAKIT SI SHARLENE LANG ANG HINDI NYA NAALALA? SINO PANG DI NYA NAALALA? Hala..

Paano na ang nashlene?

How was it?

Comment
Vote
Be a fan
Share