Kartanesi

1.BÖLÜM

Eylül ve ozan
İyi okumalar
----------------

"Hayır dersaneye kayıt olmak istemiyorum. "
"Bak seneye üniversite 1 sin onun için gitmen gerek. "
"Hayır ya üniversite sınavı için o kadar çalıştım. Dersaneye gittim."
"Ama bu senede daha önemli"
"Haaayır anlamıyor musunuz ben dersaneye gittmek istemiyorum. Geçen senede önemli dediniz , Ama bu sene gittmek istemiyorum. İşte o kadar" diyip salondan çıktım. Bir kursa gidiyim dedim dershane dediler. Dershaneye mersaneye  gittmek istemiyorum. Geçen sene gittmiştim. Tam bir cehennem.  Konuyu dans kursuna götürmem gerekiyor. Bir şeyler yapmalıyım. Herşeyi denedim. Televizyondan dans gösterileri açtım. Annem 'ne saçma' diyip kumandayı benden alıp kısmetse olura verdi. Bende anneme 'Tam 1 senedir kısmetse var ama kimse evlenmemiş. Demeki kısmet değilmiş' dedim. Arkadaşlarımla beraber dans figürleri öğrenip karşılarına geçtik yaptık ama annem 'kızım siz bana hareketlerle küfür mü ediyorsun ' dedi. Uyumuş gibi yapıp sonra "dans" diye bağırıp kalktım ve onlara rüyamda dans ederken gördüm dedim ama annem 'kabus gördün demeki dans sana iyi gelmiycek' dedi. Anneme 'anne kilo vermen için dans eğitimi alman gerekiyor' dedim peşime verdi. (Anca kurtuldum.) Babama 'arkadaşlarımın dans eğitimi aldıklarını' söyledim ama bana 'onlar bizi ilgilendirmez' dedi. Ders konusuna gelince arkadaşlar ilgileniyorlar. Garip. Karşı komşuya söyledim 'annemle beraber dans kursuna gidin' dedim ama o konuyu başka yöne çekip bana 'sen bana çirkin mi demek istiyorsun' diyip küçük kızını bana verip gitti. 2 saat komşunun kızıyla parkta kaydım sallandım. Arkadaşlarım bana acı bakışları gönderip gittiler. Bazı kişilerde önüme geçip kahka atıp gittiler. Sonra hint filimleri izledim annemle ama annem izlemedi. Masanın üzerine çıkıp 'anne beni dans kursuna göndermezsen intihar ederim ' dedim. Beni umursamayıp gitti. Hiç bir şey işe yaramıyor.
  Puf. Böyle işlerde çalışan beynim pili bitmiş saat gibi durdu. Düşün düşün. Odanın içinde bir oraya bir buraya yürüyordum. Yürümek bana iyi gelmiş olacakki fikir buldum. Buldum vallahi buldum. Bileğime bıçak koyuyum 'annem dans kursuna gönder yoksa gendimi öldürürüm' derim. Evet evet mükemmel fikir. Odamdan çıkıp mutfağa gittim ve çekmeceden bıçak aldım. "Anne" diyerek bağırdım. Annem mutfağa geldi. "Anne eğer beni dans kursuna göndermesen gendimi öldürürüm" dedim. Annem bana baktı ve "kızım mal mısın? Sen biyoloji dersini dinlemedin mi ? O bıçağı yanlış bileğinde tutmuşsun" diyip mutfaktan çıktı. Ben şok . Ben iptal. "O bıçağı tekrar çekmeceğe koy" dedi annem. Suan tamamen bitmiş durumdayım. İntihar etmemi umursamayıp dersi umursamadı. Şoktan açılmış ağzı kapatıp bıçağı tezgaha bırakıp mutfaktan çıktım. Sinir değil mi. Yatağıma yüz üstü uzanıp ölmeği diledim. Bir anda arka cebimin titremesiyle elim cebime gitti. Arıyan 'kardeşim'
"Dışarı çıkıcan mı"
"Düşünmem gerek"
"1,2,3"
"Tamam geliyorum. Bekle" diyip telefonu kapatım. Her zaman son sözü ben söylerim nokta. Elbiselerimi giyip odadan çıktım. Annem ve babam salondaydı. Birden sol tarafım fesatlaşmak istesede o tarafı bastırıp aklımdan fikri aklımdan çıkardım. Annem "nereye" diye sorduğumda 'beni dans kursuna göndermediniz o yüzden merdivenlerden atlayıp gelicem' demek istesemde "dışarı doğa beni bekliyor" dedim. Eğer onu deseydim dışarı çıkmama izin vermezdi.
    Merdivenlerden 2 şer 3 er atlayarak binadan çıktım. Kabıda doğa görmemle kaçma bir oldu. Evet onun kafasına yanlışlıka yumurta atmıştım. O günden sonra onun yanına gitmedim. Korku sonuçta demi. Arkama baktım. Doğada peşimden geliyordu. Daha hızlı koşmaya başladım. Birden bağırma sesi ve havlama sesi gelmesiyle arkama baktım. Canlı 1 doğa ve 5 tane köpek vardı. KÖPEK derken. Allah daha hızlı koşmaya başladım. Sanırım doğada köpekleri görünce gaza gelip daha hızlı koşmaya başladı. Doğru söylüyüm doğayı bekleme gereği bile duymuyordum. Tekrar arkama baktım. Bu kez doğa yoktu ve 5 tane köpekten birinin bize yaklaştığını gördüm. Çığlık atıp daha hızlı koştum. Şimdi 4 ayaklı olsaydık böyle bir anı yaşamıyacaktım. Ben böyle hayatın içine. Kesinlikle bir gün ayaklarımala ve ellerimle koşmayı denemeliyim. Birden sol ayağıma birinin dokunmasıyla çığlık atım. Çığlık atığımda bir kaç karga uçup gitti. Sesim o kadar kötü değil. Şuan kargalara çok alındım. Ben size yemek getirirken siz benim sesimden kaçıyorsunuz. Bir ara bir kargayı evde 1 hafta beslemiştim yada esir tutmuştum bilmiyorum ama annem kargayı görünce çığlık atıp karganın camdan kaçmasını sağlamıştı. Tamam annem evde karga beslediğimi bilmiyordu. Sol tarafıma baktım. Doğa vardı. Köpeklerden gerçekten çok korkuyoruz ama evde köpek besliyoruz. Köpek dediğim bu küçük köpekler varya ondan. Bence onlar köpek değiler. Daha çok ......Bilmiyorum. Biraz daha düşünürsen beynim patlıyacak sanırım.
"Kızım mal mısın niye beni görünce koşuyorsun senin yüzünden -çığlık- köpekler beşimizden geliyor"
"Sen niye benim peşimden geliyorsun ve aynı zamanda dikkatini çekerim-"
"Benim şuan senin söylediğin cümlenin dikkat çekmesini istemiyorum. Köpeklerin dikkat çekmesini istiyorum"
"Dikkatini çekerimki ben köpeklere gitip bizim peşimizden gelin-çığlık- biz sizden korkuyoruz demedim"
"Senden onuda beklerim" dedi doğa
"5 senedir beni tanışıyoruz ama beni tanıyamamışsın"
"Bunu fen hocası seni 99,99 bıraktı diye hocanın camını kıran kız mı söylüyor"
"Hayır" dedim. Tamam öyle bir şey yapmış olabilirim ama o hoca benim hayallerimi yıktı ve bide kabul etseydim sön sözü ben söyleyemezdim demi. Şuan doğa çok sinirime gitti.
"Doğa geliyor aha arkanda"
"Ne aaaaaa imdat "
"Kızım ne ormanda yaşıyan adamların iplere asılıp bağırması gibi bağırıyorsun şaka yaptım" dedim. Bana öyle bir baktı ki korkudan daha hızlı koştum.
"Doğa biz neden binalara girmeyi düşünmüyoruz"
"Ne bileyim. Böyle daha heyecanlı oluyor"dedi. Birden 'pişt pişt' diye ses geldiğinde köpekler peşimizi bırakıp sesin geldiği yöne koşmaya başladılar. Koşmayı bırakıp sesin geldiği yere baktık. 4 kişi bize bakıyordu.

---------------------------

Okuduğunuz için teşekkürler.