Onverwacht ✦ [Teen wolf]

*3* Myra

Ik loop door de schoolgangen. Op naar mijn eerste les. Onderweg kom ik Scott tegen. 'Hoii!' Zeg ik vrolijk tegen hem. 'Hey,' zegt hij op een teleurgestelde toon. 'Wat is er?' Vraag ik nieuwsgierig. Hij trekt me mee naar een hoekje dat niemand het hoort. 'Je hebt vannacht Liam aangevallen.' Ik kijk hem raar aan.

'Wie? Liam? En dat is?' Hij kijkt me aan met zo'n blik alsof ik erg dom ben. 'Mijn Beta. Liam. Lichtblauwe ogen, donkerblond haar, eerstejaars?' Ineens krijg ik een soort flashback naar gisternacht. Die jongen die ik liet rennen. Dat was dus Liam. 'Uhh sorry.' Verontschuldig ik mezelf. 'Maar ik heb hem niet vermoord? Ik liet hem vluchten.' Hmm. Hij kijkt niet blij.

Ik loop langs hem af, richting Wiskunde. Ik loop het lokaal binnen en ga langs een meisje zitten die ik niet ken. 'Hoi,' zeg ik aardig (vind ik zelf dan). Als ik haar aankijk voel ik een hoop rare gevoelens opkomen.

Allison.

'Oh, uh hoi.' Zodra ze mijn verschrikte gezicht ziet betrekt haar gezicht. Waarom, Myra, moet je nou weer langs háár gaan zitten. Zucht. Ik besluit haar de rest van de les te negeren. Ze mag dan wel het vriendinnetje van Scott zijn, maar dat hoeft niet te betekenen dat ik haar mag.

Pauze. Yeah. Ik kijk de aula rond, waar zal ik gaan zitten? Ik besluit om bij zowat mijn enige vriend Scott te gaan zitten. Ik loop naar hem toe en zeg snel nog een keer sorry van wat ik tegen die gast -hoe heet ie ook alweer- Liam deed. (A/N: Dit vind ik altijd zo akward als je iemands naam niet meer weet xD)

Dan komt er opeens iemand bij zitten. Ik herken hem meteen. Het is die Liam. Ik mag hem meteen al niet. Hij fluistert iets in scotts oor. Ik weet wel wat. Iets als: 'Dat kind wilde me vermoorden' of 'Zij schoot me'. Ik grijns. Het is niet verkeerd als mensen bang van je zijn. Ik besluit hun even te laten en naar de wc te lopen. Ik kijk in de spiegel, schud mijn kastanjebruine krullen even weer goed in model en doe de mascara die rond mijn diep bruine ogen zit weg. Zo, prima. Ik wil teruglopen naar de tafel als ik tegen iemand aanbots.

'Sorry!' Zeg ik. 'Geeft niks. Jij bent een vriendin van Scott toch?' Hij glimlacht vriendelijk. Ik mag hem wel. 'Ja klopt!' Dit is een best raar gesprek. 'Ik ben Stiles, en jij?' Leuke naam, mijn naam is echt stom. Dus antwoordt ik maar gewoon 'Myra heet ik'. Hij knikt. 'Kom, we lopen terug naar de aula.' Zegt hij.

Als ik terugkom met Stiles zitten er meer mensen aan de tafel. Scott, Allison, Liam, nog een raar meisje en een best knappe jongen. 'Hoi allemaal, ik ben Myra en ik ben nieuw op deze school.' Ze stellen zich voor en ik vind ze allemaal erg aardig. Behalve Liam en Allison. Hehehe.

'Zeg Myra, hoezo kende jij Scott al?' Vraagt Stiles aan mij. Ik kreeg een flashback naar toen ik hem leerde kennen.

Ik jaagde nog maar net. Dit was mijn eerste volle maan. Ik had al een wolf geraakt, waar ik heel trots op was! Maar opeens hoorde ik geschreeuw, gemengd met een grom. Met m'n wapen in de aanslag sloop ik naar het geluid toe. 'Help?' Riep een stem. Ik liep naar hem toe. Het was een jongen van rond de 16. Hij had een grote kras op zijn buik en op zijn arm. Toen hij mijn geweer zag werden zijn ogen groot. 'Wa-wat ga je doen?' Vroeg hij angstig. Hij schoof een stukje achteruit.  Ik twijfelde daar zelf ook nog over. Toch besloot ik hem te helpen. 'Ik zal je niks doen. Vertrouw me. Ik help je.' Hij leek te ontspannen. Ik bracht hem naar Deaton. Mijn vader wist niet dat ik wist wat weerwolven waren, dus ik kreeg straf dat ik zomaar buiten liep in het bos. En ik mocht niet kijken hoe mijn vader hem geneesde. Saaii. De jongen -die Scott bleek te heten- moest 1 nachtje bij mij op de kamer slapen. Het was best gezellig, we hebben gekletst maar Scott moest veel rust dus hij ging vroeg slapen.

Ik leg dit verhaal in het kort uit aan Stiles. Hij kijkt Scott vreemd aan. 'Dus jij bent de dochter van Deaton?' Vraagt hij aan mij. 'Jap. Maar hij weet niet dat ik op weerwolven jaag.' Ik kijk Liam even aan, die snel wegkijkt. Ha. Lekker voor hem.