Mend Her (The KiefLy Trilogy #2)

Chapter 4

Later that day, Kien kept on insisting that we must go and see one of his NBA idols and I, on the other hand, looked for excuses to decline my son's idea. Alam kong dapat na pagbigyan ko siya sapagkat kahit sinumang may iniidolo na galing pang ibang bansa ay di kayang pakawalan ang pagkakataong makita sa personal ang hinahangaan. Pero iba ang sitwasyong ito. Hindi maaari ang nais ng aking anak. Ngunit talaga nga bang hindi maaari o sadyang hindi ko lamang gusto ang ideyang ito?

Shit! Stop this hell of overthinking, Alyssa. This won't fucking help you.

Alas nuwebe ng gabi nang maramdaman ko ang bigat sa aking mata at katawan. Galing sa pagkakaupo sa couch ay pumanhik na ako pataas kung nasaan ang mga kwarto. I opened my son's room first to check on him.

I saw him peacefully sleeping on his bed. Gusto ko tuloy tabihan ang anak ko sa pagtulog ngayon pero paniguradong magagalit siya pagkagising niya kung tatabihan ko pa siya. Everytime I do that, he'd always tell me that his a big boy now and that he wants to be independent though he's only four years old.

I run my fingers through his hair and kissed him in the forehead. The soft features of his face resembled his father's childhood physique. And that is the main reason why I don't want him to be known to the public. Paniguradong aalab na naman ang panibagong isyu.

Tumayo na ako at umalis sa kwarto ni Kien. I went straight to my room and lay down. Doon ko pa naramdaman kung gaano ko na kagustong matulog. Today's been a hell of a big day.

I woke up at the piercing rays of sun in my face. Nakalimutan ko nga palang ibaba ang kurtina sa kwarto kagabi. Hindi na muna ako diretsong bumangon dahil sa naramdaman kong sakit sa ulo. Hinilot ko ang aking sentido para papaano'y mapawi ang kirot nito ngunit wala rin itong epekto.

I feel like I'm burning. I checked my phone for possible messages and got 3 from my secretary and 1 from Jovee.

List of my schedules for today was the content of the message that came from my secretary. The one that was from Jovee's greeting me a pleasant morning. Agad naman akong nagtipa ng isasagot sa bati niya. Kada umaga kong natatanggap ang mga mensaheng gaya nito mula sa kanya. It's overwhelming and sweet but I know I don't deserve it.

He can enjoy his life with other girls. There's a lot of them waiting for him. Hindi dapat halos lahat ng kanyang oras ay inilalaan niya para sa amin ni Kien. I already told him that everything's over between us and I am just playing the role of a friend in here. Inamin niya sa aking gusto niyang makipagbalikan, na handa siyang akuin bilang tunay na anak si Kien, pero hindi ako pumayag. Of course, who would, right?

Ilang beses ko ng sinabi sa kanya na tama na pero di niya pa rin tinigil. Ang sabi niya ay hayaan ko na lang siya. Sinabi naman niyang nirerespeto niya ang desisyon ko at di na siya mangungulit pa ukol rito basta hayaan ko na lang siya na maging malapit sa aking anak.

My son welcomed Jovee as if he was his real father. The two seemed to enjoy each other's company. Labag man sa kalooban ko nung una ang pagkalapit ng dalawa, naging masaya naman ako sa mga nangyari.

Hinanap ko ang pangalan ng sekretarya ko sa aking telepono at agarang tinawagan ito. On the third ring, she answered the call.

"Erica, could you please cancel all my schedules for today. I'll be absent for the whole day." tugon ko.

"Okay Ma'am." sagot niya.

"Thanks." saad ko at akma na sanang papatayin ang tawag kung di lang nagsalitang muli ang aking sekretarya.

"Ma'am, may meeting po pala kayo kay Mr. Ravena sana ngayong araw. Importante daw po." saad niya.

"I said I won't be there the whole day, Erica!" may diin sa bawat bigkas ng mga salita kong sinabi.

Nanuot sa aking kalamnan ang sakit. Sumasakit na naman ang aking ulo sa inis.

"Ma'am, sabi niya po kailangan ka raw niyang kausapin." she said in a scared voice.

"I said-" another shout-like voice was supposed to escape from my mouth if not only for a male's voice.

"Good morning too, Miss CEO." the voice of an arrogant Ravena filled my ears. "You know how urgent and important this meeting, rather, our meetings should be." he said in a playful manner.

"Good morning too, Mr. Ravena." mapait kong bati. "I'm sorry to not attend our scheduled meeting for today, Sir. I'll assure you that I'll set that first after my rest today. I'm not feeling well right now, that's why I couldn't come. I hope you understand, Sir." mahinahon ngunit sarkastiko ang aking boses.

Isang malutong na bagsak ng telepono sa kabila ang narinig ko bago naputol ang linya. Paniguradong galit siya kaya ganoon. I texted my secretary the reason why I can't come and right after that, I fell asleep.

"Mommy, Daddy's here. He's asking me if I'd like to go fishing with him today. Can I?" bungad na tanong ng anak ko sa pagdilat ng mata ko.

"Yes, you may. Tell him Mommy's tired and Mommy want to sleep, okay? And ask Yaya to change your clothes. Understood?" I instructed my son.

Tumango-tango naman siya at kumaripas palabas. Ang bigat pa din ng ulo ko. Ang mata ko ay nahuhulog. Nilalamig din ako kung kaya't nais ko sanang patayin ang aircon ngunit di ko kayang bumangon man lang. Pakiramdam ko'y hinang-hina ako. I hugged my blanket tightly to atleast give me some warmth.

I woke at the gentle brush of a warm towel on my forehead. I slowly opened my eyes just to see a man I never thought would be here. Napabalikwas ako sa kabila ng nararamdamang pagod sa katawan.

"Hey, chill! I never meant to wake you up." saad niya.

"Bakit ka nandito? Sinong nagpapasok sayo?" dire-diretso kong tanong.

"I, myself. Hey, relax. Tinulungan lang kita. Wait, have you eaten your-" saad niyang di ko na pinatapos.

"I don't need your damn fucking help, Mr. Ravena. Just fucking get out of this damn room right now." bulyaw ko sa kanya.

Naestatwa siya sa sigaw kong yaon. Well, who wouldn't? Pero bago pa man siya makapagsalita ay tumunog na ang telepono ko para sa isang tawag. It's Jovee.

"Mommy!" pasigaw na boses ang binungad ng anak ko. "I caught fishes and we're going home already. I'm bringing them." maligayang tugon ni Kien.

Uuwi na sila? Isang malakas na dagundong sa loob ko ang naramdaman ko. No, this can't happen. Nandito si Kiefer at pauwi na sila Kien. Holy shit!

"Can I talk to Daddy?" kinakabahan kong tanong.

"Okay, Mommy." tugon ni Kien bago pinasa ang tawag kay Jovee.

Dali-dali akong lumabas ng kwarto sa kabila ng sakit sa katawan na nararamdaman. The cold surroundings makes me wanna shiver.

"Hello, Jovee." may bahid ng kaba ang boses ko. "Uhm, could you take Kien to somewhere he can eat? Fastfood whatever. I know you guys are hungry." mahinang tinig kong sambit.

"Wait, we're actually head-" he was supposed to argue.

"Please. Thanks. Bye." dali-dali kong sabi bago binaba ang tawag upang di na siya makaangal.

Marahas akong napabuga ng hangin. Why does everything's messing up? Fuck!

"I'll go ahead. You're husband must be driving home right now." malamig na sabi ni Kiefer nang makalabas siya sa kwarto ko.