Wedding Dress[ongoing]

Chapter 1

Chapter 1

Pee’s PoV*

“Pedrooooooooooooooooooooooooooo.”

Nabalikwas ako sa higaan ko dahil sa pag sigaw nang babaeng tong sa tenga ko.

“Ano ba Charlota! Ang aga aga pa mag patulog ka nga.” Hihiga na sana ako nang may maalala ako.

“Teka nga! Bakit anddito ka sa condo ko?” Tinig ko sya nang nakakaloko. “Balak mo kong gahasain no?”

“ANG KAPAL NANG MUKA MO PEDRO!” Namumulang tumayo sya sa higaan ko.

Hahaha. Nakaktuwa talagang pag tripan ang babaeng yun. Nga pala hindi Pedro ang pangalan ko huh. Baka maniwala kayo sa babaeng yun. I’m Peter John Arevalo. Dancer ang singer. Minsan nag momodel din ako. At yung babaeng yun? Hindi rin Charlota ang pangalan nun. Asaran lang naming dalawa yun. Charlotte Jayde  Sarmiento ang true name nya. The girl I want to marry. Heard it right guys. I love Cee ever since pero ngayon. Kahit malaman pa nya ay wala na kong pag asa.

“Cee, anon gang ginagawa mo dito?”

Lumabas na ko nang kwarto at nakita ko syang nakaupo sa kusina. Umiinom nang tubig. Humarap sya sakin nang masama ang tingin pero agad naman nang bago ang expression nang muka nya. Mula sa inis ay napalitan nang gulat.

“Hoy! Ano na?”

“Whaaaaaaaaaaaaaaa! Mag bihis ka nga don Pedro! Ang bastos mo.”

Tinig nan ko kung anong bastos sakin. Nang makita ko…

“Sus… Ayaw mo nun? Para baago ka ikasal makita mo man laang ang kamachohan ko!”

“Kadiri ka Pee! Mag bihis ka na nga. Sasamahan mo pa nga ako sa ate mo diba!”

Tumatawang iniwanan ko sya sa kusina na sobrang pula ang muka. Pero pag pasok ko sa kwarto ay napalitan nang lungkot ang mga ngiti ko.

“Cee… Kung sinabe ko ba sayo… Magiging akin ka? Ako ba dapat ang papakasalan mo? O baka matagal ka nang lumayo.”

Napa buntong hininga ako sa naiisip ko. Hanggang ngayon hindi nya parin alam ang tunay na nararamdaman ko sakanya. Hindi nya parin alam na mahal ko sya. Wala akong lakas nang loob na umamin eh. Wala akong lakas nang loob na mag tapat.

Natapos akong maligo at lumabas na nang kwarto. Naabutan ko naman syang hinahalungkat ang mga…

“Wag yan Cee!”

“Pee, diba ganito yung gown ko? Wow ganda talaga. Ang galling talaga ni Ate Pinky mag design.”

“O-oo yan nga yun. Halika na nga! Pakelamera ka talaga.”

Hinila ko na sya bago nya pa makita ang mga andoon. Yung totoo? Ako ang nag design ng gown nya. Noon pa yun. As in noon pa na matagal na matagal na. High School pa yata yun eh. Nung una ko syang makita. Ginawa ko yung dahil yun ang gusto kong isuot nya pag ikinasal kami. Ngayon nga ay matutupad na ang gusto ko. Maisusuot na nya ang Gown na ako mismo ang nag disenyo. Pero… Hindi ako ang Groom. Okay lang. Sabi nga nila, kung saan Masaya ang taong mahal mo. Maging Masaya ka narin.

“Cee, ginawa mo naman akong driver.”

“Eh… Ikaw lang kasi ang pwede sumama sakin eh.”

“Bakit si Jeric?”

“Wala eh. May lakad daw sila ni Jeremy.”

Anong klaseng Groom yan! Hindi man lang masamahan ang fiancé? Kung ako yan… Kahit saan sasamahan kita Cee.

Nakarating na kami sa shop nang ate ko. Pag pasok namin…

“OMG CeeJay! Ang ganda ganda mo talaga everyday! Ewan ko ba dito a kapatid ko bakit pinakawalan ka pa! Ang tanga tnaga talaga nyan. Kukunin mo nab a yung Wedding Dress mo? Tara sa loob. Iwan mo na yang tangang kapatid ko. Tara dali.”