Amelia

Sene 1930'du. İnsanın içini donduran ocak ayıydı. Jacop ve Matilda çiftinin Armin ve Amelia adlarında ikiz çocukları dünyaya gelmişti. Almanya'nın Dresden şehrini Meissen Kasabası'nda küçük iki odalı bir evde yaşıyorlardı. Jacop ve Mathilda'nın Dresden'de küçük bir ayakkabı dükkanı vardı. Ayakkabıları kendileri yapıyor ve kendileri satıyorlardı. Ürettikleri ayakkabılar Güney Almanya'da nam salmıştı. Küçük şirin bir atölyede müthiş iş çıkartıyorlardı. Kazançları çok iyiydi. Komşuları ile çok iyi geçinirlerdi. Meissen'de hatta Dresden'de tüm aileler Jacop ve Matilda'yı tanırlardı.

Armin ve Amelia artık büyümüşlerdi. Okul çağı gelmişti onlar için. Jacop ve Matilda çocuklarının iyi eğitim görmelerini istedikleri için Dresden'de bir okula kayıt ettirdiler. Her gün işe giderken sabah birlikte kahvaltı yapıyorlar ve Dresden'e birlikte gidiyorlardı. Armin ve Amelia'yı okula bırakıyorlar sonra dükkanı açıyorlardı.

Bugün diğer günlerden biraz farklıydı. Jacop bunu anlamıştı. Terzi Joseph bugün dükkanını açmamıştı. Jacop, Polonyalı manava Joseph'in neden bugün dükkanını açmadığını sordu. Manavda Jacop'a Joseph'in dün gece apar topar Dresden'den ayrıldığını söyledi. Jacop, Matilda'nın yanına döndü ve Joseph'in dün gece taşınmış olduğunu söyledi. Sonra kepengi kaldırıp dükkanı açtılar. O gün Dresden'de farklı bir hava vardı. Sanki fırtına öncesi sessizlik gibi...

Öğleden sonra Matilda, Armin ve Amelia'yı okuldan alıp dükkana geri döndü. Her gün düzenli olarak saat 15:30'da dükkanı kapatıyorlardı. Yine o saatte kapattılar ve Meissen'e doğru yola çıktılar. Yeni siparişleri yapmak için Matilda ve Jacop atölyeye indiler. Kaldıkları evin altında kendilerine ufak bir atölye kurmuşlardı. Sabaha kadar çalışıp siparişleri yetiştirdiler.

Sabah olunca hep birlikte kahvaltı yapıp her günkü gibi Dresden'e doğru yola çıktılar. Armin ve Amelia'yı okula bıraktılar. Kepengi kaldırıp dükkanı açtılar. Ama bugün Jacop ve Matilda için gün biraz farklıydı. Dükkana iki takım elbiseli gelip Jacop ve Matilda'ya bir şeyler sordular ve gittiler. Ardından hemen Polonyalı manav gelip onların ne istediğini sordu. Jacop soğukkanlı bir tavırla sipariş için gelmişler diyerek konuyu geçiştirdi. Aslında herkesin fark ettiği tehlike çanları onlar için de çalmaya başlamıştı. Gazetelerde okunuyordu. Alman ırkının üstünlüğü, Yahudilere yapılanlar vb. Jacop ve Matilda, Terzi Joseph'in apar topar gittiği gün anlamışlardı ama bu kadar büyük bir boyutu tahmin etmiyorlardı. Sonra aralarında konuşurlarken dükkana Bayan Anni girdi. Bayan Anni Dresden'in zengin, asil ailelerindendi. Siparişlerini aldı ve teşekkür ederek dükkandan çıktı.

Matilda çocukları okuldan aldı ve dükkanı bugün her zamanki saatinden bir saat önce kapattılar. Eve doğru yola çıktılar. Hava çok güzeldi. Armin ve Amelia gün geçtikçe büyüyorlardı. Eve döndüler. Akşam yemeğini Jacop ve Matilda birlikte hazırladılar. Armin ve Amelia da masaya oturunca Jacop yakın bir zaman içinde taşınacaklarını söyledi. Armin ve Amelia bunun ne anlama geldiğini anlamamışlardı. Okullarını, yaşadıkları şehri, arkadaşlarını çok seviyorlardı. Ama Jacop ve Matilda Yahudilere yapılanları Armin ve Amelia'ya anlatamazlardı. İkizler anne ve babalarının aldığı bu kararı çok mutsuz olmuşlardı. Ve yemekten sonra odalarına gittiler.

O gece sabaha kadar Jacop ve Matilda planlama yaptılar. Komşuları gideceklerini bilmemelilerdi. Çocuklara okula giderken muhakkak söylemeliydiler. Birikmiş paraları vardı. Siparişlerden gelecek paralarda vardı. Dükkandaki ayakkabıları da bir an önce ucuzdan satıp gitmelilerdi. Sabah evden çıkacakken kapıları çaldı. Jacop kapıyı açtı ama kimse yoktu. Matilda'ya baktı. Çocuklara bir tedirginlik yaratmamak için haydi çıkıyoruz diyip evden çıktılar. Dresden'de hava ılık ve yağmurluydu. Dükkanı açarken içerde bir zarf vardı. Jacop zarfı açmadan çöpe attı. İsimsiz bir zarftı. Jacop, Matilda'ya döndü Armin ve Amelia'yı alıp kardeşinin yanına gitmesini istedi. Jacop'un kardeşi Basel'de yaşıyordu. Bir aya kadar kendinin de geleceğini söyledi.