Οι Πύλες των Φάιερνερς

Κεφάλαιο 3ο: Πτώμα χωρίς Αίμα

Η Τατόρις δεν πίστευε στα μάτια της. Δεν ήταν δυνατόν! Ποιος την σκότωσε και γιατί, ήταν κάποιες από τις ερωτήσεις που βασάνιζαν την Τατόρις. Αφού ξεπέρασε το πρώτο σοκ, αποφάσισε να πάρει τηλέφωνο την αστυνομία για το συμβάν που έγινε. 

-Αστυνομία παρακαλώ, τι θα θέλατε;

-Η υπηρέτριά μου, είναι νεκρή!

-Πείτε μου διεύθυνση γρήγορα.

Αφού η Τατόρις είπε την διεύθυνση, η αστυνόμος την βεβαίωσε ότι θα έφταναν όσο πιο γρήγορα γινόταν. Η Τατόρις όμως, ήθελε να δει καλύτερα το σώμα της Αλίσια, και το σκηνικό θανάτου της.

Πλησίασε λοιπόν το παράθυρο. Η Αλίσια ήταν ντυμένη με την άσπρη ένδυση της δουλειάς της, καθώς πρέπει σε αυτό που έκανε. Η Τατόρις παρατήρησε ότι το παράθυρο ήταν ανοιχτό, η υπηρέτριά της ήταν καρφωμένη, όμως δεν υπήρχαν αίματα πουθενά. Ούτε καν έσταζαν! Η Τατόρις παραξενεύτηκε πολύ με αυτό, αλλά συνέχισε να βλέπει το σκηνικό. Στην συνέχεια, διαπίστωσε κάτι μαύρο στα μαλλιά της Αλίσια και μόλις πάει πιο κοντά να δει τι είναι ακούγεται μια φωνή πίσω της:

-Σας παρακαλώ απομακρυνθείτε από το θύμα γρήγορα.

Η Τατόρις γυρνάει πίσω της και βλέπει μία νεαρή, ξανθιά αστυνόμο, να έχει το όπλο της προς το μέρος της. Η Τατόρις απομακρύνθηκε. Η αστυνόμος πλησίασε, και παράλληλα μπήκαν στο δωμάτιο άλλοι 3 αστυνόμοι μαζί με έναν ιατροδικαστή. Ένας άλλος αστυνόμος πλησίασε την Τατόρις και άρχισε να της κάνει ερωτήσεις.

-Που ήσασταν σήμερα και πώς ανακαλύψατε το πτώμα;

-Ξεκίνησα το πρωί για την δουλειά, η Αλίσια ήταν ήδη ξύπνια και ετοίμασε το πρωινό μου... και έφτασα σπίτι αφού είχα χάσει το μάθημα μου, και την φώναξα αλλά δεν μου απάντησε, μέχρι που ανέβηκα πάνω να αλλάξω και την είδα έτσι. 

Ο αστυνόμος κρατούσε σημειώσεις καθόλη την διάρκεια. Μετά ζήτησε από την Τατόρις να τον ακολουθήσει στο αστυνομικό τμήμα για να δώσει γραπτή αναφορά. Η Τατόρις, δίχως να έχει άλλη επιλογή, πήρε τα πράματα της, και βγήκε από το δωμάτιο. Όμως ενώ ήταν έτοιμη να μπει στο περιπολικό, συνειδητοποίησε ότι είχε ξεχάσει το κινητό της. Ζήτησε ευγενικά από τον αστυνόμο αν μπορούσε να πάει να το πάρει, εκείνος της είπε ναι, επιφυλακτικά βέβαια.

Η Τατόρις ανέβηκε τρέχοντας τις σκάλες, αλλά η πόρτα του δωματίου της ήταν περιέργως κλειστή. Σκέφτηκε να χτυπήσει, αλλά μετά σκέφτηκε ότι δεν θα έκαναν και τίποτα το μυστικό.

Έτσι λοιπόν ανοίγει απότομα την πόρτα και μένει άφωνη.

Είδε την ξανθιά αστυνόμο να αιωρείται στον αέρα, μπροστά από το σώμα της Αλίσια και να λέει παράξενα λόγια, σαν τελετουργικό να γινόταν. Η αστυνόμος είχε ήδη γυρίσει το κεφάλι της, και η Τατόρις αντίκρισε τα μάτια της που ήταν καταπράσινα και σαν να την είχε καταβάλλει κάποιο πνεύμα. Η Τατόρις τρόμαξε, και η αστυνόμος κούνησε το χέρι της προς τα κάτω και μονομιάς σηκώθηκε τρομερός αέρας ο οποίος οδήγησε την Τατόρις έξω από το δωμάτιο, κλείνοντας ταυτόχρονα την πόρτα. 

Ο αστυνόμος που περίμενε την Τατόρις άκουσε όλο τον θόρυβο και ανέβηκε τρέχοντας μήπως και είχε γίνει κάτι. Εκεί είδε την Τατόρις να είναι πεσμένη στο πάτωμα και να τρέμει.

-Τι έγινε; Ρώτησε.

Η Τατόρις δεν απαντούσε. Έτρεμε το σώμα της, μέχρι και η φωνή της θα έτρεμε.

-Ππππή-γαι---νννε με-σσσα νααα δδδδ-εεει--ςςς. Του είπε.

Ο αστυνόμος άνοιξε την πόρτα με θάρρος, και είδε την ξανθιά αστυνόμο να εξετάζει το νεκρό σώμα. 

-Τι έπαθε η άλλη έξω; Φαίνεται ταραγμένη, έγινε κάτι;

-Δεν έχω ιδέα γιατί το έκανε αυτό. 

-Τι έκανε ακριβώς;

-Μπήκε μέσα και άρχισε να τρέχει προς το πτώμα φωνάζοντας "δεν έχεις πλέον αίμα". Της είπα να απομακρυνθεί, αλλά δεν με άκουσε, και αναγκάστηκα να την χτυπήσω, και μάλλον γι'αυτό είναι έτσι.

-Τι μου λες! Αν είναι έτσι τότε αυτό την καθιστά  ύποπτο. Θα πρέπει να την συλλάβω.

Και έτσι, ο αστυνόμος βγήκε έξω, και άρπαξε την Τατόρις από τον ώμο. Την σήκωσε πάνω, και της φόρεσε χειροπέδες.

-Συλλαμβάνεσαι, της είπε.