Lütfen okuduktan sonra minicik bir yorum bırakmayı ve oy kullanmayı unutmayın bu sizin 5 dakikanızı bile almaz Arkadaşlar lütfen İyi ve ya kötü yorum yapın .
ASLI'DAN
Duyduklarım karşısında hala şoktaydım . Bu bir şaka olmalı . Nasıl olur bu ? Güney benim abim . O benim abim evet . Bu olamaz. Ama duyduğuma eminim
Güney bana korkarak bakıyordu Sonra kendi toparladı ve ifadesiz bir maske edindi yüzüne
"ne diyorsun Aslı ? saçmalama Hadi yatağa uzanman lazım"
diye geçiştiriyordu beni ve zorla yatağa yatırmaya çalışıyordu Kolunu çekerek izin vermedim
"Hayır! Duydum seni" dedim " Aslı benim öz kardeşim değil dedin bu nasıl olur"
Beni duymazdan geldi
Tekrar koluma girmek istedi
"Uzanman lazım Dikişlerin çok taze . Bir şey olucak şimdi" kolumdan tutup sürüklemeye kalktı engel oldum . Bana tek bir kelime bile söylemedi Ama ben çocuk değilim Ne tür bir oyun dönüyor etrafımda ? Hepsini öğrenicem .
"bırak beni!" diye bağırdım Öyle bir bağırmıştım ki yaralarım acıyordu
Hemşire geldi seslere
"Aslı hanım ayakta ne işiniz var" dedi iri gözlerle kızdı
"Bırakın beni! Güney sana bir soru sordum!" Güney beni duymazdan gelerek hemşireye döndü
"Kendinde değil ." dedi "Galiba bir rüya görmüş onun etkisinde Yatağa da uzanmıyor"
"Yalan söyleme!" bütün gücümle bağırınca yarama yine bir ağrı girdi Sanki etimi kopardılar . Öyle çok acıyordu
ki.. Kelimeler yetersiz kalır anlatmaya
Bir hemşire daha geldi seslere Bana dokununca delirmiş gibi çığlık attım Kriz geçiriyordum
Kolumdan tutup yatağa zorla uzattılar Güney izliyordu öylece Ben acıyla çığlıklar atarken o sadece bakıyordu
Ağrı kesici iğne aldı eline hemşire ve ben bağırırken zorla koluma yaptılar
Sanki beynim bir anda uyuştu ve gözlerim hemen kapanıyordu
"Sen benim abim değilsin..." zar zor bunu mırıldandım ama Güneyin duyduğuna eminim Gözlerim hemen kapandı iğne yüzünden Kocaman bir karanlık içine aldı beni
GÜNEYDEN
"Nasıl böyle hata yaparım ? Bizi duydu.
Her şey git gide karışıyor . Aslının verdiği ifadeye haia inanamıyorum Resmen babamı tarif etti . Ama bu olamaz . Benim babam öldü . Hem de bunu yapan Aslının babası Ömer beydi
İçimde kabuk bağlamayan bir yara yıllarca beni yedi bitirdi.. Söz vermiştim Ailemin intikamını alacaktım ama henüz hiç bir şey olmadı . O günü dün gibi hatırlıyorum.... Babam annem ben Aslıların arabasındaydık Ailemiz yakındı Babamlarımız arkadaştı Aslı daha yeni doğmamıştı annesi Zuhal teyze hamileydi Zuhal teyze çok iyi bir kadındı sevecendi Benim annemle de yakındılar Her şey çok güzeldi mutluyduk hepimiz Bir tatilden dönüyorduk Babamlar içmişti Ben arkada annemin kucağındaydım . Zuhal teyzeyle annem konuşuyorlardı arabayı önce benim babam kullanıyordu Ama Aslının babası Ömer babama iyi kullanamıyorsun demişti Sarhoştular Babam da indi sen geç direksiyona dedi Ömer kullanmaya başladı Ömer daha fazla içmişti . Annem korkmaya başlıyordu Kafaları yerinde değildi çünkü .
Kavga etmeye başladılar Babam Ömere nedense hakaret etti . Ömer de sen beni karımın yanında rencide edemezsin dedi . Ufacık şeyi büyüttüler Sesleri belki dışarıdan duyuluyordu Bağırıyorlardı
Ömer bıktım diyordu Sürekli beni eziyorsun yeter diyorduHep sen övüldün her yerde ! Artık senden bıltım Çocukluğumdan beri hep seni örmek gösterdiler bana dedi . Babam da alayla güldü ve acıyorum sana dedi Ömer çok sinirlendi ve gaza basmaya başladı bilerek
Zuhal teyzenin midesi bulanıyordu
"Ömer yavaş kullan" diyordu ama o hayvan duymazdan geldi
Annemde korkuyordu Araba çok hızlıydı Bir an aynada Ömerin bize baktığını gördüm Gözlerinde öfke vardı . Bütün gücüyle gaza bastı ve öndeki ağaca bilerek çarptı.. O kadar şiddeti çarpışmaydı ki kulak sağar ola bilirdi . Zuhal teyze annem her kes bayıldı.. Arabanın önünde duman çıkıyordu Dağılmıştı. Ben kendime geldiğimde hepsi ölü gibiydi Anneme döndüm ağzının kenarından kan akıyordu ve gözleri açıktı.. Çocuktum bir şey anlamıyordum Onu dürttüm ama uyanmıyordu bir tepki vermiyordu
"Anne!" uyanık ama cevap vermiyor diyordum kendi kendime . Bir çocuğun annesinin ölü bedenine sarılması ne demek kimse bilemez.. Onun öldüğünü bile anlamıyordum.. Ölüm ne demek bilmiyordum ki.. Sonra Zuhal teyzeye baktım onun gözleri kapanıktı kafasını cama çarpmış kanamıştı
Direksiyonu kullanan Ömer kemerki taktığından cama çarpılmamış Ama onun da ağzı kanıyordu ve bayılmıştı boynu eğikti
Ve babam... Babam arabada yoktu "baba!!" sesleniyorum ses yok . Kapıyı açmaya çalışıyorum gücüm yok Arabanın ön camı kıırılmıştı
Birden Ömer yavaş yavaş kendine geldi Ne olduğunu anlamıyordu
Kemerini zar zor açtı Omuzu yaralıydı
Arkaya döndü bize baktı Onunla göz göze geldim... Nefreti geçmişti..
"Annem uyanmıyor" dediğimde anneme baktı onun mavi açık gözlerine baktı Bir şey söylemedi Nasıl söyleye bilir ki annen öldü diye.. Diyemez.. Arabadan indi Zuhalın kapısını açtı Baygındı Bebeğe bir şey olmuş ola bilirdi
"Zuhal kendine gel aşkım" onu dürtüyordu bense anneme bakıyordum
"anne neden cevap vermiyorsun"... Garip bir ağlama hissi bürümüştü beni o an..
Zuhal kendine geldi
"Ömer.." Ömer onu yavaşça indidid Sonra ben indim Burnum kanamış benimde . Aklım babamdaydı
"Babam yok arabada" dedim Öner karısıyla ilgilenirken cümlem üzerine durdu ve etrafa baktı Ve işte o an... Hayatımın bittiği andı.. Babamın cansız bedeni yerdeydi Çarpışma anında kemeri takılı değilmiş Ön cam kırılmış ve babam dışarı fırlamış Camlar yüzüne batmıştı Kan içindeydi Tanınmaz haldeydi diye bilirim . Ömer beni uzak tutmaya çalıştı ama izin vermedim
"Baba!!" diye üzerine atladım
"Baba uyan baba kendine gel" faydası yoktu.. Ömer babamın nabzına baktı.. Bir şey söylemeden beni ordan zorla aldı
"Hadi gidelim burdan"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YALAN
Ficção AdolescenteYıllar önce bir hayat mahv edildi Ama bundan kimsenin haberi yok Her kes koca bir yalana inandı Ama bir gün her şey değişti Yıllarca koca bir yalana inanan biri için gerçekleri öğrenmek hiç kolay olmayacak... Hiç kimse göründüğü gibi değil.. Canın...
