Lost it again.

15 0 0
                                    

[POV - Ajay]

Stukje waar hij over 't leven praat.
De maand waar ik mijn vader had gezocht was voorbij, ik voelde me leeg en alleen. Ik weigerde alle mensen die me belde, ik antwoorde er geen een. Ik liep door de straten, ik was weer terug in mijn eigen stad. Niemand die het wist, ik heb geen ouders ik heb geen huis ik heb niks achter me rug. Ik maakte mijn pinpas kapot en gooide het weg, en nu ook geen geld. Mijn leven begon pas bij een huis, de wereld begint bij hun familie. Ik kon mijn eigen familie niet vinden, ik faal weer eens, niemand is nog ooit trots op me geweest de neppe lach van mijn neppe ouders voor me. Altijd trots geweest op mijn neppe broertje. Ik had altijd alles fout en hij had alles goed, alsof me het veel boeide. Ik heb overval gedaan paar dagen geleden met Aiden, want alleen hij wist dat ik er was. Dus ik had wel genoeg geld om te eten, of drugs kopen. Ik kan nog ergens slapen en dat is bij het gebouw, ik kan daar vanaf nu slapen, en nu hopen dat de politie's mij niet kan vinden. Ik weet dat ik op het verkeerde pad sta, maar ik heb geen familie bij me dus dan boeit het me niet. Als ik niks heb achter me rug, dan heb ik het mood niet om mij zelf te veranderen. Mijn leven was altijd al shit. Nooit de liefde gehad die ik nodig had. Nooit de liefde gehad van de mensen om me heen. Altijd chagrijnig en geërgerd. Ik heb me bij deze stad niet thuis kunnen voelen, dat zou ook nooit gebeuren. Ik zal bij me zelf zijn totdat ik mijn familie bij me heb. Maar nee die zou ik niet kunnen vinden. Misschien als ik honderden mensen bij me had en dan pas gingen zoeken in Egypte Caïro, misschien dan. Maar die honderden mensen zou ik nooit kunnen vinden. Want zoals ik al zei iedereen is geërgerd aan mij.

Where is my SON?Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu