Oorlogsverhalen

Getrouw aan de vijand - deel 1

6 mei 1940, Den Haag

Jet zette net twee kopjes koffie op tafel toen ze plotseling twee stevige armen om haar middel voelde. Een brede lach verscheen op haar gezicht toen ze een zachte kus in haar nek voelde en ze giechelde zachtjes.

'Goedemorgen liefste' fluisterde een diepe stem in haar oor en ze draaide zich om. Een man met lichtblonde haren en prachtige blauwe ogen keek haar lachend aan, haar man. De man waar ze zo zielsveel van hield. Ze legde haar slanke hand op zijn wang en gaf hem een zachte kus.

'Weet je nog welke dag het is?' fluisterde hij tegen haar lippen en ze lachte, hoe kon ze deze dag ooit vergeten.

'Hmm er komt niets in mij op' plaagde ze hem en met een grijns trok hij haar dichter tegen zich aan.

'Vandaag, precies een jaar geleden ben ik getrouwd met de mooiste, liefste, ondeugendste en koppigste vrouw die ik ooit heb ontmoet' fluisterde hij en met een luide lach gaf ze hem een speelse duw.

'O dus ik ben koppig?' ze greep de natte vaatdoek uit de gootsteen en sloeg hem er zacht mee tegen zijn wang.

'Durf je wel! Je man slaan met een natte vaatdoek!' zei hij lachend en hij greep haar vast. Hij kietelde haar zij terwijl ze lachend en proestend probeerde van hem los te komen. Na een paar minuten pakte hij haar gezicht met beide handen vast en kuste hij haar vol overgave.

Met een blijde zucht gaf ze toe aan zijn zachte lippen en speelde haar vingers met de korte blonde haren in zijn nek.

'Ik hou van jou Rolf Hoffmann' fluisterde ze zacht, haar ogen nog steeds gesloten terwijl ze genoot van de nabijheid van haar man.

'En ik van jou Jet Hoffmann – van Leeuwen, elke dag een beetje meer' was zijn antwoord en hij liet haar zacht los. Zacht streek hij over haar wang voor hij ging zitten aan de ontbijttafel en ze plaats nam tegenover hem.

'Niet te geloven dat wij al een jaar getrouwd zijn, het gaat allemaal zo snel' verzuchtte ze.

Ze had Rolf ontmoet toen hij met zijn ouders op zeven jarige leeftijd vanuit Duitsland naar Nederland verhuisde naar het huis aan de overkant van de straat waar Jet woonde. Vanaf het eerste moment dat ze hem als vijf jarig meisje zag was ze door hem geïntrigeerd. Ze werden al snel bevriend en hoe ouder ze werden hoe meer de hechte vriendschap zich begon te ontpoppen in prille liefde.

Ze was twaalf toen hij haar voor het eerste kuste. Ze had het een raar gevoel gevonden en hem een paar dagen ontlopen. Een flinke ruzie en een bos bloemen van Rolf later had ze hem vergeven en hem laten beloven dat hij haar niet meer zou kussen tot zij er aan toe was. Hun tweede kus was op haar veertiende verjaardag in de bosjes achter het schuurtje in de achtertuin.

Ze was éénentwintig toen ze met Rolf trouwde en hij drieentwintig. Er was geen dag geweest dat hij haar niet gelukkig maakte.

'Mijn ouders komen straks op de koffie, heb je die gebakjes nog gehaald?' vroeg Rolf en Jet knikte.

'Natuurlijk, ik kan niet met lege handen aankomen bij jouw ouders. Alluwel ik niet zeker weet of het mogelijk is dat ze mij nog minder mogen' zei Jet voor ze een slok nam van haar koffie.

De ouders van Rolf waren lastige mensen, vooral zijn moeder. Nooit was iemand goed genoeg voor haar kleine jongen en zeker niet een Nederlandse vrouw. Zijn moeder had niet kunnen wennen aan Nederland sinds ze verhuisd waren en weigerde om Nederlands te praten tegen haar familie. Ze vond dat Rolf met een welgestelde Duitse vrouw had moeten trouwen in plaats van 'een Nederlands kaasmeisje' zoals zijn moeder hem had verteld. Wat Jet ook probeerde, ze was nooit goed genoeg.

'Luister, wat mijn ouders vinden is niet belangrijk, jij bent het belangrijkste voor mij. Als jij gelukkig bent ben ik gelukkig' zei hij met een lieve lach en hij legde zijn hand op de hare.