BÖLÜM 1 -Tanımadığım Çocuk-

188 9 7
                                    

                                                                         - Tanımadığım Çocuk-

Adım Pelin,13 yaşındayım.Annem,ablam ve küçük kız kardeşim  ile İstanbulda yaşıyorum.Babam ben çok küçük yaştayken vefat etmiş.Ortaokul 3. sınıfa gidiyorum. İleride Güzel sanatlar Lisesini Bitirip daha sonradan konservatuardan mezun olmayı düşnüyüroum.Benim bütün hayallerim mutlu,aşk dolu bir hayat ve müzik üzerine.Müzik Bnm Herşeyim.Şu anda hoşlandığım biri ya da bir sevgilim yok.Ama kim bilir belki ileride olur.Aslında ben gerçek aşkımı bekliyorum. O gelinceye kadar hiçbir erkeğe güvenmeyeceğim ta ki geldiğini hissedinceye kadar...

Sıradan bir Çarşamba Sabahıydı.Güneş gözüme vurmaya  başlamıştı ama benim kalkmak gibi bir niyetim yok.İçeriden Annem Seslendi.-Pelin hadi kahvaltıya kızım- Bu sabah alarmının sesiydi.Kalktım yatağımı topladım,yüzümü yıkadım ve sofraya oturdum.Sıradan bir hafta içi kahvaltısıydı.Her zaman ki gbi fazla bir şey yemeden kalktım.Odama gidip bilgisayarımı açtım.İzlemeye yeni başladığım dizimden bir kaç bölüm seyrettim.Satt 14:32'yi gösteriyordu.Kardeşim İdilide alıp Aşağıya Havuza indik. Arkadaşlarımın hiçbiri havuzda değildi bu yüzden yalnız takıldım. Bir süre yüzdükten sonra eve çıktım.Gerçekten çok acıkmıştım. Eve girer girmez mutfağa yönelip bişeyler yedim.Biraz televizyon izleyip duşa girdim.Duştan çıkınca yorgun olduğum için hemen yattım.  Kalktığımda saat 18:27 falandı. Saçımı toplayıp akşam yemeği için anneme yardım ettim. Ablam her zaman ki gibi odasında ders çalışıyordu.Yemek hazır olduktan sonra herkezi sofraya çağırdım.Yemek sırasında okul konusu açıldı.

.Annem söze -Pelin bu sene senin için çok zor olucak biliyosun dimi-diyerek başladı.Anneme Dönüp-Evet anne biliyorum-dedim.Aradan ablam söze atıldı.-Anne bırak bak helebi bu sene başarılı olamasın dedi. Bende-öyle bir ihtimal yok kendime güveniyorum- dedim ve konu kapandı. Yemekten sonra sofrayı ben kaldırdım.Daha sonra arkadaşım Burak bana mesaj attı. Mesajda dışarı gelmemi istiyordu. Hemen gidip saate baktım.Saat 19:54'ü gösteriyordu ve bn direk ümidi kestim.Gelemem saat çok geç olmuş dedim. Ya bi sor dedi. Gidip anneme sordum hyr saati farkındamısın dedi. Son çare gidip ablama yalvardım.

En sonunda İkna Ettim ve üzerimi giyip aşağıdaki kafeye gittim.Kafede burak ve yanında tanımadığım bir çocuk daha vardı.Kendime bir sandalye çekip oturdum.O tanımadığım çocuğun gözlerine gitti gözlerim bir anda açıkçası korkup geri çekildim çünkü gözleri su mavisiydi ve parlıyordu bu yüzden biraz korktum oda bunu farkındaydı.Gidip çekirdek alıp geldim.Herkez Çekirdeklerin kabuklarını falan yere atmıştı.Bu yüzden ben toparlamaya başladım burağa yardım et dedim hyr dedi sonradan ismini yeni öğrendim yeni tanıştığım çocuk yani Kerem yardım etti. Daha sonra havuzun ışığı bir anda Kerem'in gözlerine vurdu ve bn o an öldüm gözleri o kadar güzeldi ki kendimi tutamadım.Oha gözlerin çok güzel dedim. Oda şımarmış bir şekilde teşekkür etti.Etrafı temizledikten sonra çimenlerdeki masada oturduk. Bir süre sonra eve çıktım.

Ellerimi Yıkayıp Bilgisayarımı açtım Kerem bana facebookta arkadaşlık isteği yollamıs kabul ettim knk olduk çok iyi biri o ona karşı farklı bir hayranlık duyuyorum bana özel biri gibi geliyor diyip hayaller kurarken annem seslendi. - Pelin kızım yat artık-dedi -Tamamm-dedim.Ve hayallerime rüyamda devam etmeye karar verdim. Gözlerimi usulca kapatıp derin bir uykuya daldım

GERÇEK AŞKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin