Geceleri seviyorum ben. Gece kimse görmüyor beni. Rahatsız edici bakmıyorlar bana diye düşünüyordu 2 metreden az daha uzun siyah siluet, sırtını mağaradaki nemli duvara dayamış ve o nemin derisine temas edişini hissederken.
Bir ses duydu şarkı söylüyordu ya da mırıldanıyordu ince bir ses. Gölge gibi sessizce ilerledi sese doğru. Küçük ve şirin bir kız çocuğu mağaranın girişinde oturmuş bir şeyler mırıldanıyordu. Evet evet mırıldanıyordu, şarkı olamayacak kadar kaba bir dil ile hem de. Uzun süre seyretti onu. Sonra sesinden erkek olduğunu fark ettiği insan kızı alıp götürdü. Zaten onu görseler ya saldırır ya da kaçarlardı. Hep böyle oluyordu. Tekrar mağaranın derinliklerine gidip kendi sessizliğinde mağaranın içindeki uğultu ile düşünmeye başladı. Her zaman aynı şeyler. Soruyordu kendi kendine
" Neden benim derim gece kadar siyah "
" Neden benim gözlerim karanlıkta parlıyor ve ben neden karanlıkta görüyorum "
" Neden insanlar benden korkuyorlar "
.....
Arkadaşlar bir başlangıç yapmak istedim.
Umarım beğenirsiniz.
