Kızlarla koridorda yürümeye -sınıfımızı aramaya- devam ediyoduk ki aklıma Ege geldi. Onu hem seviodum hem de sevmiodum, sanırım ayrılıcaz. Ege'yi bulmak için kızların yanından ayrıldım.
Tüm okula baktıktan sonra bahçeye çıkma kararı aldım. Bahçeye de bakıp tam dönüyordum ki arka taraftan bi ses geldi. Sese doğru ilerlemeye başladım, yaklaştıkça Ege nin sesini duymaya başladım. "İnanmıyorum!!!" Ege bi sürtükle öpüşüyodu! Zorla filan da değil! Ciddi ciddi şuan ben ALDATILDIM!!! Arkamı dönüp ağlayarak kaçabilirim de kızın saçlarını yolup, Ege ye güzel -kötü- bi tokat atabilirim deeee! Ben İKİNCİYİ seçtim.
...
Şuan hala yürüyorum -koşuyorum- , çünkü Ege benim peşimden geliyo. Bu arada söylediğim şeyleri fazlasıyla yaptım. Hele kızın hali...
"Uff Ege yeter artık! Gelme peşimden. Senin ne olduğunu anladım ben zaten!"
"Melis bi dinlesen beni"
"Neyi dinliycem yaa! Beni nasıl aldattığını mı?!!" cevap vermesine bile zaman vermeden oradan uzaklaştım. Şuan benim ağlayarak depresyona girmem lazım ama ben üzülmedim aksine rahatladım. Tek sinirlendiğim şey O BENİ ALDATTI!!!
