Gözlerimi açtığımda sadece tavan vardı.bilincim daha yerinde değildi.etrafa bakındım.mangle...yanımda yatıyordu.ve gözleri kapalıydı.o anda bilincim yerine geldi hızla ayağa kalktım ve yanına oturdum.
"MANGLE?!"
"F-foxy..."
"İyi misin?"
"Bilmiyorum.."
Diyip gözlerini kapattı.
"MANGLE?!....MANGLE!!!!"
O sırada bonnie beni tuttu
"Shh sakin ol!!!"
Deli gibi ağlayıp çığlıklar atyordum.
"MANGLE BENİ BIRAKMA...YALVARIRIM!!!!!"
"SAKİN OL FOXY!O İYİ OLUCAK!!!"
bonnie 'ye sarılıp ağlamaya başlarım.
Bonnie sırtımı sıvazlarken arkadan fredy gelir. Yavaşça yaklaşır.aramızda bir kaç adım kalınca duraksar.ama devam eder.bir anda bana sarılan bir kişi daha olduğunu hissederim.
"F-fredy?"
"Özür dilerim.."
"Bende"
Bir kaç dakika öylece birbirimize sarılıp durduk.
Keşke zamanı durdurabilsem.ve bütün acılarım yok olsa..ama gerçek dünyaydaydık.bu sevgi dolu ana ilk bozan bonnie oldu.
"Hadi foxy bir şeyler yemelisin."
"Haklısın"
Fredy
"Ben onu goldiye götüriyim.."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FOXY'nin Gözünden
FantasyMerhaba..Ben eşit olmayan bir savaşta yenilen bir çocuğum.Bunun sonucunda sefil bir animatronik bedeninde mahsur kaldım...ŞİMDİ TEK AMACIM İNTİKAM
