Multimediada Çağatay ve Gizem'in videosu
var.İzleyebilirsiniz.Umarım hikayemi beğenmişsinizdir.Bu son bölümüm.İyi okumalar.❤
Yıl 2040..
Şu an bunları sıcak yuvamda şöminenin başında sallanan sandalyemde Derinle birlikte minik torunumuza patik örerken yazıyorum.Cinsiyeti belli olmadığından Derin mavi ben ise pembe renk örüyorum.
Kız olucak erkek olucak diye didişiyoruz şu an.Da tabiiki kız olucak😏
U:Kapı mı çalındı sanki?
Ç:Bro senin kulaklar gitmiş.
G:Yok yok çaldı.
D:Bakalım o zaman.
-Kim o?
-Mira ve Emir.
-Hoşgeldiniz çocuklar.
E:Hoşbulduk annecim.Bomba gibi bi haberle geldik.Bebeğin cinsiyeti belli oldu.
M:Bebeklerin😊
-Neeee ikiz mi olucak.
M:Evet.Biri kız biri erkek.
Ç:Bakın duydunuzmu boşuna didiştiniz kaç saattir.
U:Tabi abi.
Ç:Torunumuz oluyo beee.
U:Eveeet.
G:Ee ne koycaksınız isimlerini çocuklar?
E:Ayaz
M:Ve Masal😊
Sevinç göz yaşları dökmeye başladık.Torunlarımız ikiz olucak.Hem de kız erkek bundan daha büyük ne olabilir.😢😢
Hemen koşup sarıldık çocuklara.
10 yıl sonra..
Şu an bunları bir bayram sabahı ailem ve torunlarımla kahvaltı yaparken yazıyorum.İkizler çok tatlılar.Hiç üzmediler beni bu yaşıma kadar.İnsanın kendi canından olunca gerçekten bi başka oluyomuş.
Onlar doğunca büyük bi neşe geldi ailemize.Gülüşmeler, konuşmalar,el öpmeler.Herşey çok güzel.
Evlenirken söz vermiştik biz birbirimize.Hep mutlu olucaz diye.Bu sözü tuttuk.Beraber yaşlandım sevdiğim adamla..
Bu bi yoldu.Benim yolumdu. Ve yol da bitti...
