Daha 10 yaşındaydım aşırı bir keman çalma isteğim vardı fakat ailem bunu hep göz ardı ediyordu . Abim benim gerçekten keman çalmak isteğimi anlayınca karne hediyesi altında hayallerimi gerçekleştirdi sonra kurslar provalar küçük konserler başladı.
Derken 7. Sınıfın başında artık daha büyük ve zor konserlere hazırlanıyor olmuştum.Bir yandan okulun orkestrasına katılmıştım her bayram çalıştığımız parçaları çalardık,yıl sonu konserinden 5 ay önce tüm seçmeli derslerimizi iptal edip provalara gidiyoduk tabi saatin 7'sinde keman,okul çantası bazı günler resim çantası spor çantası o kadar ağır oluyorduki birde üstüne üstlük daha uykum açılmamışken 1 piyano 10 gitar 2 keman 45 blok flüdün yanında yeni parçalara hazırlanırdım . Bu arada "ailemin isteği" ile hiç boş vaktim olmadığından akşam 7den 8,30 kadar karate antrenmanlarına katılırdım istanbul karate turnuvasına hazırlandım . yıl sonu konserinden 1 hafta önce en sık provalarımızın olduğu dönemde istanbul karate turnuvasına katılıp finale çıktım malesef 1 puanla kaybedip 2. oldum ama mutlu ama üzgün ailem,antrenörüm,hocalarım sayesindeydi "dışarıdan bakılırsa" turnuvaya katılıp bazı provalara yetişemediğim için ayrı ve daha fazla prova yaptım. Artık herşey bitti diyordum fakat deslerimdeki başarımı düşürecek o olay gerçeklerşti antrenörüm(hocam,abim,babam,annem,masörüm,şöförüm,yardımcım,dadım)herşeyim beni bizi bırakıp başka bi spor salonuna gitti ve kara günler başaladı.
