Het Leven van Dana

Op vakantie

Vandaag was het de dag. De dag waar Luuk en ik al super lang op hadden gewacht. We gingen op vakantie! Vorig jaar zouden we ook op vakantie gaan, maar aangezien er iets mis was met de tickets konden we niet meer gaan. Vet stom natuurlijk, we hadden ons er zo op verheugd.. 
Dit jaar gingen we naar Griekenland. Het werd onze tweede keer in het vliegtuig. Het was 3 jaar geleden dat we voor het eerst met het vliegtuig gingen dus ik had geen idee hoe het ook alweer voelde. 
'Danaaaaa, kom je ff?' hoor ik dan vanaf boven. Volgens mij was het Luuk die te lui was om naar onder te lopen. Niet dat ik wel naar onder zou lopen als ik Luuk was trouwens, maar dat even ter zijde. 
Ik nam de laatste hap van mijn boterham met gekleurde hagelslag, die overigens super lekker was, en liep in een matig tempo de trap op. 

'Wat?' zeg ik als ik Luuk zie staan. Hij leek wel bezweet. 'Wat heb jij gedaan man?' 

Luuk zuchtte zacht, 'moest mam en pap helpen met de laatste loodjes toen jij nog lekker in je bed lag te genieten van je rust, thanks daarvoor.' 

Ik grijnsde, 'ja sorry ik kan er toch ook niks aan doen dat ik nog niet wakker was.'

Ik keek op mijn horloge. 8 uur, dat was super vroeg voor de vakantie. De laatste weken stond ik meestal pas rond 11 uur op. Het maakte mijn ouders toch geen ene reet uit.
'Kom je nu nog helpen?' hoorde ik ineens uit de 'opslagkamer' komen. We hadden een kamer waar allemaal kasten in stonden waar een groot deel van onze spullen in zaten, die kamer noemde we altijd de opslagkamer want we hadden geen idee hoe we hem anders konden noemen. 

Even later zat ik naast mijn broertje de tassen vol te proppen met de overige spullen. Het pastte allemaal niet echt, dus ik begon te begrijpen waarom mijn broertje zo bezweet was. 

Uiteindelijk zaten de tassen helemaal vol dus besloot ik Pascal een appje te sturen.

U: Pascaaaaal

U:  Ik ben er klaar voor hoor, pfoe. Wakker? Kan ik komen? 

U: Pascaalletje, where are you now that I need you?

U:  TUTUTUTU TUTUTUTU  

Pascal: Doe eens rustig meid, kom maar, ik heb zelfs wat kei tofs voor je gekocht whahaha (surprise!) 

U: Omg je maakt me nieuwsgierig. COMING!! 

Een paar seconden later sta ik voor Pascal's huis. Daar sta ik dan. Make-uploos, mijn pyjama nog aan, messy hair, het maakt me allemaal niet uit, de enigen die me gaan zien zijn Pascal en haar ouders. Misschien zien haar ouders me niet eens. 

Als Pascal de deur opent spring ik op haar af en geef ik haar een dikke knuffel. 'Ik ga je echt missennnn' zeg ik dan iets te hard. 'Ssst' zegt Pascal al snel, 'ik weet niet of je het doorhebt maar het is pas 8 uur. 8 uur 's morgens zelfs.' Ik beet op mijn lip, bijna vergeten.

'Maar goed, ik ga jou ook super erg missen!!' zegt Pascal dan waarna ze me nog een dikke knuffel geeft. 'Succes met het vinden van liefde he. Niet zoeken, maar vinden' zegt ze en ze doet de knipoog na dit ik haar een week geleden gaf. Ik grijns, 'je bent echt tof, Pascal.'

'Dus.. kom heel even mee naar binnen' zegt Pascal. Pascal pakt een theedoek tevoorschijn en slaat die om mijn hoofd. De theedoek zorgt ervoor dat ik niks meer kan zien en dient dus als blinddoek. 'Het is een echte verassing hè, het was best een dure aankoop' zegt Pascal dan trots.

Rustig loop ik met Pascal het huis door. Ik snapte niet goed waar we heen gingen. Mijn richtingsgevoel was helemaal weg. Haar huis was vrijwel honderd procent hetzelfde als dat van mij, maar toch had ik geen idee waar in het huis ik me bevond. 'Zijn we nog wel in jouw huis?' vraag ik dan lacherig. Ik kreeg geen antwoord, dus ik denk dat Pascal achter me ja aan het knikken was.

Ineens voel ik iets zachts onder mijn voeten, dit betekent dat ik in de woonkamer op het tapijt sta. 'Ik ga de blinddoek afdoen hè' zegt Pascal dan. Ik glimlach, 'sure.' Pascal maakt de knoop van de theedoek los en haalt de theedoek voor mijn ogen weg. Het eerste dat ik zie is de verassing, oftewel het cadeautje. 'Mag ik hem al openmaken?' vraag ik als ik zie dat de spectaculaire verassing is ingepakt, waarna Pascal overtuigend knikt. 

Ik maak het cadeautje voorzichtig open. Het voelt heel zacht, misschien is het wel een of andere.. hmm, nee.. geen idee eigenlijk. 'Wat is het' zeg ik ongeduldig. 'Maak nu maar gewoon o-peeen!' antwoordt Pascal lichtelijk geïrriteerd. 

Als ik het cadeau heb geopend kijk ik met een droog gezicht naar achter, waar Pascal staat. Ik lijk wel een beetje op die ene meme die ik pas op Twitter zag. 'MOOI TOCH?!' zegt Pascal dan hard, iets té hard. Het cadeautje dat ik kreeg was geen hond, geen mobiel en geen lavalamp (niet dat ik dat had verwacht, maar daar gaat het niet om toch?). Het cadeautje was een set van 2 paar sokken! Waarschijnlijk had Pascal aan de 'nerd', Thom, gevraagd waar hij zijn sokken had gekocht na het gesprek dat Pascal en ik hadden gevoerd, want dit konden wel een van zijn sokken zijn. 

De sokken waren donkerblauw en beige, een van de sokken had zelfs zo'n vreselijk nerdpatroon. Ja, een nerdpatroon, dat was het enige woord dat dat vreselijk-lelijke patroon kon omschrijven.

'Zal ik eerlijk zijn?' vraag ik dan zonder enige emotie aan Pascal. 'Ja' antwoordt Pascal net zo droog. 'IK VIND ZE HELEMAAL GEWELDIG!!' zeg ik dan, ook iets te hard. 'THANKS, IK WIST DAT JE ZE LEUK ZOU VINDEN!' zegt Pascal blij, 'ik wens je er superveel plezier mee! Ik hoop dat je vakantie hier stukken beter door wordt en dat je mij minder hoeft te missen! Lof joe so mutsj!' zegt ze terwijl ze tussendoor naar lucht moet happen omdat ze de slappe lach heeft. Ik lach vrolijk met haar mee, 'nee maar ik zal hierdoor denk ik serieus steeds aan jou moeten denken en moeten lachen, geloof me' zeg ik waarna er een korte stilte valt. We glimlachen naar elkaar en geven elkaar een dikke knuffel, 'thanks Pascalletje'