Onverwacht ✦ [Teen wolf]

*1* Myra

Ik loop door het bos met Scott. Ik ben een jager. Ik jaag op weerwolven. Scott is een weerwolf. Maarja, eigenlijk niet. Daarom heb ik een hekel aan de Argents: ze jagen ook op de 'vriendelijke' wolven. Scott is zon wolf. Hij zou nooit iemand pijn doen die hem geen pijn deed of doet. Dat is de rede dat ik hem zo aardig vindt. Ik heb soms medelijden met hem. Op hem wordt gejaagd, maar hij jaagt niemand.

'Vind je het eigenlijk niet eng dat ik een geweer en een potje wolfsbane in m'n zak heb zitten?' Vraag ik hem nieuwsgierig. 'Uhh nee. Totaal niet. Jij zal me niks doen.' Ik haal opgelucht adem. Tenminste iemand die me nog vertrouwd.

Na nog een halfuur te hebben gelopen besluiten we maar terug te gaan naar haar huis. 'Weet jou vader eigenlijk dat je dit doet?' Vraagt Scott. 'Uhh, nee. Ik weet ook niet of ik het hem wel moet vertellen.' Zeg ik twijfelend. 'Ligt eraan. Zou hij het te gevaarlijk vinden voor je? Zou hij zich te veel zorgen maken?' Ik denk na. Waarschijnlijk wel. 'Ik denk dat hij het niet goed zal vinden.' Scott kijkt me aan. 'Vertel het hem dan niet. Als je het wel zou vertellen mag je waarschijnlijk niet meer jagen, en dat wil ik niet.' Ik glimlach. Wat is hij toch lief.

Inmiddels zijn we bij het huis aangekomen. 'Vanavond is het volle maan.' Zegt hij zachtjes. Ik knik. 'Vanavond ga ik jagen. Maar niet op de aardige wolven.' Ik knipoog. 'Hoe weet je dan of een wolf goede of slechte bedoelingen heeft?' Vraagt hij. Hmm, goede vraag. 'Dat voel ik. See ya!' Zeg ik nog snel tegen hem, het begint namelijk al donker te worden en ik moet me nog klaarmaken voor de nacht. Ik sluip het huis binnen en loop zacht naar mijn kamer. Daar schuif ik mijn bedlade open en pak mijn geweer en een heleboel zilveren kogels. Ik trek een warm vest aan en klim door het raam naar buiten. Ik ben er klaar voor!