Not That Cute || VOLTOOID

Hoofdstuk 17. ✔️

POV Jacob
Ik ren de trap af naar beneden. Ze maakt het uit op onze Tour? Ik wou dat ze dat thuis deed. En vrienden blijven, nee. Geen optie. Misschien stel ik me aan, maar ik kan er niet tegen om vrienden met haar te zijn, want ik hou van haar. Als ik in de lobby kom ren ik naar buiten. Ik ren weg. Waarheen weet ik niet maar weg van Mads. Ik ren naar een stuk gras toe. Het is alleen vlak. BOEM. Het onweert. Slecht moment. Ik sta hier, op een open veld, terwijl het onweert, met een gebroken hart.

POV Mads
Ik loop naar Lulu's kamer waar iedereen zit. Jacobs moeder, Caroline, Logan en Lulu zelf. "Waar is Jacob? We gaan zo." vraagt Caroline. "Weet ik niet." zeg ik zacht. "Mads? Hoezo weet je dat niet? Je was toch net bij hem op de gang?" vraagt Lulu rustig. "Hij is weg gerend. De trap af." zeg ik, nog steeds zacht. "Ik bel hem wel." zegt Logan. Hij toetst het nummer van Jacob in. Uit een van de tassen horen we een beltoon. En het is Jacobs tas. "We gaan hem zoeken." zegt Jacobs moeder. "Hij kan ook buiten zitten." zegt Logan. "Oké. Mads, Caroline en ik gaan buiten zoeken, Logan en Lulu, jullie zoeken binnen. En als hij nergens binnen is bellen jullie ons, oké?" zegt Jacobs moeder. We knikken allemaal. We lopen de kamer uit en ik loop regelrecht naar de trap. Als er maar niks ergs is gebeurd.

Als we voor de ingang van het hotel staan, splitsen we op. Ik ga links, Caroline gaat recht en Jacobs moeder gaat rechtdoor. Ik ren zo hard als ik kan door de staat heen. De regendruppels drukken tegen mijn huid. Maar ik ren door. Dit is mijn schuld. Ik ren aan een stuk door, terwijl ik om me heen kijk of Jacob ergens is.

Als ik na een tijdje rennen voor me uit kijk, zie ik een veld met een klein bolletje erop. Een bolletje die op Jacob lijkt. Een bolletje Jacob. Ik heb hem gevonden! Inpak mijn telefoon, en bel Jacobs moeder. "Mads? Wat is er?" vraagt ze. "Ik heb hem gevonden. Ik breng hem naar het hotel." zeg ik, nog steeds rennend naar het vlakke veld. "Jaa! Goedkope Mads. Ik bel de andere en dan zien we elkaar daar." zegt ze en ze hangt op. Instop mijn telefoon terug in mijn zak. Ik klim over het hek heen het veld op. "JACOB!" roep ik en ik ren naar hem toe. BOEM. Nog een donder. Ik wil door rennen, maar ik struikel en ga door mijn enkel. Ik val op de grond. 50 meter van Jacob vandaan. Ik probeer op te staan. Het lukt aardig, en ik hinkel naar Jacob toe, en ga weer op de grond zitten. "Jacob, we waren zo ongerust." zeg ik zacht, terwijl ik mijn enkel vasthoud. "Wat is er met je enkel?" vraagt hij. "Ik ben door mijn enkel gegaan, maar het gaat wel. Maar kom alsjeblieft weer mee naar het hotel. Dan kunnen we naar huis. We waren allemaal naar je aan het zoeken Jake!" zegt ik en ik hijg van het rennen en hinkelen. "En waarom vind jij me dan?" vraagt hij. "Laten we het hier thuis over hebben." zeg ik. Hij knikt En staat op. Ik sta ook voorzichtig op en hinkel achter Jacob aan. Hij kijkt om. "Kom, ik help je." zegt hij en hij legt een arm om me heen zodat ik kan steunen.

We komen bij het hotel aan en ze staan allemaal op ons te wachten. "Omg, jongens wat is er gebeurd?" vraagt Caroline. "We leggen het wel in de auto uit." zegt Jacob. Ik hoop niet dat hij mij als 'de dader' gaat beschrijven. "Oké. Laten we ook maar gaan dan." zegt Jacobs moeder. "Maar Mads, wat is er met je enkel?" vraagt Lulu. "Oh. Ik ben door mijn enkel gegaan maar het gaat wel." antwoord ik voor de tweede keer.

We stappen in de auto, en Lulu en ik zitten in de kofferbak, met ingebouwde stoeltjes. Jacob en Logan zitten voor ons, op de achterbank. En Jacobs moeder en Caroline zitten voorin. "Wat was er nou gebeurd?" vraagt Logan. "Nou, ik ben weggerend, van het hotel. En ik was zo boos, en ik rende zo hard als ik kon weg. En op een gegeven moment kwam ik op een veldje en bleef ik daar. En na een tijdje kwam Mads aangerend. En opeens viel ze op de grond. Ze probeerde weer op te staan en kwam hinkelend dichterbij. En toen zijn we weer naar het hotel gelopen." vertelt Jacob. "Maar waarom rende je weg?" vraagt Lulu. "Nou, dat vertel ik later nog wel." zegt hij. Pff. Gelukkig kan ik het nu eerst zelf met hem bespreken. Ik leun tegen het raampje aan. Waarom slapen auto's altijd zo lekker?

Ik open mijn ogen en de auto staat stil. Iedereen stapt uit inclusief ik. We zijn alweer thuis. Ik word als eerste afgezet met Logan. We pakken onze spullen en we zeggen iedereen gedag. Als ik bij Jacob ben zeg ik iets zachts. "We moeten nog even een keer praten, oké?" vraag ik en hij knikt. "Nou, daag iedereen!" zeg ik en ik loop mijn huis binnen. Ik loop naar boven zonder mijn vader, moeder, broer of zus even hallo te zeggen. Ik zet mijn spullen neer en ik plof neer op mijn bed. Ik ben blij dat het voorbij is.

Heiiii

Ik begin een eind te maken aan dit boek, want ik schrijf gewoon telkens hetzelfde....
Ik ga misschien wel een ander verhaal beginnen.

Maar wat willen jullie nog lezen in dit boek? Wat moet er nog gebeuren? Laat het weten in de reacties! En alsjeblieft reageer<3
Dan maak je me echt heeeeeeeel blij :)
En ik ga op alle reacties reageren!

Xxxxxx