A chance to change

weer meegenomen

Ik ging naar school maar eerst ging ik nog even naar de starbucks met mijn bewaker. Hij loopt naar de kassa ik voel dat ik mee word getrokken en voordat ik het weet zie ik Walter voor me staan oh nee he? Wat moet hij van me? Ik wil het terug schreeuwt walter. Wat wil je terug vraag ik? Eigenlijk weet ik het maar ik doe maar net alsof.

*flashback*

Kom ik breng je terug zei Walter. Ik liep gehoorzaam mee tot ik een boek zag ik pakte snel het boek stopte het onder mijn shirt en liep weer mee net alsof er niets was gebeurd.

POV. Walter

Ze weet dondersgoed wat ik bedoel ik zie het aan haar. Wat een vervelend kind ze gaat me toch niks vertellen. Weet je wat ik neem haar mee en martel haar tot ze antwoord geeft waar mijn boek is.

POV. Roos

ik word weer meegetrokken in het busje en voel mezelf stom want ik had het boek nog niet gelezen en het lag nog op mijn kamer :(. Maar de bewakers zullen me gaan zoeken want het is immers de bewakers zijn schuld dat hij me weer heeft. Ik ben benieuwd wat hij met me gaat doen als ik zijn vragen negeer. Ik ga zoiezo geen antwoord geven want de bewakers gaan me wel zoeken. Maar toen ik in het busje lag duurde en duurde het voordat we aankwamen. Waar brengt hij mij in godsnaam heen? Oh nee he Thomas en ik zouden nu in het parkje hebben afgesproken wat denkt hij wel niet van mij?

POV. Thomas

Ik zit nu al een uur op Rosa te wachten. Ze heeft me gewoon laten stikken. Wat had ik verwacht dat ze me echt leuk zou vinden ze neemt me vast in de maling. Ik bel haar nog 1 keer en dan ga ik weg. Onderweg stuur ik haar een smsje dat ik het uitmaak. Ik kom thuis en huil alles bij elkaar wat ben ik toch een sukkel.

POV. Rosa

Na 8 uur rijden stoppen we eindelijk. Walter trekt de zak van mijn hoofd en laat me rondkijken. Wat? Waar zijn we? Op een boederij? Ik vraag aan Walter zijn we nou op een boederij?

POV. Walter

Hehe we zijn er eindelijk ik laat Rosa uitstappen en even rondkijken. Ze vraagt he? Zijn we nou op een boederij? Ik moet lachen en zeg ja zodat niemand je kan horen schreeuwen. Ik zie de angst in haar ogen en moet nog harder lachen op deze manier zou ik snel mijn boek terug hebben.

POV. Rosa

Ik begin erachter te komen dat hij me wil martelen voor het boek. Ik ben echt heel nieuwschierig wat er in staat. En of ik nog word bevrijd door de Bewakers of de politie maar dat zal wel niet we zijn zover weg gereden. Maar ik hou me aan mijn woord ik ga niks zeggen ( hoop ik ).

Hopelijk is het zo een beetje leuk. Ik probeer iedere dag te schrijven :) x