A chance to change

School

POV. Rosa

Oke ik was dus heel de dag verwend maar dat nam niet weg dat ik mijn moeder miste en morgen moest ik naar mijn nieuwe school. Ach misschien viel dat mee. Ik ging in mijn bed liggen. En ik kreeg eindelijk eens geen nachtmerrie na echt een hele lange tijd. Ik keek even op de site van mijn nieuwe school waar ik heen moest welke vakken enz. Ik begon boeken te pakken. En fietste mee met Xander. Eenmaal aangekomen op school zei hij: oke hier moet je fiets zetten. Kom loop mee dan breng ik je eerst naar je kluisje. Oke wat heb je als eerste 2 vakken? Gs en Frans. Oke leg al deze boeken in je kluisje en neem die mee na die 2 vakken heb je pauze, dan kom ik weer naar je kluisje en dan pakken we ja andere boeken oke? Ik vond het een prima plan na even met Xander te hebben gepraat ga ik naar de les. Ik kom binnen en hoor een man zeggen. Aah dit is jullie nieuwe klasgenoot. Ga maar langs dat meisje zitten ze heet Saar. Ik liep naar Saar en gaf haar een hand hee ik ben Rosa. Oh hee ik ben Saar. Het was een raar meisje met een hele kleine bril maar ze was wel aardig. Ze vertelde me dat ze heel erg is gepest en dat ze nu eindelijk gelukkig is. Ik luister vol bewondering en vertrouw haar meteen ik vertel dat mijn moeder is overleden en vader al heel lang geleden dus dat ik een wees ben. Ik heb tranen in  mijn ogen terwijl ik het vertel dus ze zegt tegen de leraar mogen wij even naar de wc. Eerst zegt hij nee maar toen zag hij dat ik op het punt stond om te huilen zei hij: snel dan. We lopen naar de wc en ik barst in huilen uit. Ze probeert me te troosten maar ik kom erachter dat ze daar echt niet goed in is. Dan hoor ik een leraar aankomen en ik stop met huilen het onze eigen leraar meneer Van Esch. Hij vraagt meiden gaat alles goed ja hoor roep ik we komen zo 1 minuutje hij loopt weer weg en wij lopen rustig terug naar het lokaal. Maar dan bots ik tegen iemand op de gang oh oh sorry zeg ik ik kijk omhoog en zie dat Xander voor me staat. Oh maakt niet uit hoor hij moet lachen en ik lach mee oke ik zie je straks ja tot zo. Saar staat me met grote ogen aan te kijken ken jij hem? Ja hij is met mij in het weesgezin hoe zo? Oh nou kan ik je vertouwen? Ja tuurlijk vertel maar.. Wacht je vind hem leuk he? Ja hoe wist je dat? vroeg Saar verbaasd. Oh kom op niemand kijkt zo als ie iemand niet leuk vind. Haha je gaat me niet vertellen dat jij hem ook niet knap vind. Haha jawel hij is knap maar hij is toch echt meer een broer voor me aan het worden. Oh haha nou ik vind hem al 2 jaar leuk hij weet wel wie ik ben maar ik durf nooit iets tegen hem te zeggen. Echt!? Daar ga ik iets aan doen maar kom we moeten nu echt terug naar de les.