I Love That Guy!

Chapter 20: I Guess I'm Back

A/N: Sory hindi to regular na ina-update. Hindi ko kasi alam kung may nag babasa ba nito or wala eh. Mag-comment naman kasi kayoooooo. Sabihin niyo kung wala bang kwenta or boring ba or what. Suggest din pala kayo. Di ko kasi alam kung maganda ba or panget or di ko na ba itutuloy eh.

Yun lang! Basa na kayo! *O*

Pa-vote po, ne?

****

--Mayu's POV--

Haaaaaaaaay...

Ilang minuto na din simula nung bumalik kami dito sa room at hanggang ngayon wala pa rin sila Sam.

Ano na kayang nangyari?

Nag aalala na ko.

Buti na lang wala si Ma'am kundi magagalit yun. Baka nga isumbong pa sila na nag cutting eh.

Haaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaay..

Di ba dapat masaya ako ngayon? Bat ganun... paarang kabaliktaran yung nangyari? :(

"Mayu-chaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaan!" narinig kong sigaw ng tatlong babae sabay yakap sa likod, gilid at harap ko.

"Iru-cha, Nade-chan, Haru-chan. Don't do that again. You scared me." I said then I sighed.

"Sorry. We just missed you." Haru-chan said with a pout.

"And WILL miss you." Iru-chan added.

“Wait, what did you just said?”

“We’ll be moving back to Japan again.” Nade-chan answered.

“Awwwwwww. I’ll miss you” I said then hinug ko silang tatlo.

Nung nag hiwahiwalay na kami nalgaw ako ng tingin sa pinto and there nakita kong pumasok si EJ.

“EJ!” Sinigaw ko yung pangalan niya tapos tumakbo papunta sa kanya.

“Nasan si Sam?” Tanong ko sa kanya pag dating ko dun sa pinto.

“Nasa clinic.” Sinabi niya ng nakangiti.

“WHAT?!” O.O “Bakit siya nandun?! Bakit hindi mo siya sinamahan?!”

“Ayaw niya eh.”

“Kahit na! Pano kung may nangyari sa kanya?! Bakit ba kasi siya nandun?! Okay lang ba siya?! Nahilo ba siya?! Ano?! HOY, sumagot ka!”

“PWEDE BA WAG MO KONG SIGAWAN!”

Napakunot bigla yung noo ko nung pinagtaasan niya ako ng boses.

“Paki ulit? Ano yung sinabi mo?!”

“S-sorry, boss. Nabigla lang a--“

Di na niya na ituloy yung sinasabi niya dahil sinipa ko ng malakas yung pader sa likod na nagging dahilan ng pag atras niya ta pag pakat sa pader tsaka ko siya kinwelyuhan.

“Tandaan mo to. WALA KANG KARAPATANG SIGAWAN AKO. AKO at AKO LANG ang pwedeng gumawa nun sayo, sa kanya, at sa kanila.” Habang sinasabi ko yun, tinuturo ko yung mga tao sa loob at yung mga nakikita kong tao sa labas. Wala akong paki alam kung anong sabihin nila sakin. Matakot man sila o hindi wala na kong paki alam. “Sa susunod na gawin mo pa yun malilintikan ka sakin. Nag kakaintindihan ba tayo?!”

“O-oo.” Utal niyang sagot.

Pag katapos nun binitawan ko na siya at lumabas na ng room para pumunta ng clinic, pero may biglang humawak ng braso ko para pagilan ako.

“Bakit?” I said coldly then glared at him.

“Bakit mo ginawa yun? Tignan mo nga si EJ,” Tinuro niya si EJ na naka upo at maputla. “namutla na. Alam mo namang walang laban sa’yo yun diba? Lyka naman.”

“Wala akong paki alam, Leo. Baka nakakalimutan niyo, AKO pa rin ang leader niyo. AKIN pa rin tong school na to. Kaya walang karapatan ang sino man ditto sa school na ‘to ang pag taasan ako ng boses.” I told him coldly while looking straight on his eyes.

“Bakit ba kasi sumigaw in the first place? Lyka naman, nasa clinic lang si Sam.”

Napakunot ulit yung noo ko.

“Oo nga, nasa clinic lang siya. Pero Leo, BEST FRIEND ko yun. Hindi sakin maalis ang pag aalala. Nung iniwanan ko sila sa garden alam ko nang may mali. Tapos ngayong bumalik siya sasabihin  niya saking nasa clinic si Sam habang suot suot yung ngiting aso niya. Anong gusto mong gawin ko?!”

“Lyka naman, wag mo kong idamay sa galit mo. Boyfriend mo rin naman ako. Kaya hindi mo rin saking maalis ang pag aalala dahil kaibigan na natin yung binabangga mo.”

“Yun na nga eh. Boyfriend kita. Boyfriend LANG kita. Siya BEST FRIEND ko. Mas na una ko siyang makilala kesa sa iyo at sakanila. Kaya wala kang karapatang sabihin kung ano ang dapat kong gawin at dapat kong maramdaman para sa kanya.”

Pag katapos nun umalis na ako ng tuluyan.

Wala akong paki alam kung nasaktan ko siya o napahiya ba siya o ano man.

Lahat sila nakatingin na sakin.

Well, I DON'T CARE.

I guess I’m back.