Gençliğim...

Sıkıcı Bir Sabah

Ağustos 4...Sıkıcı bir sabah.Saat yaklaşık 7 veya 7 buçuk...Bayan Lale Hanım tek tek yatakhaneleri dolaşıp "Uyanmış mıyız?" diye bakıyor.Başımı yastığa gömdüm, yüzüstü yatıp yorganı başıma iyice çektim.Çile çekip, yorulup, eziyet göreceksem uyanmanın yeni bir güne başlamanın ne anlamı var?

Eyvah...Bayan Lale Hanım buraya doğru geliyor.Göz ucuyla ona baktım, sinirli görünüyor...

Gözlüğünün altından bana bakıyor.Üzerinde her zamankinden biraz farklı olan mavi, uzun kollu, eski bir gömlek...Altında diz kapağına kadar gelen desensiz, soluk, siyah eskilerden kaldığı çok belli olan bir etek...Ayakkabıları topuklu, hem de yüksek...Kızıl saçlarını özenle yapmış. -tek bir teli bile atlamadan- Arkasındaki öğrencileri azarlıyordu.Hem de hiç bıkmadan...Aniden bana doğru döndü ve bağırarak şu sözleri söyledi: 'Yeter artık!Uyan!...Saat tam 7.45...' Elindeki saate bakarak dikkatlice söylemişti bu sözleri...Sonra gözlüğünü yavaşça çıkardı ve ipiyle boynuna astı.Bana kızgınca bir bakış attı, dudaklarında sessizce bir şeyler mırıldandı, ve hızlı adımlarla bulunduğumuz odadan uzaklaştı.Solgun ve bir okadar ki uykulu olan gözlerim ona bakakalmıştı.Arkasından yavaşça bağırdım: "Tamam Efendim!Hemen kalkıyorum!Siz hiç merakta bulunmayınız!" Bu sözleri söyledikten sonra hemen kalkmış, hızlıca yatağımı toparlamıştım.Biraz oyalandıktan sonra aklımı başıma topladım, ve rutin işlerimi yapmaya başladım...

Daha sonra en yakın arkadaşım Can'ı görmek için onun ranzasına doğru ilerledim.Ona doğru seslendim: "Can!Caaaan!Hu hu...Kime diyorum ben!" Can ranzadan aşağıya dogru uykulu fıstık yeşili gözleriyle bakmaya başladı.Gözlerini ovaladı, gerindi, bir-iki kez esnedi...Daha sonra yatagini toparlayıp aşağı indi...

MERHABA sevgili okurlarım...Bu kitap benim ikinci kitabım...Birinci kitabım yani Bitmeyen Macera çok güzel değildi maalesef...Ama bence ben yaşıma göre -10- iyi yazıyorum...Neyse çok konuştum...Umarım ikinci kitabımın ilk bölümünü begenmişsinizdir...

HOŞÇAKALIN...