Mask

Come back

"Attention, all on board. Be ready for landing. Thank you."

Nag handa na ang lahat sa pag baba.

Excited, pagod, puyat, masaya. Iyan lamang ang iilang emosyon ang makikita sa mga mata ng mga pasahero.

Sa mag iisang taon na din pala nung umalis ako dito, palipat lipat ako ng bansa na pupuntahan para lang makakuha ng inspirasyon sa pag susulat, eto ako ngayon pabalik na.

Iniikot ko ang paningin ko sa mga taong nag aabang at may hawak na mga karatula hanggang sa mahagip ko ang iisang karatula na nakasulat ang sariling pangalan. Binasa ko ito.

Cherrie Ceniza. Isang writer, sumusulat ng mga kwentong walang ending, halos makilala na ng buong bansa.

Nakilala ako ng hindi man lang nalalaman na ako si La Cherrie.

Napangiti ako, ngiting alam kong hanggang doon nalang ang limit.

Lumapit ako sa kanila. Nang papalapit na ako, bigla may bumangga sa balikat ko. Napatingin ako sa nakabangga.

Lalaking matangkad medyo sakin, moreno. Familiar siya. Tinitigan ko pa siya hanggang sa tinawag nako ng mga sumundo sakin.

"Cherrieeeeeee! Welcome home!" Sabay sabay nilang sigaw na may kasamang group hug sa akin.

"Grabe ka ha, yung last na kwentong sinulat mo napaiyak ang nag pro-fead." - Shara

"Haha, yun nga yung purpose ko. Ang umiyak lahat ng makakabasa." Light na nga lang yun.

"Pero, wala pa ring ending. This is your 11th story will be publish. Kailan ka mag susulat ng may ending para naman maiba." - Sisa

"Soon." Sagot ko nalang.

Shara and Sisa, ang magkapatid na kadormmate ko. Iisang condo lang kami para tipid. Nakilala ko sila noong nagkaroon ng Writer's block meeting, pinatawag lahat ng baguhang manunulat. Welcome party kung baga. Lonely kami pareho noon. Kaya kami nalang ang nagsama, sakto din. Magkasaundo kami pareho.

Papasakay na kami sa kotseng dala ni Shara, sa back sit ako dumeretso para makatulog ako kahit nasa byahe, diretso kasi kami sa Publishing house na kung saan ipa-publish yung 11th story ko.

"Walang mang iistorbo sakin habang di pa tayo nakakarating sa publishing house, masakit ulo ko. Iidlip lang ako sagli." Reminder ko sa dalawa, nag nod nalang sila.

Kasabay ng pag pikit ko ang pagbalik ng mga alaalang pilit kong kinakalimutan.

Ang biglaang kasalan sa hospital, ang pag lala ng sakit nya, sa burol nya hanggang sa libing nya.

"Cherrie, mahal na mahal kita. Cherrie, cherrie."

Isang boses, pamilyar.

Napadilat ako.

Maraming tao, naglalakad. Busy saga kani-kanilang gawain.

"Cherrie, you look good at your dress today."

Blurred.

Pumikit ako, may biglang bumulong sakin.

"Cherrie, cherrie, cherrie."

"CHERRIE!" Napadilat ako sa sigaw....