My Brothers Bestfriend

4. Taylor Stone

Donderdag 5 juli | 13:43

Als we weer terug beginnen te lopen met Spike begint het te regenen. En helaas is het niet alleen maar een beetje gemiezer. Ik kijk naast me en Lilliun kijkt me zuchtend aan. Ik grinnik als ik zie dat ze geen capicion heeft. Ik trek de capicion van Robins trui over mijn hoofd en trek mijn jas uit die ik over haar hoofd heen hang. Verbaasd kijkt ze op. 'Straks word je ziek.' vertelt ze me. 'Straks word jij ziek.' herhaal ik haar woorden. 'Zeker?' vraagt ze. Ik knik. Beter ik ziek dan zij. Ik pak Spike's riem uit haar handen en ze trekt mijn jas helemaal aan. Ze wilt de riem weer overpakken maar ik trek mijn hand weg. 'Ik kan het ook wel hoor.' zeg ik lachend. Ze grinnikt even. 'Best.' zegt ze uiteindelijk. Nog een klein stukje en dan zijn we weer terug. Ik moet het haar echt gaan vragen. Het begint nog harder te regenen en ik trek mijn handen verder mijn mouwen in. Ik kijk even naar Lilliun en zie dat ze zich dieper in mijn jas heeft begraven. Ik zie hoe ze de geur in zich opneemt en geniet. Automatisch ontstaat er een brede glimlach op mijn gezicht. Lilliun draait haar hoofd naar mij toe en kijkt me vragend aan. Ik schud glimlachend mijn hoofd en ik wuif het weg. Ze hoeft het niet te weten.

Lilliun maakt Spike zijn riem los en Spike rent het laatste stuk naar huis toe. Ik moet Lilliun nog vragen voor zaterdag. Lilliun opent de deur en laat Spike naar binnen. Ze wilt er achter aan lopen maar ik houd haar tegen en trek de deur weer dicht. Verbaasd kijkt ze me aan. 'Wat is er?' vraagt ze. 'Ik moet je wat vragen.' mompel ik en probeer oogcontact te vermijden. Uiteindelijk kijk ik haar toch aan en ze kijkt me vragend aan. 'Wat dan?' 'Nou kijk, mijn nicht gaat zaterdag trouwen en mijn vraag was dus of je mee wilt.' begin ik. Verward kijkt ze me aan. 'Want ik moest van mijn moeder mijn vriendin meenemen.' ga ik verder en maak bij "mijn vriendin" aanhalingstekens met mijn vingers. Verschrikt kijkt ze me aan. 'Maar ik-' stottert ze. 'Niet dat je mijn vriendin moet worden.' zeg ik snel. 'Je hoeft alleen te doen alsof.' mompel ik. 'Waarom moet je persé "je vriendin" meenemen van je moeder?' vraagt ze bedenkelijk. 'Ja nou ik..mijn familie ziet mij dus zeg maar als een player en mijn moeder wilt dat verhelpen' zwak glimlach ik. Het is ook gewoon te stom voor woorden. Toch knikt ze begrijpelijk maar slaat haar ogen daarna neer. 'Waarom ik?' vraagt ze zacht. 'Jij was het eerste meisje waaraan ik dacht' mompel ik. Ze kijkt verrast op. 'Dus zou je mee willen?' vraag ik voorzichtig. Ze begint te glimlachen en knikt zachtjes. Een glimlach ontstaat op mijn gezicht. 'Ik app je de details nog wel.' zeg ik. Ze knikt en kijk me aan. Voor even staren we in elkaars ogen. Ze draait zich langzaam om naar de deur. Ze opent de deur en stapt naar binnen. Ik stap ook naar binnen en sluit de deur achter me. We trekken onze schoenen uit en Lilliun trekt haar twee jassen uit. Ik pak ze aan en hang ze voor haar op de kapstok. 'Dankje' glimlacht ze. Ik glimlach even terug en trek dan Robin's trui uit aangezien die nat is geworden door de regen. Terwijl ik de trui uit trek voel ik dat mijn normale shirt ook mee trek. Ik trek beide shirt's uit om vervolgens mijn normale shirt weer aan te trekken. Lilliun staart me met open gevallen mond aan. Niet veel later schrikt ze op en kleuren haar wangen lichtjes rood. Ze draait zich snel om en rent de trap op. Ik grinnik even en loop daarna de woonkamer in. 'En?' vraagt Robin terwijl hij op kijkt van de tv. 'Ze wilt mee.' zeg ik en plof naast hem neer. Hij knikt. 'Trok je nou net je shirt uit?' vraagt hij opeens verbaasd. Ik begin te lachen door het feit dat hij het zo laat pas beseft. 'Wat lach je nou? Waarom trok je nou je shirt uit?' 'Ik trok je trui uit alleen mijn andere shirt trok ik per ongeluk mee.' zeg ik onverschillig. 'Lilliun vondt het zo te zien niet erg.' grinnikt hij. Ik lach mee. Eerlijk gezegd vond ik het ook niet erg dat ze het heeft gezien. Wacht waarom vind ik het niet erg? Doe normaal, Lilliun is het zusje van je beste vriend. Je neemt haar alleen maar mee omdat je een meisje nodig hebt. Ik zucht zacht als ik merk dat ik tegen mezelf aan het praten ben in mijn eigen hoofd. Ik voel mijn telefoon trillen en haal hem uit mijn zak.

*Kom je zo naar huis Taylor? We zouden nog even langs oma gaan.* whatsappt mijn moeder.

'Shit.' mompel ik. Vergeten. 'Robin ik moet gaan.' zeg ik terwijl ik opsta. 'Zo snel al?' vraagt hij verbaasd. 'Ja ik had mijn moeder beloofd om mee te gaan naar mijn oma.' mompel ik. Robin knikt begrijpelijk. 'Oké man, dan zie ik je morgen op school wel.' Ik knik en laat mijn vuist de zijne raken. Als ik net mijn schoenen aan heb gaat de bel. Ik open de deur en ontmoet een meisje met bruin, krullend haar. Ze kijkt me verschrikt aan waarna ze verbaasd naar binnen stapt. Volgensmij zit ze ook bij ons op school. Lilliun staat inmiddels ook al in de gang en maakt oogcontact met het meisje wat ondertussen naast me is komen staan. Ik pak mijn jas van de kapstok. 'Lilliun, ik ga. Ik zie je zaterdag.' zeg ik en knipoog even snel naar haar. Ik draai me om en volg mijn weg naar buiten.