Geïnspireerd op Blue Lagoon.
Wanneer de klunzige Arabella (Bella) Mason voor de eerste keer op vakantie gaat zonder ouders, op een cruiseschip, is het voor haar een nieuwe wereld die opengaat. Ze heeft de mogelijkheid om zoveel van de wereld te zi...
Het is ochtend wanneer ik door de ramen de zon voel schijnen in mijn ogen. Ik word wakker maar krijg al meteen een naar gevoel, wanneer ik mijn ogen open.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Sinds het alweer ruim een week geleden is dat we van het schip af zijn, had ik me voorgesteld dat ik weer thuis zat. In mijn eigen comfortabele bed, met het bekende paarse dekbedovertrek en mijn pandabeer knuffel Mr Muffin die ik van mijn opa had gekregen. Ondanks dat ik al 18 ben, is het voor mij vanzelfsprekend dat ik Mr. Muffin ergens bij mijn bed heb staan. Het is een soort herinnering aan mijn opa die alleen hij en ik delen.
De herinnering alleen al, laat mijn heimwee groeien.
Ondanks dat het bed hier verre van het zelfde niveau comfort is als dat van thuis, is het het eerste bed in dagen waar ik op slaap. Dat is de reden waarom had ik me ingebeeld dat ik weer thuis was. Ik was voor even vergeten waar ik was, met wie (of eerder zonder wie) en hoe. Maar nu ik mijn ogen open en de omgeving in me opneem kan ik niks behalve me licht treurig voelen.
Natuurlijk, Evan is oke gezelschap en we hebben nu een huis, een veilige schuilplaats en er is genoeg voedsel om van te leven. Maar het is niet thuis.
Ik kijk naast me en zie Evan's slapende gezicht. De zon schijnt op zijn ogen, en het weerkaatst zacht door zijn wimpers. Ik draai me geheel om naar hem en kijk dan zijn gezicht.
Zijn ademhaling is regelmatig en zeer rustig. Het is zo vredig, dat ik bijna in trance raak.
Van binnen vraag ik me echt af hoe ik het voor elkaar heb gekregen. Om bij het opstaan over een reling te vallen, om in mijn val over een reling heen een jongen mee te trekken, om dat nog eens te overleven voor enkele dagen in een rubberboot, dan nog het geluk te hebben op een eiland te komen, de afstand te zwemmen naar de boot toe. enkele dagen te overleven op het eiland, een huis te vinden en nu wakker te worden op een bed.
Ik heb in dat opzicht zeer geluk gehad.
Ik schrik lichtjes wanneer Evan voor me ineens begint te bewegen. Hij wordt wakker.
Ik sluit snel mijn ogen weer en doe alsof ik slaap. Met mijn ogen dicht focus ik me op de geluiden die ik hoor. Ik hoor de vogels uit de jungle fluiten en het ruisen van de golven van de zee die op het strand terecht komen. Enkele krekels soms maar voor de rest is het stil.
Het is allemaal zo rustgevend.
Ik voel naast mij het bed iets meer indeuken en vervolgens voel ik de druk volledig verdwijnen. Hij is uit bed gestapt. Na wat voelt als een minuutje verder open ik voorzichtig mijn ogen en ontdek Evan met zijn rug naar me toe staan. Ik gaap en rek mezelf heel charmant uit. Evan draait zich om en loopt mijn kant op.
"Goodmooorning" zegt hij vreselijk Brits. Ik denk dat het een soort van zijn ochtendritueel is geworden, want hij zegt altijd zo Brits mogelijk goedemorgen.
"Wat is de planning vandaag?" vraag ik met mijn slaperige slaaphoofd. Evan haalt zijn schouders op. "Wat wil je doen?" Ik haal mijn schouders op. "Ik ga anders al wat spullen halen op de bovenverdieping te repareren" Ik knik. "Ik ga wel wat anders nuttigs doen." zeg ik dan snel. Evan lacht. "Succes"
Vervolgens loopt hij het huis uit richting de jungle. Ik spring het bed uit en kleed me om. Dan loop ik naar buiten en word begroet door de scherpe ochtendzon in mijn gezicht.
Ik loop richting het strand en maak met een stevige stok 3 letters in het zand.
S. O. S.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik ga vervolgens grote stevige stenen vinden om in de graveerde letters te leggen. Ik wil de letters opvullen met stenen om dat het dan wat steviger is en niet wegwaait. Overigens is het duidelijker te zien vanuit de lucht.
Wanneer ik de laatste steen plaats trek ik mijn shirt uit boven mijn hoofd en leg het neer in het zand. Vervolgens ren ik de zee in om af te koelen.
Ik duik onderwater en zwem een stukje uit de kust. Vervolgens ga ik ergens staan, nadat ik eerst heb gekeken of er iets op de bodem lag. Ik gooi mijn handen op mijn hoofd en kijk naar de horizon. Het is zo leeg. Er is niks op de horizon te zien. Niks anders dan de oceaan.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Onbewust voel ik enkele tranen uit mijn ogen ontsnappen, over mijn wangen glijden en dan zie ik ze vallen in de oceaan. Ik veeg ze abrupt weg en ga onderwater. Vervolgens loop ik weer naar de kust toe.
Ik pak mijn shirt van de grond af en schud 'm enkele keren om het zand eraf te kloppen. Vervolgens leg ik 'm over de waslijn en loop ik het huisje in. Ik zie Evan druk bezig met het dak en de overloop. "Hulp nodig?" vraag ik. Hij knikt.
-
Nadat eindelijk het huisje af is en we kunnen lopen over het loopgedeelte wat de rechterbovenverdieping met de linkerverdieping verbind, is het inmiddels al weer avond.
Evan loopt naar buiten en pakt zijn speer. "Wat ga je doen?" vraag ik. Hij kijkt om naar mij. "Ik ga wat vis vangen, zodat we beide eten hebben." Ik knik. "Wil je mij dat ook leren?" vraag ik. Hij knikt. "Is morgen goed voor je?" Ik knik. "Prima." Hij schenkt me een korte glimlach voordat hij verder loopt.
A/N
Ik heb dit geschreven in Frankrijk op vakantie. :P
Het volgende hoofdstuk zal mijn vakantie foto's bevatten.
Geen enkele foto is van mij, behalve de vakantie foto's en misschien eventuele uitzonderingen.
