Κεφάλαιο 4.

241 16 9
                                    

~Χάρη~

 Τελείωσε και...είναι καλά,άντεξε τον πόνο.Αλλά φοβάμε,φοβάμε την αντίδραση της όταν ξυπνήσει και συνδητοποιήσει τι είναι,θα είμαι εδώ,θα είμαι δίπλα της,να την σφίξω στην αγκαλιά μου όταν θα φοβάται,να της σκουπίσω τα δάκρυα που θα είναι στα μάτια της όταν θα στεναχωριέται,να της λεω μην φοβάσαι όταν θα την κρατάω ασφαλής.Είναι τόσο ήρεμη και όμορφη,δεν μπορώ να συγκρατίσω το χαμόγελο που βγένει απο τα χείλη μου καθώς την βλέπω...τότε άνοιξε τα μάτια της και συναντήθηκαν με τα δικά μου.Με κοίταζε τόσο βαθιά...συναισθήματα φόβου για το τι θα γίνει,λύπη που δεν έχει εδώ την αδερφή της να της σταθεί,χαρά που είναι εδώ...ασφάλεια,δεν ξέρω γιατί αλλά βλέπω ασφάλεια σε αυτά τα δύο πανέμορφα μπλε ματάκια,νιώθει ασφαλής μαζί μου;Αφού...δεν με ξέρει...

~Ρενεσμέ~

Άνοιξα τα μάτια μου και...ήταν δίπλα μου,με κοιτούσε και χαμογελούσε.Είχα αφοσιωθεί εκεί,στα καταπράσινα μάτια του...Τα συναισθήματα ήταν διάφορα στο κεφάλι μου,το πιο περίεργο είναι ότι νιώθω ασφάλεια δίπλα του,με τα χέρια του δεμένα γύρω μου,νιώθω ότι δεν αφήσει τίποτα να μου συμβεί,ότι θα με προστατέψει από ότι και αν συμβεί...                    -Χάρη...                                                                                       

~Χάρη~

-Χάρη...μου είπε βγάζοντας με από τις σκέψεις μου και φέρνοντάς με πίσω στην πραγματικότητα ξάνα...                                                                                                                         -Χμμ...                                                                                                                                                    

-Και τώρα;

-Και τώρα τι;

-Και τώρα τι θα κάνω...θα σηκωθώ από το κρεβάτι και θα αρχίσω να κάνω μαγικά...είναι...δεν ξέρω,περίεργο...

-Είναι λίγο περίπλοκο,συνδέεται με το τι θέλεις εσύ να κάνεις...

-Δηλαδή;

-Μπορείς να κάνει κάτι με τα συναισθήματά σου,το σώμα σου,τη δύναμη σου ή και με κάποιο ξόρκι...

-Και αυτό πώς θα γίνει...

-Σιγά,σιγά,θα το κάνεις μόνη σου,θα γίνει ασυνείδητα...είναι η φύση σου έτσι,θα βγει από μέσα σου,είναι ο τρόπος άμυνας σου...εσύ το κάνεις κυρίως με το πνεύμα σου...εγώ το κάνω με το σώμα μου και μόνο...για αυτό οι μάγισσες είναι τα πιο δυνατά όντα...μπορούν να αμυνθούν,με το πνεύμα και το σώμα τους,έχουν και τη δύναμη του σώματος και του πνεύματος,είναι επίσης πολύ έξυπνα όντα,αφού καταφέρνουν και δεν σκέφτονται τον πόνο,δεν παραδίνονται,είναι και πολύ όμορφά όντα...

-Σε ευχαριστώ,είμαι εδώ και είμαι καλά λόγω σε εσένα...μου είπε και με αγκάλιασε σφιχτά...πάγωσα για κάποια στιγμή όσπου να έρθω πάλι στην πραγματικότητα και μετά την αγκάλισα και εγώ σφιχτά..

-Δεν σηκωνόμαστε σιγά,σιγά;

-Ναι...μου είπε χαμογελόντας και σηκωθήκαμε...

-Πότε θα ξεκινήσεις να με μαθαίνεις...με ρώτησε και της χαμογέλασα...

-Το απόγευμα...τώρα ας φάμε και ας πάμε κάτω,θέλω να σου γνωρίσω τους φίλους μου,βασικά,δεν είναι απλά φίλου μου,είναι σαν αδέρφια μου...

________________________________________________________________________________

Ελπίζω να σας άρεσε,ψηφίστε,σχολιάστε και συνεχίστε να διαβάζετε...<3

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο που όπως καταλάβαται,η Ρενεσμέ θα γνωρίσει και τους υπόλοιπους 1D,να ξέρετε ότι εδώ δεν είναι διάσημο συγκρότημα,απλά 5 υπερφυσικά πλάσμα...

Μαγικά πλάσματα (Harry Styles fanfiction)Nơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ