Wedding Dress[ongoing]

Chapter 2

Chapter 2

*Kriiiiiiiiiiiiiiiing*

“Huy PeeJay!”

“Uhm.”

“Huy Pee, gising na.”

Umayos ako nang upo. Nakatulog pala ako.

“Tapos na ba yung kasal? Sorry naka—”

Napatigil ako sa pag sasalita.

Ba-bakit ganyan? Bakit ganyang ang itsura ni CeeJay?

“Eh? Anong kasal pinag sasabi mo?”

“Ikaw, kayo ni Jeric! Ikakasal kayo diba? Asan na? Tsaka pati… Asan ba ako? Bakit ganyan itsura mo? Bakit? Bakit parang ang bata mo? Parang 18 ka pa lang? baki—”

Napatigil ako nang harangan nya nang daliri ang bibig ko.

“Nanaginip ka nanaman? Anong kasal pinag sasabi mo? Ako? Ikakasal? Tsaka sinong Jeric yun? Wala naman tayong kilalang Jeric huh. Tsaka Hello! Mag dedbut pa lang ako.”

“Huh?”

Bakit? Ano bang nang yari? Teka asan ba ako?

Si Manong!

“Gusto mo bang bumalik sa nakaraan?”

Hindi kaya…

“Cee! Anong date na?”

“Huh? June 8, 2007”

“2007!”

2007 palang?

Pumikit ako at inisip ang mga nangyari.

“Say the magic word.”

“Huh?”

“Isipin mo kung saan kayo unang nag kakilala. Sabihin mo lang yun at mapapaunta ka sa lugar at panahon na nakatakda.”

Shit! So totoo pala? Totoo pala yung sinasabe nung matanda? Na kaya nya akong ibalik sa nakaraan. Na magagawa kong mag tapat kay Cee. Na maitatama ko yung mga mali.

June 8, 2007 ito yung araw na unang nag kakilala si Jeric at Ceejay. Kelangan hindi manyari yun.

“Tara Cee, uwi na tayo.”

“O-okay?”

Napapangiti ako sa loob loob ko. Bumalik ako sa oras na dapat. Sa oras kung saan nag simula ang lahat. Sa oras kung saan dapat nang tapat na ko sakanya.

Nag lalakad kami sa hallway palabas nang Clinton University. Ngayon, hindi ako si PeeJay na dancer at singer. Ako ngayon si PeeJay na College student.

~Teka lang te-teka lang meron akong nakita,

Pare ko pa-pare ko oh kay gandang dalaga,~

Napatigil naman kami sa pag lalakad nang lumapit si… Jeric!? Teka… Hindi ganito ang unang pag kikita nila huh? Ang alam ko… Teka… Bakit hindi ko mantandaan? Tsk! Hinila ko na si CeeJay paalis dun. Pero hinila nya lang ako.

“Teka lang… Ang bastos naman nating kung aalis tayo.”

“Don’t tell me type mo yan?”

“Watch and learn.”

~Sandali sa-sandali at aking lalapitan,

Kay bilis mo oh umalis bigla akong naiwanan,

Bago pa ko maunahan aking nang lalapitan miss miss ano nga bang pangalan,

Ikaw na na na na pwede bang magpakilala~

Binaba na nya ang gitara nya at lumapit saamin.

“Hi?” Sus. May pahiya hiya pang nalalaman. Kunghindi lang kita kilala iisipin kong totoo ko eh.