Gece üstümde bir yük hissettim. Gözlerimi açtığımda Selim i gördüm. Napıyo bu çocuk benim üstümde?!
"Selim kalk üstümden!"
S: "Seni seviyorum"
"NE!!"
S: "Beni duydun seni seviyorum sen de beni seviyosun!"
"Selim sen içmişsin ve hayır saçmalama ben seni sevmiyorum! Yani artık imkansız!! Şimdi kalk üstümden çabuk!!"
S: "Biz birbirimiz için yaratılmışız. Bigün benim olcaksın!!" dedi ve bana daha sıkı sarılmaya başladı. O kadar içmiştiki kokusundan midem bulandı. - birinin üstüne kusmıycam merak etmeyin ;) -
"Selim kalk üstümden!!!" artık bağırmam yardım isteyen çığlıklara dönmüştü.
"Selim lütfeeennn!!" artık son sesimin çıktığını düşündüğüm anda biri Selim i üstümden kaldırıp yumruk attı! Ben de kendimi daha fazla tutamayıp ağlamaya başladım. Gerçekten çok korkmuştum. Ağlamaktan Burak ın Selim e ardı ardına yumruklar attığını fark etmemiştim bile!
"Burak yeter!"
B: "Yetmez bu ona az bile! Adi herif!!" bunları söylerken yumrukları daha da hızlandı.
"Burak lütfen" söylediklerime Burak aldırış bile etmedi. Cidden çok kötü başım dönüyodu bu yüzden hemen kapının yanındaki hırkamı alıp kendimi dışarı attım. Hava çok soğuktu ama biraz sakinleşmem gerekiyodu. Kulaklıklarımı taktım - şansıma kulaklıklarım ve telefonum hırkamın cebindeydi :)) - ve müzik dinlemeye başladım. Hayattan kopmak istercesine müziği son sese kadar açtım. Artık hiçbir şey yoktu sanki. Bi ben bi müziğim bi de sanki saatlar gibi gelen dakikalardır yürüdüğüm yol.. Birden bi el kolumu tuttu. O kadar sert tutmuştu ki hem korkudan hem de acıdan çığlığıma engel olamadım.
B: "Kızım sen deli misin yaa?! Bu saatte evden gidilir mi?"
"Bana bi daha kızım deme!"
B: "Tamam özür dilerim ama çok korkuttun beni"
"Napıyım dur dedim durmadın!"
B: "O piçi dövmek çok eğlenceliydii"
"Birincisi benim yanı-"
B: "Yine başladık! Evet birincisi devam et sen tatlım."
"Birincisi benim yanımda düzgün konuş ve ikincisi de Selim içmişti, o yüzden böyleydi!!"
B: "Ne yani.. Neyse boşver yaa" diyip yanımdan uzaklaştı. Artık yürümüyodum koşuyodum. Bunun birinci nedeni Burak a yetişebilmek, ikinci nedeniyse yağmur başladı ve ben donuyorum!!
"Buraaak, dur lütfeenn!" bu sözümden sonra Burak en yakın banka oturdu. Sayesinde sahile kadar koşmuştum! Yanına oturduktan sonra bir süre sessizlik oldu. Ilk ben konuştum.
"Burak noluyo ne bu tavır?!"
B: "Sana tek bişey sorucam, bana doğru cevap ver!"
"Tamam, tamam sor"
B: "Sen Selim i seviyo musun?"
"Hayır! Yani kendimi ona yakın hissetmem aşksa evet ben onu seviyorum"
B: "Hayır bu aşk değil!"
"Hem sana ne yaa! Sen her bulduğun fırsatta beni gıcık ediyosun!!"
B: "Bilerek yapmıyorum ben.. ben... neyse boşver yaa. Sen üşüyo musun?"
"Biraz" Burak üstündeki ceketi çıkardı ve bana giydirdi. Ceketi mükemmel kokuyodu. Aynı onun gibi.. Ne diyorum ben yaa! Kendine gel Melis!!
B: "Şimdi nasılsın?"
"Daha iyi ama gerek yoktu"
B: "Melis sana bişey demem gerekiyo!"
"Seni dinliyorum"
B: "Ben ben .. Ahh! Bu çok zor!!"
"Ne çok zor Burak noluyo?!" elleriyle yanaklarımı okşadı. Sanki o bana dokununca herkes, her şey silinip gidiyodu hayattan. Bi o bi ben. Tek başımıza.. O her an o mükemmel gülüşünü gösteriyo bana bense sadece kalbimin atışını dinliyorum. Bi ömür geçer miydi böyle? Belki hayır belki de evet. Ne saçmalıyorum ben yaa! Burak beni sevmiyo kii! Ben de onu sevmiyorum. Sadece arkadaşız. Hatta arkadaş bile değiliz. Belki de.. belki de ben onu seviyorum..
B: "Melis iyi misin daldın gittin?"
"Hıhı iyiyim ben, sen ne diyodun?" bu sefer ellerimi tuttu. Sanki hiç bırakmıycakmış gibiydi. Belki de o da beni seviyo.
B: "Melis.. Tanrım bu çok zor yaa!!"
"Burak ben çok üşüdüm hadi gidelim"
B: "Hayır bunu söylemeden olmaz!"
"Neyi söylemeden olmaz söyle artık!" Burak ayağa kalktı ve hızlanan yağmurun altında sırtını bana dönerek denize baktı.. Birden bağırmaya başladı!
B: "Melis seni seviyorum!! Ben sana aşığım!!!" Bu sözleri duyunca çok mutlu oldum. İnanmıyorum! O da beni seviyoo! Burak ın yanına gittim ve arkasından ona sarıldım. Vücudunu bana çevirdi. Ağlıyordu.
B: "İlk görüşte aşka inanır mısın? Ben inanmıyodum bak ne oldu? Aşkla çarpıldım! Ben sana aşık oldum Melis!!" dedi ve dudaklarını dudaklarıma yapıştırdı. O kadar güzel öpüyordu ki ondan ayrılmak istemiyordum. Hep benimle kalsın, hep benim olsun istiyordum. Ona gerçekten aşığımm!!.. Uzun ve mükemmel öpüşmemizin ardından birbirimizden ayrıldık ve Burak bana tüm sevgisiyle sarıldı. Hava çok soğuktu, yağmur yağıyodu ama o bana hala sarılıyodu. Gözlerimi kapattım ve o anı düşündüm. Yalnızca Burak ve ben vardık. Başka hiçbir şey yoktu. Biz birbirimize yeterdik. Her an bana beni sevdiğini söylüyodu.. Mükemmeldi.. Burak benden ayrıldı ve bişeyler fısıldadı.
B: "Biz şimdi sevgili miyiz?"
"Sence?"
B: "Seni seviyorum"
~~~
Nasıl beğendiniz mi? Cidden bu bölüm için çok uğraştım. Yorumlarınızı bekliyorum. Şimdiden okuduğunuz için teşekkürler <3
