Aşk pusulam

Aşk..

Onu özlemiştim, yanındayken bile özlemek bu olsa gerek.Hastanede olduğu zaman

hep yanında birileri olmuştu ve başbaşa kalamamıştım onunla.Şimdi eve çıkmıştı ama

daha bi hafta evde yatması gerekiyordu.Okuldan çıkınca Serkana gitmek için taksiye

binecektim telefonum çaldı.Defneydi..

"Gizemciğim nasılsın?"

"İyiyim canım.sen?"

"İdare eder.Derste misin?"

"Hayır, çıktım şimdi.Serkana gidiyorum."

"Gitmeden buluşa bilir miyiz?"

"Bi sorun mu var Defne?"

"Serkanla ilgili konuşmamız gerek,"

"Ona bi şey mi oldu yoksa?"

"Merak etme, yok bu şey.Ben Serkanların kulüpteyim, hadi gel sen de."

Telefonu kapatıp hemen kulübe gittim.Hayatımın en güzel gününü burada yaşamıştım,
ama yarım kalmıştı.Ne kadar da uzak bi zaman gibi gelmişti bana o gece.Kapıda

durmuş bumları düşünüyordum ve telefonum çaldı.

"Gizem ne işin var senin kulüpte?"

Ve benim navigasyon sevgilim yine beni izliyordu.

"Sen bana gps falan mı yerleştirdin? Nasıl bildin burada olduğumu?"

"Orası benim iş yerim canım, hatırlatırım.Ve benim sevgilimin oraya geldiğini hemen

haber verdiler bana."

Aslında hiç sevmem bana böyle hesap sorulmasını.Ama onun tarafından sahiplenmek
o kadar çok hoşuma gitmişti ki..

"Defne buluşmak istedi, o yüzden geldim."

"Allah kahr etsin, tahmin etmeliydim zaten.Hemen şimdi ordan çıkıp bana geliyorsun."

"Ya Serkan ne oluyor?"

"Yok bi şey bebeğim, sen dediğimi yap sadece."

Ne yapıcaktım şimdi ben? Defneyi arayıp işim çıktı dersem ayıp olurdu.Acaba içrri

girip bi konuşsam mı? Ama kapıdakı korumanın bana bakarak telefonla konuştuğunu

gördüm.Kesin Serkan arayıp haber vermesi için uyardı.Tam geri dönüyordum

Defnenin sesini duydum.

"Canım geldin mi?"

Artık yapacak bi şey yoktu, hem Serkanı böyle rahatsız edecek ne konuşacaktı çok

merak ediyordum.

"Evet Defne, ama fazla kalamam acelem var."

"Tamam, hadi gel."

İçer geçip masalardan birine oturduk.

"Eee..ne konuşacaktın bu kadar önemli?"

"Bak Gizem lütfen beni yanlış anlama, bunkarı senin iyiliğin için de söylüyorum."

"Tamam, söyle artık, merak ediyorum."

"Serkanın hastalığını sana anlatmıştım.Teyzemler Amerikada bi doktor bulmuşlar,

özel bi tedavi yöntemiyle iyileştire biliyor.Ama tedavisi uzun süre bilir."

"Süper.Ben de çok korktum kötü bi şey var diye."

"Kötü tarafı Serkan seni bırakıp Amerikaya gitmeyi istemiyor, bu yüzden de tedaviyi

kabul etmiyor.Zaten onu bağlanma sorunu var.Birine bağlandı mı onu hastalıklı bi

şekilde bırakamıyor."

"Serkan beni seviyor ve bu hastalık değil."

"Canım biliyorum senin için kabul etmek zor ama gerçekten onun sorunları var.Bu

durumda birini sevemez.Senin onu sevdiğini biliyorum, bu yüzden ona yardım etmen

gerek."

"Ne yapa bilirim ki ben?"

"Ondan ayrıl, uzaklaştır onu kendinden.Yoksa o seni bırakıp Amerikaya gitmez."

Birden Serkan içeri girdi ve sinirle yanımıza geldi.Elimden tutarak beni masadan

kaldırdı.

"Hadi Gizem, gidiyoruz!"

Hiç bi şey söylemeden kalktım ve peşinden gittim.Hızlı adımlarla kapıya doğru

gidiyordu, ben de ona yetişmek için koşuyordum nerdeyse.Defne peşimizde gelerek

durdurmaya çalıştı.

"Serkan dur sakinleş konuşalım."

"Kapa çeneni! Sana karışmamanı söylemiştim!"

Hemen beni arabaya bindirdi, kendi de direksiyona geçti.Arabayı çok hızlı

kullanıyordu.Aklıma hastanedeyken Defnenin söyledikleri geldi, gerçekten sinirleninc3
kendinde olmuyordu.

"Serkan çok hızlı kullanıyorsun, zaten bu halde araba kullanamazsın."

"Sana oraya gitmemeni söylemiştim!"

Biraz da gaza bastı, sanki kendinde değildi ve ben artık çok korkuyordum.

"Yeter artık, korkuyorum."

Arabayı kenara çekti ve durdu.Sanki şimdi kendine geliyordu.Yüzüme bakmadan

konuşmaya başladı.

"Sana oraya gitmemeni söylemiştim.Bi kere de beni dinlesen olmaz mıydı?"

"Yapamadım, tam çıkacakken Defne geldi."

Ellerimi tutarak gözlerimin içine baktı ve ben onun gözlerinin mavisinde kaybettim

kendimi.
"Bak, Defne sana ne söyledi bilmiyorum ama şimdi söylediklerimi aklından çıkarma

sakın.Ben seni seviyorum ve ne olursa olsun senden vaz geçmem."

"Ama Serkan.."

Konuşmama fırsat vermeden dudaklarıyla beni susturdu, zaman durdu sanki..Ve o an

anladım ki, ben de ondan vazgeçemem.Belki psikolojik sorunkarı ola bilir ama

aramızdakı bu duygu aşktı ve ben bunu kaybedemezdim.

"Seni seviyorum prenses."

"Ben de seni seviyorum."